مسوولان در این خصوص اظهار نظرهای تُند و تیزی کرده و بر لزوم برخورد با افراد بی حجاب تاکید کرده اند. چند روز پیش هم رسانه ها از «تجهیز ۷۰ هزاز مامور پلیس برای مبارزه با مانکن ها در خیابان» خبر دادند! جالب اینکه دستگاه های فرهنگی کشور شبانه روز در حال تبلیغ و ترویج عفاف و حجاب هستند. از ایستگاه های اتوبوس گرفته تا شیشه بانک ها و تاکسی ها، همه و همه کمر همت بسته اند تا فضای عمومی جامعه را سالم و عفیف کنند.
از همه مهم تر رسانه ای مانند «تلویزیون» هم آنچنان به بحث رعایت عفاف و حجاب کمر همت بسته که در آثار نمایشی اش، زنان بازیگر علاوه بر روسری و مقنعه، برای محکم کاری یک شال هم روی سرشان می اندازند تا هیچ مختصاتی از مو و سرشان توسط مخاطب شناسایی نشود اما باز هم در جایی مانند نمایشگاه کتاب، بدحجابی به اوج خود می رسد. بدحجاب ها به چند دسته تقسیم می شوند. دسته اول زنانی هستند که با رضایت نوع خاصی از پوشش که به بدحجابی تعبیر می شود را انتخاب می کنند. آنها در هر شرایط و در هرمکانی با همان پوشش ظاهر می شوند و از این موضوع احساس رضایت دارند. دسته دیگر گروهی از زنان هستند که برای حفظ موقعیت شغلی خود، در محل کار حجاب را رعایت و در خارج از این محیط بدحجابی می کنند. دسته سوم که حجم فراوانی را به خود اختصاص می دهند، زنان و دخترانی هستند که برای جلب توجه جنس مخالف ـ و یافتن همسر ـ در معابر عمومی با حجاب هایی شُل و وارفته ظاهر می شوند.
برای این گروه از زنان حضور با تیپ های عجیب و آنچنانی در خیابان و حتی محل زندگی معمولا کاری سخت و عذاب آور است و چنین افرادی معمولا آماج متلک های اراذل و اوباش می شوند.
راه رفتن آنها در خیابان نیز با مشکلات و گرفتاری هایی همراه است و معمولا اتوموبیل ها مزاحم آنها می شوند.
اما وقتی آنها با چنین ظاهری به نمایشگاه کتاب می آیند، به دلیل فضای فرهنگی ـ هنری حاکم بر این محل، با خیال راحت و بدون نگرانی از طرف افراد مزاحم به راحتی در این مکان تردد کنند و در صورت وجود موارد خوب، به پیشنهادهای مطرح شده پاسخ دهند.
چنین افرادی برخلاف تصور رایج الزاما افراد مسئله داری از لحاظ اخلاقی نیستند و بخش عمده ای از آنها قصد دارند تا با نمایش زیبایی های زنانه خود، فرصتی برای تشکیل زندگی پیدا کنند. برای ارشاد این افراد هم نیازی به بگیر و ببند نیست و مشکل آنها با تذکر شفاهی و مشفقانه حل خواهد شد.
کاش این ۷۰ هزار مامور به جای ساماندهی برای برخورد با مانکن ها، برای مبارزه با افرادی ساماندهی می شدند که این روزها در کوچه ها و پارک ها، در زیر سایه یک درخت و یا داخل اتوموبیل خود به سادگی مواد مخدر مصرف می کنند و هیچ کس هم جرات نمی کند حرفی به آنها بزند! دیدن چنین صحنه هایی در شهری مانند تهران ـ که اگر مسوولان تمایل داشتند دهها مکان و محل را به آنها معرفی خواهم کرد ـ این روزها بسیار عادی شده است.
باور کنید در امریکا هم به سادگی مردم اینطور در کنار خیابان مواد مخدر مصرف نمی کنند. حالا به نظر شما خطر این افراد بیشتر است یا خطر زن ها بی حجاب؟!
از همه مهم تر رسانه ای مانند «تلویزیون» هم آنچنان به بحث رعایت عفاف و حجاب کمر همت بسته که در آثار نمایشی اش، زنان بازیگر علاوه بر روسری و مقنعه، برای محکم کاری یک شال هم روی سرشان می اندازند تا هیچ مختصاتی از مو و سرشان توسط مخاطب شناسایی نشود اما باز هم در جایی مانند نمایشگاه کتاب، بدحجابی به اوج خود می رسد. بدحجاب ها به چند دسته تقسیم می شوند. دسته اول زنانی هستند که با رضایت نوع خاصی از پوشش که به بدحجابی تعبیر می شود را انتخاب می کنند. آنها در هر شرایط و در هرمکانی با همان پوشش ظاهر می شوند و از این موضوع احساس رضایت دارند. دسته دیگر گروهی از زنان هستند که برای حفظ موقعیت شغلی خود، در محل کار حجاب را رعایت و در خارج از این محیط بدحجابی می کنند. دسته سوم که حجم فراوانی را به خود اختصاص می دهند، زنان و دخترانی هستند که برای جلب توجه جنس مخالف ـ و یافتن همسر ـ در معابر عمومی با حجاب هایی شُل و وارفته ظاهر می شوند.
برای این گروه از زنان حضور با تیپ های عجیب و آنچنانی در خیابان و حتی محل زندگی معمولا کاری سخت و عذاب آور است و چنین افرادی معمولا آماج متلک های اراذل و اوباش می شوند.
راه رفتن آنها در خیابان نیز با مشکلات و گرفتاری هایی همراه است و معمولا اتوموبیل ها مزاحم آنها می شوند.
اما وقتی آنها با چنین ظاهری به نمایشگاه کتاب می آیند، به دلیل فضای فرهنگی ـ هنری حاکم بر این محل، با خیال راحت و بدون نگرانی از طرف افراد مزاحم به راحتی در این مکان تردد کنند و در صورت وجود موارد خوب، به پیشنهادهای مطرح شده پاسخ دهند.
چنین افرادی برخلاف تصور رایج الزاما افراد مسئله داری از لحاظ اخلاقی نیستند و بخش عمده ای از آنها قصد دارند تا با نمایش زیبایی های زنانه خود، فرصتی برای تشکیل زندگی پیدا کنند. برای ارشاد این افراد هم نیازی به بگیر و ببند نیست و مشکل آنها با تذکر شفاهی و مشفقانه حل خواهد شد.
کاش این ۷۰ هزار مامور به جای ساماندهی برای برخورد با مانکن ها، برای مبارزه با افرادی ساماندهی می شدند که این روزها در کوچه ها و پارک ها، در زیر سایه یک درخت و یا داخل اتوموبیل خود به سادگی مواد مخدر مصرف می کنند و هیچ کس هم جرات نمی کند حرفی به آنها بزند! دیدن چنین صحنه هایی در شهری مانند تهران ـ که اگر مسوولان تمایل داشتند دهها مکان و محل را به آنها معرفی خواهم کرد ـ این روزها بسیار عادی شده است.
باور کنید در امریکا هم به سادگی مردم اینطور در کنار خیابان مواد مخدر مصرف نمی کنند. حالا به نظر شما خطر این افراد بیشتر است یا خطر زن ها بی حجاب؟!
منبع
