كوي دوست

[R-ALI]

پرستو

ستاره گم شد و خورشید سر زد
پرستویی به بام خانه پر زد
در آن صبحم صفای آرزویی
شب اندیشه را رنگ سحر زد
پرستو باشیم و از دام این خاک
گشایم پر به سوی بام افلاک
ز چشم انداز بی پایان گردون
در آویزم به دنیایی طربناک
پرستو باشم و از بام هستی
بخوانم نغمه های شوق و مستی
سرودی سر کنم با خاطری شاد
سرود عشق و ‌آزادی پرستی
پرستو باشم از بامی به بامی
صفای صبح را گویم سلامی
بهاران را برم هر جا نویدی
جوانان را دهم هر سو پیامی
تو هم روزی اگر پرسی ز حالم
لب بامت ز حال دل بنالم
وگر پروا کنم بر من نگیری
که می ترسم زنی سنگی به بالم

 

[floe]

دو عالم شد ز یاد آن سمن سیما فراموشم
به خاطر آنچه می‌گردید، شد یکجا فراموشم

نمی‌گردد ز خاطر محو، چون مصرع بلند افتد
شدم خاک و نشد آن قامت رعنا فراموشم

چه فارغبال می‌گشتم درین عالم، اگر می‌شد
غم امروز چون اندیشه‌ی فردا فراموشم

ز چشم آن کس که دور افتاد، گردد از فراموشان
من از خواری، به پیش چشم، از دلها فراموشم

سپند او شدم تا از خودی آسان برون آیم
ندانستم شود برخاستن از جا فراموشم

ز من یک ذره تا در سنگ باشد چون شرر باقی
نخواهد شد هوای عالم بالا فراموشم

نه از منزل، نه از ره، نه ز همراهان خبر دارم
من آن کورم که رهبر کرده در صحرا فراموشم

به استغنا توان خون در جگر کردن نکویان را
ولی از دیدنش می گردد استغنا فراموشم

نیم من دانه‌ای صائب بساط آفرینش را
که در خاک فراموشان کند دنیا فراموشم

 

[محـسن ز]

من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
آدم آورد دریــــن دیــــر خراب آبــــادم

حافظ

من همان اشرف ِ مخلوقاتم
که در این وادیِ غربت
سرگردانم!
من همان مرغک ِ باغ ِ ملکوتم
که دراین عالم ِ خاکی
سرگردانم!
قفسم دلهره و تشویش است.
کوله بارم خالی ست.
نَفَسم آه ِ ندامت دارد.
من همان اشرف ِ مخلوقاتم!
......................................
نام ِ من " انسان" است
من همانم که ملائک
روزِ خلقت
سجده ام می کردند!
من در آن وادیِ برتر بودم
من " بهشتی" بودم ...
... ولی اکنون
من دراین تبعیدگاه
و ملائک، آزاد.
من همان اشرف ِ مخلوقاتم!
.....................................
پدرم " آدم " بود
مادرم هم " حوّا "
مادرم سیب ِ خیانت بلعید ...
... همه تبعید شدند
ما در این تبعیدگاه
و ملائک، آزاد!

من دراین وادیِ غربت
سرگردانم
من همان اشرف ِ مخلوقاتم!
امیر آروین

 

[hd_memar]

من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
آدم آورد دریــــن دیــــر خراب آبــــادم

حافظ

من همان اشرف ِ مخلوقاتم
که در این وادیِ غربت
سرگردانم!
من همان مرغک ِ باغ ِ ملکوتم
که دراین عالم ِ خاکی
سرگردانم!
قفسم دلهره و تشویش است.
کوله بارم خالی ست.
نَفَسم آه ِ ندامت دارد.
من همان اشرف ِ مخلوقاتم!
......................................
نام ِ من " انسان" است
من همانم که ملائک
روزِ خلقت
سجده ام می کردند!
من در آن وادیِ برتر بودم
من " بهشتی" بودم ...
... ولی اکنون
من دراین تبعیدگاه
و ملائک، آزاد.
من همان اشرف ِ مخلوقاتم!
.....................................
پدرم " آدم " بود
مادرم هم " حوّا "
مادرم سیب ِ خیانت بلعید ...
... همه تبعید شدند
ما در این تبعیدگاه
و ملائک، آزاد!

