من تمام رخ یک حس شکست خورده ام!
مرا خوب نگاه کنید!!
تاریک...
سرد...
بازنده...
اما هنوز زنده!!
مرا خوب نگاه کنید!!
تاریک...
سرد...
بازنده...
اما هنوز زنده!!
رد پای احساس ...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
سفرکرده کجا رفتی..
چرا تنها..
چرا بی من..
نگفتی سخته دلتنگی.،
نگفتی زوده این رفتن.،
به دنبال چه پایانی، خلاف جاده ایستادی..
چرا تا عادتت کردم به فکررفتن افتادی..
چرا باید به تنهایی دوباره بی تو برگردم..
کجای قصه بد بودم..
کجای قصه بد کردم.....
چرا تنها..
چرا بی من..
نگفتی سخته دلتنگی.،
نگفتی زوده این رفتن.،
به دنبال چه پایانی، خلاف جاده ایستادی..
چرا تا عادتت کردم به فکررفتن افتادی..
چرا باید به تنهایی دوباره بی تو برگردم..
کجای قصه بد بودم..
کجای قصه بد کردم.....
[FONT="]کهـــ بیــآد تــو تنهــــــــــاییم[/FONT]
[FONT="]و مــــَن اِجــــــــآزه نــَدَم و اون بـــی تفاوت به مخالفتــــَم بیــآد تو[/FONT]
[FONT="]و آروم بَغَلَـــــــــــم کُــنهــ و[/FONT]
[FONT="]بِگهــ : مَگـــهـ مَـــن مُـــردَم کـــهـ تَنهــــا بــمونی؟[/FONT][/h]
http://
احساس ِ مرا
اندازه نگیر
تو را بی دلیل دوست دارم!
baran1353
عضو جدید
[FONT="]زنی خواسته یا ناخواسته دلفریبی می کرد و زیبایی صورتش را به انسان ها نشان میداد اما غافل از این که مردان پاک زیبایی ظاهر او را نمی دیدند بلکه گداخته آتش های به پا خواسته از نافرمانی خداوند را می ببنند [/FONT][FONT="]مردانی پاک همچون رجبعلی خیاط[/FONT][FONT="].[/FONT][FONT="]
فرزند این عارف بزرگوار در گفتگو با کیهان فرهنگی می گوید:
پدرم با چشم برزخی چیزهایی می دید که دیگران نمی دیدند. یکی از دوستان پدرم می گفت: یک روز با جناب شیخ به جایی می رفتیم، یکدفعه دیدم جناب شیخ با تعجب و حیرت [/FONT][FONT="]به زنی که موی بلند و لباس شیکی داشت نگاه می کند[/FONT][FONT="]! از ذهنم گذشت که جناب شیخ به ما می گوید: چشمتان را از نامحرم برگردانید و حالا خودش اینطور نگاه می کند! فهمید. گفت: تو هم می خواهی ببینی که من چه می بینم؟ ببین"من نگاه کردم!
دیدم همینطور از [/FONT][FONT="]بدن آن زن، مثل سرب گداخته، آتش و سرب مذاب به زمین می ریزد[/FONT][FONT="] و[/FONT][FONT="] آتش او به کسانی که چشم هایشان به دنبال اوست سرایت می کند[/FONT][FONT="]. جناب شیخ گفت: این زن راه می رود و روحش یقه مرا رفته، او راه می رود و مردم را همین طور با [/FONT][FONT="]خودش به آتش جهنم می برد[/FONT]
فرزند این عارف بزرگوار در گفتگو با کیهان فرهنگی می گوید:
پدرم با چشم برزخی چیزهایی می دید که دیگران نمی دیدند. یکی از دوستان پدرم می گفت: یک روز با جناب شیخ به جایی می رفتیم، یکدفعه دیدم جناب شیخ با تعجب و حیرت [/FONT][FONT="]به زنی که موی بلند و لباس شیکی داشت نگاه می کند[/FONT][FONT="]! از ذهنم گذشت که جناب شیخ به ما می گوید: چشمتان را از نامحرم برگردانید و حالا خودش اینطور نگاه می کند! فهمید. گفت: تو هم می خواهی ببینی که من چه می بینم؟ ببین"من نگاه کردم!
