رباعی و دو بیتی

[fandak]

در عشق تو از بس که خروش آوردیم
دریای سپهر را به جوش آوردیم
چون با تو خروش و جوش ما درنگرفت
رفتیم و زبانهای خموش آوردیم

مختارنامه/عطار

مو احوالم خرابه گر تو جويي
جگر بندم کبابه گر تو جويي
ته که رفتي و يار نو گرفتي
قيامت هم حسابه گر تو جويي

(باباطاهر)

 

[محـسن ز]

اندر دل من بدین عیانی که تویی
وز دیده من بدین نهانی که تویی
وصاف ترا وصف نداند کردن
تو خود به صفات خود چنانی که تویی
خواجه عبدالله انصاری

 

[abfa]

می خور که به زیر گل بسی خواهی خفت


بی مونس و بی رفيق و بی همدم و جفت


زنهار به کس مگو تو اين راز نهفت


هر لاله که پژمرد نخواهد بشکفت​

 

[baran-bahari]

الله به فریاد من بی کس رس​

فضل و کرمت یار من بی کس بس​

هر کسی به کسی و حضرتی مینازد​

جز حضرت تو ندارد این بی کس کس​

 

[ویدا]

اي عشق مرا به شطّ خون خواهي بُرد.... چون قيس به وادي جنون خواهي بُرد
فرهاد صفت در آرزويي شيرين.... دنبال خودت به بيستون خواهي بُرد

 

[ویدا]

ای کـــاش دلـــم اســیـــر و بــیـمار نبود
در بـــنـــد نــــگاه او گــــرفــتــار نــبـود


من عاشق واو زعشق من بی خـبر است
ای کــاش دل و دلــبــــر و دلـــدار نـبود​

 

[رنگ خدا]

شیخی به زنی فاخشه گفتا:مستی
هر لحظه به دام دگری پا بستی
گفتا:شیخا هر انچه گوئی هستم
ایا تو چنان که می نمائی هستی

 

[محـسن ز]

چون عود نبود چوب بید آوردم
روی سیه و موی سپید اوردم
خود فرمودی که نا امیدی کفر است
فرمان تو بردم و امید آوردم
خواجه عبدالله انصاری

 

[sepde]

مولوی

مولوی

در مذهب عاشقان قرار دگر است
وین باده ناب را خمار دگر است
هر علم که در مدرسه حاصل گردد
کار دگر است و عشق کار دگر است​

 

[sepde]

​

با زمزمه بهار بیدارم کن
از جرئت آبشار سرشارم کن
در عزلت بی عشق دلم می پوسد
ای باخبر از عشق خبردارم کن

 

[ویدا]

سلمان هراتی

سلمان هراتی

دلم تنهاست ماتم دارم امشب
دلی سرشار از غم دارم امشب
غم آمد غصه آمد ماتم آمد
خدا را زین میان کم دارم امشب

 

[baran-bahari]

بیرون ز جهان و جان یکی دایه‌ی ماست​

دانستن او نه درخور پایه‌ی ماست​

در معرفتش همین قدر دانم​

ما سایه اوئیم و جهان سایه ماست​

​

 

[baran-bahari]

کس نیست که اندر هوسی شیدا نیست​

کس نیست که اندر سرش این سودا نیست​

سررشته‌ی آن ذوق کزو خیزد شوق​

پیداست که هست آن ولی پیدا نیست​

 

[محـسن ز]

قیامت قامت و قامت قیامت
قیامت کر ده ای سرو قامت
موذن گر ببیند قامتت را
به قد قامت بماند تا قیامت
فایز دشتستانی

 

[baran-bahari]

آن شب که تو در کنار مایی روزست​

و آن روز که با تو می‌رود نوروزست​

دی رفت و به انتظار فردا منشین​

دریاب که حاصل حیات امروزست​

 

[baran-bahari]

ما حاصل عمری به دمی بفروشیم​

صد خرمن شادی به غمی بفروشیم​

در یک دم اگر هزار جان دست دهد​

در حال به خاک قدمی بفروشیم​

​

 

[باران بهاری]

آمد بر ِمن دوش نگاری سر تیز
شیرین سخنی شکر لبی شور انگیز
با روی چو آفتاب بیدارم کرد
یعنی که:چو آفتاب دیدی،برخیز!

گر نگریزی ز ما به بازی،چه شود
گر نرد وداع ما نبازی،چه شود
ما را لب خشک و دیده ی تر بی توست
گر با تر و خشک ما بسازی،چه شود؟

"مولانا"

 

[ویدا]

خیام

خیام

من می خورم و هرکه چو من اهل بود
می خوردن من به پیش او سهل بود

می خوردن من حق ز ازل می دانست
من می نخورم علم خدا جهل بود

 

[رنگ خدا]

چون مرده شوم خاک مرا گم سازید
احوال مرا عبرت مردم سازید
خاک تن من به باده اغشته کنید
وز کالبدم خشت در خم سازید

 

[رنگ خدا]

از منزل کفر تا به دین یک نفس است
وز عالم شک تا به یقین یک نفس است
این یک نفس عزیز را خوش دار
کز حاصل عمر ما همین یک نفس است

 

[Sharif_]

یک جام شراب صد دل و دین ارزد
یک جرعه می مملکت چین ارزد

جز باده لعل نیست در روی زمین
تلخی که هزار جان شیرین ارزد

 

[Sharif_]

این یکد و سه روز نوبت عمر گذشت
چون آب بجویبار و چون باد بدشت

هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت
روزیکه نیامده‌ست و روزیکه گذشت

 

[محـسن ز]

مرا تا جان به تن تسلیم کردند
وز او مهر بتان تعلیم کردند
دل فایز بتان مانند یغما
ببردند و بهم تقسیم کردند

 

[abfa]

می خوردن و شاد بودن آيين منست


فارغ بودن ز کفر و دين؛ دین منست


گفتم به عروس دهر کابين تو چیست


گفتــا دل خـرم تـو کابين مـن است​

 

[رنگ خدا]

من ظاهر نیستی و هستی دانم
من باطن هر فراز وپستی دانم
با اینهمه از دانش خود شرمم باد
گر مرتبه ائی ورای مستی دانم

 

[baran-bahari]

ای دوست به دوستی قرینیم ترا​

هرجا که قدم نهی زمینیم ترا​

در مذهب عاشقی روا کی باشد​

عالم تو ببینیم و نه بینیم ترا​

​

 

[baran-bahari]

ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم​

وین یکدم عمر را غنیمت شمریم​

فردا که ازین دیر فنا درگذریم​

با هفت هزار سالگان سر بسریم​

 

[محـسن ز]

دلی دارم دلی دارم پر از غم
نه یک جو از دلم غم می شود کم
نه دستم میرسد آن گل بچینم
نه اون سرو بلند سر میکنه خم
عامیانه

 

[محـسن ز]

بز قرمز بیا شیرت بدوشم
کنم کاچی و چو طفلان بنوشم
به کاچی کردن شیرت نچندون
خودت را من به دلبر می فروشم
منظور از عامیانه اشعاری هست که در زبان مردم عادی متداول است من دیدم که از دوبیتی ها عامیانه کمتر این جا نوشته شده است ازاین پس از این جور دوبیتی ها می نویسم
البته با اجازه همگی مخصوصا باران بهاری که تایپیک به ایشان تعلق داره

 

[بارانی]

من غروب عشق خود را در نگاهت دیده ام
من بنای آرزوها را ز هم پاشیده ام


آنچه باید من بفهمم این زمان فهمیده ام
در دله خود من به عشق پوچ تو خندیده ام