من دراین وادیِ غربت
سرگردانم
من همان اشرف ِ مخلوقاتم!
امیر آروین

سلام
پیداتون کردم
من بازم فال حافظ می خوام

 

[محـسن ز]

سلام
پیداتون کردم
من بازم فال حافظ می خوام

سلام نگار
مگه گم شده بودم ببخشید چند شب پیش دیدم اومده بودید ولی مشکل سیستم داشتم نتونستم جواب بدم
من در خدمت هستم نیت کنید حتما میگیرم

 

[محـسن ز]

سهراب نامه

به سراغ ِ تو اگر می آیم
می دانم
پشت ِ هیچستانی ...
... پشت ِ یک آبادی
که در آن سایه ی نارونی
تا ابدیت جاری است ...
... من در این آبادی
پی ِ یک سهرابم!
پی ِ یک وسعت ِ بی واژه
که بگوید : سهراب
................................................
من در این لحظه ی پاک و ابدی
که میان ِ من و این دریاچه
قدمی فاصله است
می نشینم لب ِ آب
تا بپرسم از باد
خانه ی دوست کجاست؟
و در این دریاچه :
موجهایی چه لطیف!
انعکاسی چه قشنگ!
... دخترانی لب آب
آب را گل نکنیم :
روی زیبا دَه برابر شده است!
..................................................
من در این آبادی
می روم تا سرِ کوه
می دوم تا ته ِ دشت ...
... شاید از کوچه ی هجرت که گذشتم
بعد از آن کوچه که از پشت ِ بلوغ
سر به در می آرد
پشت ِ آن هیچستان
بعد از آن کاج ِ بلند
به سرِ تپّه ی معراج ِ شقایق بروم
و در آن تنهایی
در صمیمیت ِ سیّال فضا
دو قدم مانده به گُل
نرم وآهسته صدایش بزنم
مبادا که ترک بردارد
چینی ِ نازک ِ تنهایی او ...
... و بگویم :
آری آری ... سهراب!
تا شقایق هست
زندگی خواهم کرد
زندگی خواهم کرد.
امیر اروین

 

[hd_memar]

سلام نگار
مگه گم شده بودم ببخشید چند شب پیش دیدم اومده بودید ولی مشکل سیستم داشتم نتونستم جواب بدم
من در خدمت هستم نیت کنید حتما میگیرم

نه
همین جوری گفتم
ممنونننننن
من نیت کردم

 

[محـسن ز]

حالیا مصلحت وقت در آن میبینم
که کشم رخت بمیخانه و خوش بنشینم
جام می گیرم و از اهل ریا دور شوم
یعنی از اهل جهان پاک دلی بگزینم
جز صراحی وکتابم نبود یار و ندیم
تا حریفان دغا را بجهان کم بینم
سر به آزادگی از خلق برآرم چون سرو
گردهد دست که دامن زجهان درچینم
این هم فال شما نگار امیدوارم که خیر باشه

 

[floe]

تا قبله‌ی ابروی تو ای یار کج است
محراب دل و قبله‌ی احرار کج است

ما جانب قبله‌ی دگر رو نکنیم
آن قبله مراست گر چه بسیار کج است​

 

[floe]

سلام داش محسن
برای منم فال میگیری
نیت هم کردم.

 

[محـسن ز]

زدر درآو شبستان ما منور کن
هوای مجلس رو حانیان معطر کن
اگر فقیه نصیحت کند که عشق مباز
پیاله ای بدهش گو دماغ را تر کن
بچشم و ایروی جانان سپرده ام ای جان
بیا بیا و تما شای طاق منظر کن
اینم خدمت ساسان عزیز

 

[R-ALI]

زمزمه ای در بهار
دو شاخه نرگست ای یار دلبند
چه خوش عطری درین ایوان پراکند
اگر صد گونه غم داری چو نرگس
به روی زندگی لبخند لبخند
گل نارنج و تنگ آب و ماهی
صفای آسمان صبحگاهی
بیا تا عیدی از حافظ بگیریم
که از او می ستانی هر چه خواهی
سحر دیدم درخت ارغوانی
کشیده سر به بام خسته جانی
بهارت خوش که فکر دیگرانی
سری از بوی گلها مست داری
کتاب و ساغری در دست داری
دلی را هم اگر خشنود کردی
به گیتی هرچه شادی هست داری
چمن دلکش زمین خرم هوا تر
نشستن پای گندم زار خوشتر
امید تازه را دریاب و دریاب
غم دیرینه را بگذار و بگذر ​

 

[floe]

هوا چکیده‌ی نورست در شب مهتاب
ستاره خنده‌ی حورست در شب مهتاب
سپهر جام بلوری است پر می روشن
زمین قلمرو نورست در شب مهتاب
زمین زخنده‌ی لبریز مه نمکدانی است
زمانه بر سر شورست در شب مهتاب
رسان به دامن صحرای بیخودی خود را
که خانه دیده‌ی مورست در شب مهتاب
بغیر باده‌ی روشن، نظر به هر چه کنی
غبار چشم شعورست در شب مهتاب
براق راهروان است روشنایی راه
سفر ز خویش ضرورست در شب مهتاب