دیدم همینطور از [/FONT][FONT="]بدن آن زن، مثل سرب گداخته، آتش و سرب مذاب به زمین می ریزد[/FONT][FONT="] و[/FONT][FONT="] آتش او به کسانی که چشم هایشان به دنبال اوست سرایت می کند[/FONT][FONT="]. جناب شیخ گفت: این زن راه می رود و روحش یقه مرا رفته، او راه می رود و مردم را همین طور با [/FONT][FONT="]خودش به آتش جهنم می برد[/FONT]
baran1353
عضو جدید
باورت می کنم
نه این که فکر کنی تسلیم شده ام ، نه
تنها نمی خواهم جای مریم ، نم نم برایم
دستمال کاغذی و گل گاوزبان بیاوری
نمی خواهم دقیقه ای حتی
سکوت همرنگ چشم هایت را زرد بنویسم
من فکر می کنم
سبز و ستاره
در فهم هر باران ساده نیست
در فهم هر آسمان صاف علاقه هم نیست
مثل کوچه هایی که همیشه کوچک می مانند
مثل شکارچی دریا
که شبی در ساحل نشسته بود
و آبی هذیان می گفت
مثل یخچال که همیشه
بوی گل یخ می دهد
باورت می کنم
ایینه از سرم گذشته است
گمان می کنی بیهوده
این همه کلمه به هم می بافم ؟
و یا در چشم زمستان بیهوده
لنز سبز گذاشته ام ؟
باورت کرده ام
از همان ابتدای سلام
از همان ابتدای سکوت
حالا سایه در سایه
سطر به سطر
سال در سال
پشت پلک هر سه شنبه که باشی
دوستم داری
من چیزی شبیه آب کم دارم
مرا به دریای سبز می بری ؟
مرا به ساحل سیب ؟
نه این که فکر کنی تسلیم شده ام ، نه
تنها نمی خواهم جای مریم ، نم نم برایم
دستمال کاغذی و گل گاوزبان بیاوری
نمی خواهم دقیقه ای حتی
سکوت همرنگ چشم هایت را زرد بنویسم
من فکر می کنم
سبز و ستاره
در فهم هر باران ساده نیست
در فهم هر آسمان صاف علاقه هم نیست
مثل کوچه هایی که همیشه کوچک می مانند
مثل شکارچی دریا
که شبی در ساحل نشسته بود
و آبی هذیان می گفت
مثل یخچال که همیشه
بوی گل یخ می دهد
باورت می کنم
ایینه از سرم گذشته است
گمان می کنی بیهوده
این همه کلمه به هم می بافم ؟
و یا در چشم زمستان بیهوده
لنز سبز گذاشته ام ؟
باورت کرده ام
از همان ابتدای سلام
از همان ابتدای سکوت
حالا سایه در سایه
سطر به سطر
سال در سال
پشت پلک هر سه شنبه که باشی
دوستم داری
من چیزی شبیه آب کم دارم
مرا به دریای سبز می بری ؟
مرا به ساحل سیب ؟
آينه ي اتاقم را
با آينه ي اتاقت عوض ميکني؟
اين فقط مرا نشان ميدهد . . .!
با آينه ي اتاقت عوض ميکني؟
اين فقط مرا نشان ميدهد . . .!
masoud_2000
کاربر بیش فعال
شو همره بلبل بلب هر مهوش
شكر بترازوي وزارت بركش
شكر بترازوي وزارت بركش
باران که میبارد کار من این است:
بنشیم کنار خیابان و رها کنم بغضم را....
قسم خورده ام کسی اشکم را نبیند.....!
بنشیم کنار خیابان و رها کنم بغضم را....
قسم خورده ام کسی اشکم را نبیند.....!
آسمان چشم من میبارد
بر سر دشت غمین سینه ام
خاموشو سنگینو سربر پای غم
زیر آوار سکوتت مانده ام....
برگرد.....
