رباعی و دو بیتی

[باران بهاری]

دل جز به ره عشق نپوید هرگز
جان جز سخن عشق نگوید هرگز
صحرای دلم عشق تو شورستان کرد
تا مهر دگر کسی نروید هرگز

"ابو سعید ابوالخیر"

 

[ghisoo_tala]

ای دل چو زمانه می کند غمناکت ناگه برود ز تن روان پاکت​

بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند زان پیش که سبزه بردمد از خاکت​

 

[sisah]

رباعیات مولانا:

با یار به گلزار شدم رهگذری
بر گل نظری فکندم از بی‌خبری

دلدار به من گفت که شرمت بادا
رخسار من اینجا و تو بر گل نگری



بی‌نام و نشان چون دل و جانم کردی
بی‌کیف طرب دست زنانم کردی

گفتم به کجا روم که جان را جانیست
بی‌جا و روان همچو روانم کردی



تا درد نیابی تو به درمان نرسی
تا جان ندهی به وصل جانان نرسی

تا همچو خلیل اندر آتش نروی
چون خضر به سرچشمه‌ی حیوان نرسی

 

[ghisoo_tala]

با باده نشین که ملک محمود اینست وز چنگ شنو که لحن داود اینست​

از نآمده و رفته دگر یاد مکن خوش باش که از وجود مقصود اینست​

 

[يامين]

ای آمده از عالم روحانی تفت
حيران شده در پنج و چهار و شش و هفت
می نوش ندانی ز کجا آمده ای
خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت

خيام

 

[باران بهاری]

خشت سر ِخُم ز ملکت جم خوش تر!
بوی قدح از غذای مریم خوش تر!
آه سحری ز سینه ی خمّاری
از ناله ی بو سعید و ادهم خوش تر!


منسوب به "خیام"

 

[محـسن ز]

گر مرد رهی میان خون باید رفت
ار پای فتاده سرنگون باید رفت
تو پای براه در نه وهیچ مپرس
هم راه بگویدت که چون باید رفت

نه سوختگی شناسم و نه خامی
در مذهب من چه کام وچه نا کامی
گویی که بصد کسم نگه می دارند
ورنه بپرید می زبی آرامی
عطار(فریدالدین محمد بن ابراهیم نیشابوری)وفات627 هجری 1229 میلادی

 

[arghavan.z]

آرزو

ای دیده تو را به روی او خواهم داد
از گریه ی شوقت آبرو خواهم داد
می خند چو ایینه که در حجله ی بخت
دست تو به دست آرزو خواهم داد
_____________________________
دیدار

برخیز دلا که دل به دلدار دهیم
جان را به جمال آن خریدار دهیم
این جان و دل و دیده پی دیدن اوست
جان و دل و دیده را به دیدار دهیم
_______________________________
برد

گر خون دلی بیهوده خوردم ، خوردم
چندان که شب و روز شمردم ،‌ مردم
آری ، همه باخت بود سر تا سر عمر
دستی که به گیسوی تو بردم ، بردم
_______________________________
هوشنگ ابتهاج

 

[massom11111]

من بی تو دمی قرار نتوانم کرد
احسان ترا شمار نتوانم کرد
گر برسر من زبان شود هر مویی
یک شکر تو از هزار نتوانم کرد.

عارفه بزرگ ابوسعید ابوالخیر

 

[massom11111]

گفتم: چشمم، گفت: به راهش می‌دار
گفتم: جگرم، گفت: پر آهش می‌دار
گفتم که: دلم، گفت: چه داری در دل
گفتم: غم تو، گفت: نگاهش می‌دار.

_______________________________

دیشب که دلم ز تاب هجران می‌سوخت
اشکم همه در دیدهٔ گریان می‌سوخت
می‌سوختم آن چنان که غیر از دل تو
بر من دل کافر و مسلمان می‌سوخت.

ابوسعید

 

[russell]

آنان که محیط فضل و آداب شدند
در جمع کمال شمع اصحاب شدند

ره زین شب تاریک نبردند برون
گفتند فسانه ای و در خواب شدند

حکیم خیام

 

[باران بهاری]

بنگر ز جهان چه طرف بر بستم؟هیچ!
وز حاصل عمر،چیست در دستم؟هیچ!
شمع طربم ولی چو بنشستم،هیچ!
من جام جمم ولی چو بشکستم،هیچ!