 

[محـسن ز]

برای چشم خاموشت بمیرم
کنار چشمه نوشت بمیرم
نمی خواهم در آغوشت بگیرم
که می خواهم در آغوشت بمیرم

 

[X_shadow]

سلام محسن جان!!خوبی؟؟ببین اسپمرهای معروف و زبده اومدن توی تاپیکت!!ما رو از پنجره بندازی بیرون از در میایم!!از در بندازی از دوباره از در میایم!از سقف بندازی بیرون از در میایم!!خلاصه چشمت به در باشه که ما می آییییییییییییم

سلام آرامش خانوم...شما احیانا اهوازی نیستید؟
آخه خیلی می جوشید و خونگرم هستید...

 

[floe]

لحظه ديدار نزديك است .
باز من ديوانه ام، مستم .
باز مي لرزد، دلم، دستم .
باز گويي در جهان ديگري هستم .
هاي ! نخراشي به غفلت گونه ام را، تيغ !
هاي ! نپريشي صفاي زلفم را، دست!
آبرويم را نريزي، دل !
- اي نخورده مست -
لحظه ديدار نزديك است .

اخوان ثالث....

​

 

[گلابتون]

تو بارون كه رفتي شبم زير و رو شد
يه بغض شكسته رفيق گلوم شد
تو بارون كه رفتي
دل باغچه پژمرد
تمام وجودم توي آينه خط خورد
هنوز وقتي بارون تو كوچه ميباره
دلم غصه داره دلم بيقراره
نه شب عاشقانه است نه رويا قشنگه
دلم بي تو خونه دلم بي تو تنگه

يه شب زير بارون كه چشمم به راهه
ميبينم كه كوچه پره نور ماهه
تو ماه مني كه تو بارون رسيدي
اميد مني تو شب نا اميدي

 

[vahm]

من خودم بارونو دوت دارم ولی این شعر به نظرم زیبا اومد...

باز باران بی ترانه
باز باران با تمام بی کسی های
شبانه
می خورد بر مرد تنها
می چکد بر فرش خانه
باز می آید صدای چک چک غم
باز ماتم
من به پشت شیشه تنهایی افتاده
نمی دانم ، نمی فهمم
کجای قطره های بی کسی زیباست
نمی فهمم چرا مردم نمی فهمند
که آن کودک که زیر ضربه شلاق باران سخت می لرزد
کجای ذلتش زیباست
نمی فهمم
کجای اشک یک بابا
که سقفی از گِل و آهن به زور چکمه باران
به روی همسرو پروانه های مرده اش آرام باریده
کجایش بوی عشق و عاشقی دارد
نمی دانم
نمی دانم چرا مردم نمی دانند
که باران عشق تنها نیست
صدای ممتدش در امتداد رنج این دلهاست
کجای مرگ ما زیباست
نمی فهمم
یاد آرم روز باران را
یاد آرم مادرم در کنج باران مرد
کودکی ده ساله بودم
می دویدم زیر باران ، از برای نان
مادرم افتاد
مادرم در کوچه های پست شهر آرام جان می داد
فقط من بودم و باران و گِل های خیابان بود
نمی دانم
کجــــای این لجـــــن زیباست
بشنو از من کودک من
پیش چشم مرد فردا
که باران هست زیبا از برای مردم زیبای بالا دست
و آن باران که عشق دارد فقط جاریست برای عاشقان مست
و باران من و تو درد و غم دارد
خدا هم خوب می داند
که این عدل زمینی ، عدل کم دارد

 

[afshin_ss]

سلام دوستان خوبين شما بعد از مدتها اومدم اينجا كسي هست مارو تحويل بگيره؟؟؟

 

[محـسن ز]

سلام افشین جان
خوبی بابا تو خودت صابخونه ای کسی نمیخواد تحویلت بگیره قدمت سر چشم

 

[محـسن ز]

تصورهای باطل نقش زد اینده ی ما را
به تصویری مجازی خط کشید آیینه ما را
رفاقت ها محبت ها چرا زیبا سرابی بود
گذشته لحظه های عشق ما اشفته خوابی بود
غرورم را لباست می کنم باز التماست میکنم تا وقت دیدار
دو چشمم فرش پایت می کنم جانم فدایت می کنم من را میازار من را میازار
برای خنده هایت بر من و بر اشک خونینم دلم تنگه
برای سر نهادنهای تو بر گوش و بالینم دلم تنگه
برای با تو بودن ها دلم تنگه نفس با تو کشیدن ها دلم تنگه