بر سر دشت غمین سینه ام
خاموشو سنگینو سربر پای غم
زیر آوار سکوتت مانده ام....
برگرد.....
فرق نمیکند به کدام سمت رفته باشی سفر همان سفر است
چه یک قدم از دل
چه هزار قدم از خانه....
چه یک قدم از دل
چه هزار قدم از خانه....
چقدر سرد است ...
وقتي که نيستي و
مي خواهمت ...
حالا که می آیی
دیگر شعر نخواهم گفت
نخواهم نوشت
میخواهم به همان تک درخت توت خانه ی کودکی هایم بگویم
بی فصل
میوه بدهد ... سبز شود
آن چند پرنده نیز
آواز خواهند خواند برایمان
همه دوست ات خواهند شد ..
و من عاشق تر .
دیگر شعر نخواهم گفت
نخواهم نوشت
میخواهم به همان تک درخت توت خانه ی کودکی هایم بگویم
بی فصل
میوه بدهد ... سبز شود
آن چند پرنده نیز
آواز خواهند خواند برایمان
همه دوست ات خواهند شد ..
و من عاشق تر .
جین ایر
عضو جدید
من نه عاشق بودم
نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من
من خودم بودم و یک حس غریب
که به صد عشق و هوس می ارزید
من خودم بودم دستی که صداقت می کاشت
گرچه در حسرت گندم پوسید
من خودم بودم هر پنجرهای
که به سر سبز ترین نقطه بودن وا بود
و خدا می داند بی کسی از ته دلبستگیم پیدا بود
من نه عاشق بودم
نه دلداده گیسوی بلند
و نه الوده به افکار پلید
من به دنبال نگاهی بودم
که مرا از پس دیوانگیم می فهمید
ارزویم این بود
دور اما چه قشنگ
بروم تا در دروازه نور
تا شوم چیره به شفافی صبح
به خودم می گفتم
تا دم تا دم پنجره ها راهی نیست
من نمی دانستم
که چه جرمی دارد
دست هایی که تهیست
و چرا بوی تعفن دارد
گل پیری که به گلخانه نرست
روزگاریست غریب
تازگی می گویند
که چه عیبی دارد
که سگی چاق برود لای برنج
من چه خوش بین بودم
همه اش رویا بود و
خدا می داند
سادگی از ته دلبستگیم پیدا بود..
نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من
من خودم بودم و یک حس غریب
که به صد عشق و هوس می ارزید
من خودم بودم دستی که صداقت می کاشت
گرچه در حسرت گندم پوسید
من خودم بودم هر پنجرهای
که به سر سبز ترین نقطه بودن وا بود
و خدا می داند بی کسی از ته دلبستگیم پیدا بود
من نه عاشق بودم
نه دلداده گیسوی بلند
و نه الوده به افکار پلید
من به دنبال نگاهی بودم
که مرا از پس دیوانگیم می فهمید
ارزویم این بود
دور اما چه قشنگ
بروم تا در دروازه نور
تا شوم چیره به شفافی صبح
به خودم می گفتم
تا دم تا دم پنجره ها راهی نیست
من نمی دانستم
که چه جرمی دارد
دست هایی که تهیست
و چرا بوی تعفن دارد
گل پیری که به گلخانه نرست
روزگاریست غریب
تازگی می گویند
که چه عیبی دارد
که سگی چاق برود لای برنج
من چه خوش بین بودم
همه اش رویا بود و
خدا می داند
سادگی از ته دلبستگیم پیدا بود..
منِ بیــــچاره مـــدت هـــاست کــــسی را مخـــــاطبِ
شعـرهایم کــــرده ام
کـــه خــــــیلی وقت است غــــــایب اســـــت !
گاهی آنچنان مزخرف میشوم که برای دیگران
قابل درک نیستم !
حتی عزیزترین کسم را از خودم میرانم !
اما…
در دلم آن لحظه آرزو میکنم تا بگوید:
میدانم دست خودت نیست!
درکت میکنم…
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
| M | *** ♥♥♥ در خلوت احساس ♥♥♥ *** | ادبیات | 2235 |