رباعی و دو بیتی

[بارانی]

از این عشق به هر عشق جهان می خندیم
هر که آرد سخن عشق به آن می خندیم


روزی از عشق دلم سوخت که خاکستر شد
بعد از آن باز به هر سوز جهان می خندیم


​

 

[رنگ خدا]

لب بر لب کوزه بردم از غایت آز
تا زو طلبم واصطه عمر دراز
لب بر لب من نهاد ومیگفت ته راز
می خور که بدین جهان نمی آئی باز

 

[رنگ خدا]

خیام اگر ز باده مستی خوش باش
با لاله رخی اگر نشستی خوش باش
چون عاقبت کار جهان نیستی است
انگار که نیست چو هستی خوش باش

 

[رنگ خدا]

امروز ترا دسترس غردا نیست
واندیشه فردات بجز سودا نیست
ضایع مکن این دم ار دلت بیدار است
کاین باقی عمر را بقا پیدا نیست

 

[محـسن ز]

خودوم مرواریم در می شناسم
میون خارها گل می شناسم
خودوم سو دا گر کل جهونم
زن مقبول به چادر می شناسم
عامیانه

 

[محـسن ز]

سیه چشمی که در خلار دیدم
نه در ترک و نه در افشار دیدم
سیه چشمی که خواهون دلم بید
به کنج خونه نجار دیدم
عامیانه

 

[محـسن ز]

بیا با دو ببر تیر از کمونم
به پیش دلبر شیرین زبونم
بگو حیدر سلامت میر سونه
بترس آخر از این آه و فغونم
عامیانه

 

[رنگ خدا]

چو ان نخلم که بارش خورده باشند
چو ان ویرانه که گنجش برده باشند
چو ان پیرم که می نالم در این دشت
که دوران عزیزش مرده باشند

 

[abfa]

مهـتاب بــه نـور دامـن شـب بـشکافت​

​

می نوش دمی خوش تر از اين نتوان یافت​

​

خوش بــاش و بـينديش که مـهتاب بسی​

​

اندر سر گور یک به یک خـواهد تافت​

​

 

[محـسن ز]

چه خوش باشد که بعدا انتظاری
به امیدی رسد امید واری
از اون بهتر و ازون خوشتر نباشه
دمی که میرسد یاری به یاری

 

[baran-bahari]

ای آنکه بجز تو نیست فریادرسی​

غیر از کرمت نداد کس داد کسی​

کار من مستمند بیچاره بساز​

کان بر تو به هیچ آید و برماست بسی​

 

[ویدا]

هر روز دلم در غم تو زار تر است
وز من دل بی رحم تو بیزار تر است
بگذاشتی ام غم تو نگذاشت مرا
حقا که غمت از تو وفادار تر است

 

[ویدا]

مو آن ازرده ی بی خانه مونم
مو آن محنت نصیب سخت جونم
مو آن سرگشته خارم در بیابون
که هر بادی وزد پیشش دوونم

 

[رنگ خدا]

کفر چو منی گزاف واسان نبود
محکمتراز ایمان من ایمان نبود
در دهر یکی چو من انهم کافر
پس در همه دهر یکی مسلمان نبود

 

[رنگ خدا]

شبی ناید ز اشکم دیده تر نی
سرشکم جاری از خون جگر نی
شود روجم رود با ناله زار
تو از حال زار مو خبر نی

 

[محـسن ز]

من از ملک پدر کردم جدایی
گرفتم با غریبون آشنایی
غریبون حالت خوبی ندارند
اول مهر است و آخر بیوفایی

 

[محـسن ز]

نمیدونم چرا جونم غمینی
مگر داری فراق نا زنینی
عزیزم بد مکن تا بد نبینی
میافشون تخم بد تا بد نچینی

 

[baran-bahari]

گویند که معشوق تو زشتست و سیاه​

گر زشت و سیاهست مرا نیست گناه​

من عاشقم و دلم بر او گشته تباه​

عاشق نبود ز عیب معشوق آگاه​

​

 

[baran-bahari]

ای عقل خجل ز جهل و نادانی ما​

درهم شده خلقی، ز پریشانی ما​

بت در بغل و به سجده پیشانی ما​

کافر زده خنده بر مسلمانی ما​

​

 

[baran-bahari]

حاجی به طواف کعبه اندر تک و پوست​

وز سعی و طواف، هرچه کردست نکوست​

تقصیر وی آن است که آرد دگری​

قربان سازد، به جای خود، در ره دوست​

 

[رنگ خدا]

الهی سوز عشقت بیشتر کن
دل ریشم ز دردت ریشتر کن
از این غم گر دمی غافل نشینم
بجانم صدهزار نیشتر کن

 

[محـسن ز]

دلا اصلا نترسی ازره دور
دلا اصلا نترسی از ته گور
دلا اصلا نمی ترسی که روزی
شوی بنگاه مار و لانه مور

 

[ne_sh67]

بی حوصلگیم گرچه معضل شده است​

اما چه کنم ، در بدنم حل شده است......​

سستی ثمر زندگی ماشینی ست،​

تقصیر کدو نیست که تنبل شده است!​

 

[baran-bahari]

چون نیست حقیقت و یقین اندر دست​

نتوان به امید شک همه عمر نشست​

هان تا ننهیم جام می از کف دست​

در بی خبری مرد چه هشیار و چه مست​

​

 

[محـسن ز]

آبروی حسین به كهكشان می ارزد
یك موی حسین بر دو جهان می ارزد
گفتم كه بگو بهشت را قیمت چیست
گفتا كه حسین بیش از آن می ارزد

 

[محـسن ز]

دلم مست و لبم مست و سرم مست
بخون اي دل که صبرم رفته از دست
بخون اي دل محرم اومد از راه
بخون اجر تو با عباس بي دست

 

[afsaneh_k]

گفتم غم من ؟ گفت که افزون دارش
گفتم چشمم؟ گفت که جیحون دارش
گفتم ندهد عقل اگر این فتوا ؟
گفت نا محرم را ز خانه بیرون دارش

 

[رنگ خدا]

اول بوفا می وصلم داد
چون مست شدم جام جفا دستم داد
پر اب دو دیده و پر از اتش دل
خاک ره او شدم ببادم داد

 

[afsaneh_k]

ای رفته به چوگان قضا هم چون گو
چپ می خور و راست می رو و هیچ مگو
کان کس که تو را فکنده اندر تک و پو
او داند و او داند و او داند و او

..::حکیم عمر خیام::..

 

[baran-bahari]

گر همچو من افتاده‌ی این دام شوی​

ای بس که خراب باده و جام شوی​

ما عاشق و رند و مست و عالم سوزیم​

با ما منشین اگر نه بدنام شوی​