تصورهای باطل نقش زد اینده ی ما را
به تصویری مجازی خط کشید آیینه ما را
رفاقت ها محبت ها چرا زیبا سرابی بود
گذشته لحظه های عشق ما اشفته خوابی بود
غرورم را لباست می کنم باز التماست میکنم تا وقت دیدار
دو چشمم فرش پایت می کنم جانم فدایت می کنم من را میازار من را میازار

شکستن های قلب پر غرورم تحمل کردن کوه صبورم
شمردن های تکرار شب و روز غم شب تلخی و تنهایی روز
برای آن دو چشم کهربایی که آتش زد مرا با بی وفایی
برای بوسه ی هنگام دیدار وداع تلخمان با چشم غم دار
شکسته قلب من بشکستی و از من نپرسیدی
دم سوزنده آهم دیدی و هرگز نترسیدی
هنوزم آسمانم را فقط تنها تو خورشیدی
کشانیدی به ویرانی مرا از هم تو پاشیدی
غرورم را لباست می کنم باز التماست میکنم تا وقت دیدار
دو چشمم فرش پایت می کنم جانم فدایت می کنم من را میازار من را میازار

 

[afshin_ss]

روبروم بود بغض تو گلوم بود اگه مي گفتم تموم بود
رفت و رفتم هيچي نگفتم فقط از دلم شنفتم
كه خودش بود نيمه ي پنهون فرصت گفتنيا كه رفت آسون
خود من بود من من بود وصله ي جور دل و پاره ي تن بود
بشكنه دستم ولي ناخواسته گلدونو شكستم
نتونستم بگمش يه عمره كه خالي و خستم
زبونم بند اومد و بخت بد و هر چي كه بودش،دست به دست داد
كه نتونم و نتونم و نگم سينمو به نفس نفس داد
همه چي جور شد كه ناجور بشه،من هيچ جور نتونم بگمش
لرزيد دلم عاشق شدم ديوونه وار لال شد زبونم

 

[afshin_ss]

نمي دونم چمه فقط مي دونم حالم خوب نيست حالم خرابه انگار يه بغض نشكسته داره قلبمو پاره پاره مي كنه انگار غريب افتادم تو اين دنيا انگار هيچ كس جز تو جز من انگار ... اي بابا اينكه دوستت دارم كافيه آره اينكه دوستت دارم كافيه

يه كاري كردي به قلبم كه بدونت حتي مردن
سخته حتي بي تو خوبم لذت از زندگي بردن
يه كاري كردي كه از ياد نميري حتي يه لحظه
درد عشقت كرده پيرم اما باور كن مي ارزه
ديدن تو گرچه از دور واسه من يه جور اميده
يه چيزي مثل يه جادو كه بهم رهايي ميده
اين مهمه كه مي دونم واسه من چقدر عزيزي
من كه جام عشقو دادم چه بنوشي چه بريزي
پيشكشت همه نفسهام نازنين،خوبه هميشه
نيمي از تنم شدي تو كه ازم جدا نميشه

 

[afshin_ss]

چقدر سخته كه عشقت روبروت باشه نتوني هم صداش باشي
چقدر سخته كه يك دنيا بها باشي نتوني كه رها باشي
چقدر سخته
چقدر سخته كه باروني بشي هر شب نتوني آسمون باشي
چقدر سخته كه زندوني بموني بي در و ديوار نتوني هم زبون باشي
چقدر سخته
چه بدبخته قناري كه بخونه اما روياش حس بيرونه
چه بدبخته گلي كه مونده تو گلدون غمش يك قطره بارونه
چه بدبخته قناري كه بخونه اما روياش حس بيرونه
چقدر سخته كه چشمات رنگ غم باشه ولي ظاهر پر از خنده
چقدر سخته كه عشقت آسمون باشه ولي آسون بگن چنده
چقدر سخته كلامت ساده پرپر شه نتوني ناجي اش باشي
چقدر سخته كه رفتن راه آخر شه نتوني راهي اش باشي
چقدر سخته تو خونت عين مهمون شي بپوسي خسته ويرون شي
چقدر سخته دلت پر باشه ساكت شي ولي تو سينه داغون شي
چقدر سخته كه يك دنيا صدا باشي ولي از صحنه ي خوندن جدا باشي
چقدر سخته كه نزديك خدا باشي ولي غرق ادا باشي

 

[afshin_ss]

