پروردگارا:ببخش مرا كه تاب شنيدن تعريف از ديگران را نداشتم.
پروردگارا:ببخش مرا كه توان حلّ مشكل ديگران را داشتم،ولي سكوت كردم و گفتم دردسر نمي خواهم.
پروردگارا:ببخش مرا كه حسرت نداشته هايم را خوردم،شاكر نداشته هايم نبودم.
پروردگارا:ببخش مرا كه اگر ريالي از من گم شد غصّه دار شدم، ولي نمازم قضا شد و آنقدر غصّه نخوردم.
پروردگارا:ببخش مرا كه بارها و بارها به دنبال جنازه ي اين و آن رفتم و فقط با يك بار «لااله الّا الله»گفتن از كنارش گذشتم و هنوز باورم نيست كه من هم رفتني هستم.
پروردگارا:ببخش مرا كه با رفتار زشتم ديگران را به دين بد بين كردم.
پروردگارا:ببخش مرا كه در مجادله با اين و آن فهميدم كه حق با من نيست ولي به رو نياوردم.
پروردگارا:ببخش مرا كه براي نظارت ديگران آنگونه كه حقّشان بود ارزش قائل نشدم.
پروردگارا:ببخش مرا كه با پرسش هاي مشكل از استادانم،خود را در چشم ديگران بزرگ جلوه دادم و استادم را تحقير كردم.
پروردگارا:ببخش مرا كه موقع تعريف و تمجيد ديگران باورم شد كه راستي راستي كسي هستم.