و این مطاب هم شاید جالب باشه
در بین کتب
زردشتی،
ارداویرافنامه پوشش صورت زنان را پسندیده دانستهاست و چهرهنمایی
زنان را علّت گمراهی مردان میداند. در شاهنامه فردوسی چندین بار لغت
پوشیدهرخ یا
پوشیدهروی مترادف واژهٔ دختر به کار رفتهاست. شاهنامه شناس معاصر،
پورخالقی چترودی، این علّت را بیانگر این واقعیت میداند که از نظر فردوسی زنان در دورهٔ
کیانیان،
اشکانیان، و
ساسانیان از روبنده استفاده میکردند.
با استناد به
تورات و
تنخ یهودی، میتوان دریافت که پوشانیدن چهره در میان زنان
عبرانی و دیگر زنان
یهودی رایج بودهاست.
ساره و
قطوره همسر
ابراهیم،
ربه کا زن
اسحاق،
راحیل و
لیه همسران
یعقوب،
صپوراه همسر
موسی و
استر همسر
خشایارشا با چهرهٔ پوشیده در میان مردم حاضر میشدند. بر اساس کتاب
روت، همسر
بوعز نیز چهره خود را میپوشانیدهاست.
[در کتاب
اشعیا، به فرستاده شدن عذاب بر دختران
صهیون به دلیل چهرهآرایی در برابر بیگانگان اشاره رفتهاستدر تورات برای اشاره به روبنده، واژههایی چون صفه و مسّکه به کار رفتهاست
با این حال شواهدی از
تورات نیز وجود دارد که نشان میدهد رسم پوشیدن چهره، در بین عبرانیان فراگیر نبودهاست در
شولحان عاروخ، پوشانیدن چهره لازم دانسته نشدهاست، هرچند این کار سنت زنان پاکدامن دانسته شدهاست
در نزد شیعه
در روایات و احادیث شیعه، باز گذاشتن چهره زن و نمایاندن آن به مرد نامحرم جایز دانسته شدهاست؛ مگر در شرایط خاصی که بیم فتنه برود.
در بین علمای
شیعه معاصر، آیتالله
روحالله خمینی، آیتالله
علی خامنهای، آیتالله
علی حسینی سیستانی، پوشاندن چهره را
مستحب میدانند، هر چند ایشان در شرایط خاصی که بیم فتنهاست، پوشاندن صورت را لازم شمردهاند.
مرتضی مطهری، پس از
انقلاب اسلامی ایران، روبنده را از حجابهای غیر اسلامی دانست و این که به عقیدهٔ او آیهٔ
پوشش، هرگز پوشاندن صورت را لازم نشمردهاست. آیتالله
فاضل لنکرانی،
زنجانی و
بهجت زدن روبنده را جایز شمردهاند.