منو تو آغوشت بگیر خدا می خوام بخوابم
آخه تو تنها کسی بودی که دادی جوابم
منو تو آغوشت بگیر ، می خوام برات بخونم
روی زمین چه قدر بده ، می خوام پیشت بمونم
کی گفته باید بشکنم تا دستمو بگیری
خسته شدم از عمری غربت و غم و اسیری
کی گفته باید گریه ی شب هامو در بیاری
تا لحظه ای وقت شریفتو واسم بذاری
توی آغوش تو آرامش محضه
من رو با خودت ببر حتی یه لحظه
بغلم کن ، من رو بردار ، ببرم دور
ببرم از این زمین سرد و ناجور

وقتی باید واسه ی رها شدن یه بی فروغ بود
واسه آرامش نسبی ، کلی حرف های دروغ بود
توی دنیا هر چیزی قیمتی داره حتی وجدان
اینارو هیچ جا ندیدم نه تو انجیل ، نه تو قرآن
وقتی دنیا همه حرف پوچ و مفته
صدای هق هقتو پس کی شنفته
تو که می گی پیشمی تا لحظه ی مرگ
این که می گن می شکنی ، رنجم می دی ، بگو کی گفته
توی آغوش تو دیگه تنها نیستم
هر نفس اسیر دست غم ها نیستم
دیگه عاشقانه تر از عاشقانه ام
واسه موندن دیگه با بهار بهانه ام
توی آغوش تو از درد خبری نیست
از دروغ و حرف های زرد اثری نیست
نمی بینی کسی از هراس نونش
جلوی حرف ناصواب بنده زبونش
توی آغوش تو آرامش محضه
منو با خودت ببر حتی یک لحظه
بغلم کن ، من رو بردار ، ببرم دور
ببرم از این زمین سرد و ناجور
توی آغوش تو آرامش محضه
من رو با خودت ببر حتی یک لحظه
بغلم کن ، من رو بردار ، ببرم دور
ببرم از این زمین سرد و ناجور

 

[baran-bahari]

ممنون دادش افشین شعرهای زیبایی بودن

 

[afshin_ss]

ممنون دادش افشین شعرهای زیبایی بودن

قابل شما رو نداشت عزيز دل اين متن ترانه هاي آلبوم جديد رضا صادقيه

راستي امضاي خيلي قشنگي داريد ممنون

 

[anahita shams]

ناودانها شر شر باران بی صبری است
آسمان بی حوصله ، حجم هوا ابری است
کفشهایی منتظر در چارچوب در
کوله باری مختصر لبریز بی صبری است
پشت شیشه می تپد پیشانی یک مرد
در تب دردی که مثل زندگی جبری است
و سرانگشتی به روی شیشه های مات
بار دیگر می نویسد : " خانه ام ابری است " ...

قیصر امین پور

 

[anahita shams]

تا بهار دلنشین آمده سوی چمن
ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذر
تا که گلباران شود کلبه ویران من

تا بهار زندگی آمد بیا آرام جان
تا نسیم از سوی گل آمد بیا دامن کشان
چون سپندم بر سر آتش نشان بنشین دمی
چون سرشکم در کنار بنشین نشان سوز نهان

تا بهار دلنشین آمده سوی چمن
ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذر
تا که گلباران شود کلبه ویران من

باز آ ببین در حیرتم بشکن سکوت خلوتم
چون لاله تنها ببین بر چهره داغ حسرتم
ای روی تو آیینه ام عشقت غم دیرینه ام
باز آ چو گل در این بهار سر را بنه بر سینه ام

 

[afshin_ss]

مي خوام تورو كه باشي جون بدي تا نميرم
عزيز هم ترانه تو واژه ها اسيرم
مي خوام تورو كه باشي تو دم دم نفسهام
تو لحظه هاي دردم محكم بگيري دستام
مي خوام تورو كه باشي حتي اگه نباشم
حتي اگه تو رويا خيال رفته باشم
مي خوام تورو كه باشي گم بشي تو وجودم
حتي وقتي نبودي من عاشق تو بودم
از من بخوا كه باشم كم نيارم تو دستات
پرپر بشم تو حس خواب لطيف چشمات
از من بخوا كه باشم بودني رنگ موندن
حست كنم تو رگهام عين ترانه خوندن
از تو مي خوام كه باشي باشم و باشه ياور
تو لحظه هام بموني تا دم دماي آخر
از تو مي خوام كه باشي تا كه ترانه باشه
اگه يه روز بميرم اگه يه روز بميرم اگه يه روز بميرم
رو شونه ي تو باشه