"منسوب به خیام"

 

[russell]

قانع به یک استخوان چو کرکس بودن
به ز آنکه طفیل خوان ناکس بودن

با نان جوین خویش حقا که به است
کالوده بپالوده ی هر خس بودن
حکیم خیام

 

[m@ys@m]

می خوردن و شاد بودن آئین من است
فارغ بودن ز کفر دین دین من است
گفتم بعروس دهر کائین تو چیست
گفتا دل خرم تو آئین من است
​

 

[محـسن ز]

باسرو قدی تازه تر از خرمن گل
از دست مده جام می ودامن گل
زآن پیش که ناگه شود باد اجل
پیراهن عمرما چو پیراهن گل
کمال الدین اصفهانی وفات635 هجری 1237 میلادی

 

[russell]

نیکی و بدی که در نهاد بشر است
شادی و غمی که در قضا و قدر است

با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل
چرخ از تو هزار بار بیچاره تر است

حکیم خیام

 

[باران بهاری]

تا دست بر اتفاق،بر هم نزنیم،
پایی ز نشاط،بر سر غم نزنیم.
خیزیم و دمی زنیم پیش از دم صبح
کاین صبح بسی دمد که ما دم نزنیم!

"منسوب به خیام"

 

[m@ys@m]

گویند کسان بهشت با حور خوش است
من می گویم که آب انگور خوش است
این نقدر بگیر و دست از آن نسیه بشوی
که آواز دهل شنیدن از دور خوش است
​

 

[m@ys@m]

آن قصر که جمشید در او جام گرفت
آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت
بهرام که گور می گرفتی همه عمر
دیدی که چگونه گور بهرام گرفت
​

 

[arghavan.z]

هرروز دلم در غم تو زار تر است
وز من دل بیرحم تو بیزارتر است
بگذاشتی ام غم تو نگذاشت مرا
حقا که غمت از تو وفادارتر است

مولوی
_____________________________
در خواب شبی شهاب پیدا کردم
در رقص سراب اب پیدا کردم
این دفتر پر ترانه را هم روزی
در کوچه افتاب پیدا کردم

قیصر امین پور
________________________
برخیز به خون دل وضویی بکنیم
در اب ترانه شست و شویی بکنیم
عمراندک وفرصت خموشی بسیار
تلخ است سکوت گفت و گویی بکنیم

قیصر امین پور

 

[gh_engineer]

چون غنچه‌ی گل قرابه‌پرداز شود
نرگس به هوای می قدح ساز شود
فارغ دل آن کسی که مانند حباب
هم در سر میخانه سرانداز شود
​

 

[massom11111]

خوشا آنانکه الله یارشان بی
بحمد و قل هو الله کارشان بی
خوشا آنانکه دایم در نمازند
بهشت جاودان بازارشان بی​

++++++++++++++++​

غم و درد مو از عطار واپرس

درازی شب از بیمار واپرس

خلایق هر یکی صد بار پرسند
تو که جان و دلی یکبار واپرس​

عطار ​

 

[massom11111]

چون رفت زجسم ، جوهر روشن ما
از خار دریغ پر شود گلشن ما
بر ما بروند و هیچ کس نشناسد
تا زیر زمین چه میرود بر تن ما

+++++++++++++++++++++

خون شد جگرم ، بیار جام ، ای ساقی
کاین کار جهان دم است و دام ، ای ساقی
می ده که گذشت عمر و بگذاشته گیر
روزی دو سه نیز ، والسلام ، ای ساقی

عطار

 

[ghisoo_tala]

چون آب به جویبار و چون باد بدشت روز دگر از عمر من وتو بگذشت​

تا من باشم غم دو روزه نخورم روزیکه نیامدست روزیکه گذشت​

خیام

 

[m@ys@m]

ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود
نی نام و ز ما نی نشان خواهد بود
زین پیش نبودیم و نبود هیچ خلل
زان پس چو نباشیم جهان خواهد بود
​

 

[m@ys@m]

خیام اگر زباده مستی خوش باش
با ماه رخی اگر نشستی خوش باش
چون عاقبت کار جهان نیستی است
پس انگار که نیستی چو هستی خوش باش
​

 

[m@ys@m]

چون در گذرم به باده شویید مرا​

تلقين ز شراب ناب گویید مرا​

خواهید به روز حشر یابید مرا​

از خاک در میکده جوييد مرا



​

​

 

[يامين]

چون ابر به نوروز رخ لاله بشست
برخيز و بجام باده کن عزم درست

کاين سبزه که امروز تماشاگه ماست
فردا همه از خاک تو برخواهد رست

 

[محـسن ز]

دردا که دل عاقلم از دست برفت
وزعمر همه حاصلم از دست برفت
دریاب که پای صبرم از جای بشد
باز آی که کارم از دست برفت
مجد همگر وفات 686 هجری 1287 میلادی

 

[m@ys@m]

شیخی به زنی فاحشه گفتا مستی​

هر لحظه به دام دگری پــا بستی​

گفتا شیخا هر آن چه گویی هستم​

آیا تو چنان که می نمایی هستی​