رباعی و دو بیتی

[russell]

امروز تو را دسترس فردا نیست
و اندیشه فردات بجز سودا نیست

ضایع مکن این دم ار دلت شیدا نیست
کاین باقی عمر را بها پیدا نیست

خیام

 

[cute]

عزیزون از غم و درد جدایی
بچشمونم نمونده روشنایی

گرفتارم بدام غربت ودرد
نه یار همدمی نه اشنایی

 

[russell]

ای چرخ فلک خرابی از کینه توست
بیدادگری شیوه دیرینه توست

ای خاک اگر سینه تو بشکافند
بس گوهر قیمتی که در سینه توست

خیام

 

[cute]

اگر دردم یکی بودی چه بودی
اگر غم اندکی بودی چه بودی

ببالینم حبیبی یا طبیبی
از این هر دو یکی بودی چه بودی

باباطاهر

 

[mmg11]

گویند کسان بهشت با حور خوش است
من میگویم که آب انگور خوشست

این نقد بگیرو دست از آن نسیه بدار
که آواز دهل شنیدن از دور خوش است

 

[باران بهاری]

بمیرم تا تو چشم تر نبینی
شرار آه پر آذر نبینی
چنان از آتش عشقت بسوزم
که از من رنگ خاکستر نبینی

"بابا طاهر"

 

[russell]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]در سینه ی هرکه ذره ای دل باشد
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]بی مهر تو زندگیش مشکل باشد[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]با زلف چو زنجیر گره بر گره ات[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]دیوانه کسی بود که عاقل باشد[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]مولانا
[/FONT]
[/FONT]

 

[محـسن ز]

گویند بهشت حور عین خواهد بود
آنجا می وشیرو انگبین خواهد بود
گر ما می ومعشوق پرستیم رواست
چون عاقبت کار چنین خواهد بود
خیام

 

[باران بهاری]

مرا تاب غم یک تن نباشد
دلم ای دوست!از آهن نباشد
تو گفتی غم مخور،آخر ندانی
که غم در اختیار من نباشد

از:؟

 

[cute]

خداوندا مو بیزارم از ایندل
شو و روزان در آزارم از ایندل

ز بس نالیدم از نالیدنم تنگ
مو بستان که بیزارم از ایندل

 

[کافر خداپرست]

قومي متفکرند اندر ره دين
قومي به گمان فتاده در راه يقين

مي‌ترسم از آن‌که بانگ آيد روزي
کاي بي‌خبران راه نه آن است و نه اين!

"حکيم خيام"

 

[russell]

آنها که کهن شدند و اینها که نوند
هر کس به مراد خویش یک تک بدوند

این کهنه جهان بکس نماند باقی
رفتند و رویم دیگر آیند و روند

حکیم خیام

 

[محـسن ز]

چندان بخورم شراب کین بوی شراب
آید ز تراب چون روم زیر تراب
گر بر سر خاک من کذر کند مخموری
از بوی شراب من شود مست وخراب
حکیم خیام

 

[باران بهاری]

بچه ها جون!چه دوبیتی های زیبایی انتخاب کردین..از همه تون ممنونم
بلا رمزی زبالای تو باشه
جنون قِسمی ز سودای تو باشه
به صورت آفرینم این گمانه
که پنهان در تماشای تو باشه

"بابا طاهر"

 

[russell]

هرگز دل من ز علم محروم نشد
کم ماند ز اسرار که معلوم نشد

هفتاد و دو سال فکر کردم شب و روز
معلومم شد که هیچ معلوم نشد...

حکیم خیام

 

[russell]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif] واقعا هر چقدر از شعر و ادبیات فارسی بگیم کم گفتیم
اونقدر زیبا و پر مفهوم هستند که ....

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]دست ودل ما هر چه تهی تر خوش تر[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]آزادی دل ز هرچه خوش تر، خوش تر[/FONT]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عیش خوش مفلسانه یک چشم زدن[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]از حشمت صدهزار قیصر خوش تر[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]مولانا
[/FONT]
[/FONT]

 

[mmg11]

ای کاش که جای آرمیدن بودی
یا این ره ِ دور را رسیدن بودی

کاش از پس صد هزار سال از دل خاک
چون سبزه امیدِ بر دمیدن بودی

 

[کافر خداپرست]

هرچه مي‌گذرد به خيام نزديک‌تر مي‌شوم... کاش فرصت و فراغتي مي‌بود و چيزي برايش مي‌نوشتم... اين دوبيتي را کسي مي‌فهمد که در جايگاهش باشد، همان مصرع نخستين، کافي بود تا ديواني شود:

افسوس که بي‌فايده فرسوده شديم!
در طاس سپهر باژگون سوده شديم

دردا و ندامتا که تا چشم زديم
نابوده به کام خويش نابوده شديم!

افسوس که بي‌فايده فرسوده شديم... افسوس که بي‌فايده...

"حکيم خيام"

 

[russell]

یک چند به کودکی به استاد شدیم
یک چند به استادی خود شاد شدیم

پایان سخن شنو که ماراچه رسید
از خاک در آمدیم و بر باد شدیم

حکیم خیام

 

[massom11111]

زاهد می‌گفت.... كسب تقوا دین است‌

شیخ آینه بركف كه سلوك آیین است‌

دیوانة ما به رغم این بی‌خبران‌
عریان گردید و گفت مردی این است‌

بیدل

 

[باران بهاری]

خدا پرست جان!اون رباعی که نوشتی دلمو کباب می کنه..زبان حال منه انگار..

من آب شدم سراب دیدم خود را
دریا گشتم حباب دیدم خود را
آگاه شدم به غفلتم پی بردم
بیدار شدم به خواب دیدم خود را

خیام

 

[محـسن ز]

پیری ز خرابات برون آمد مست
دل رفته زدست وجام می بر کف دست
گفتا می نوش کاندرین عالم پست
جز مست کسی زخویشتن باز نرست

اول قدم از عشق سر انداختن است
جان باختن است ویا بلا ساختن است
اول اینست وآخرش دانی چیست
خود را از خودی خود بپر داختن است
عراقی

 

[باران بهاری]

امشب ز غمت میان خون خواهم خفت
وز بستر عافیت برون خواهم خفت
باور نکنی خیال خود را بفرست
تا در نگرد که بی تو چون خواهم خفت

"حافظ"

 

[mmg11]

زدست عشق هر شو حالم این بی
سریرم خشت و بالینم زمین بی

خوشم این بی که موته دوست دیرم
هر آن ته دوست داره حالش این بی

 

[russell]

افسوس که نامه جوانی طی شد
وان تازه بهار زندگانی طی شد


حالی که ورا نام جوانی گفتند​

معلوم نشد که او کی آمد کی شد

حکیم خیام
​

 

[ie student]

شکست عهد من و گفت:هر چه بود گذشت

به گریه گفتمش:آری ولی چه زود گذشت

بهار بود و تو بودی و عشق بود و امید

بهار رفت و تو رفتی و هر چه بود گذشت...

ایرج دهقان

 

[russell]

جامی است که عقل آفرین می زندش
صد بوسه ز مهر بر جبین می زندش

این کوزه گر دهر چنین جام لطیف
می سازد و باز بر زمین می زندش

حکیم خیام

 

[cute]

بسر غیر ته سودائی ندیدم
بدل جز ته تمنائی ندیدم

خداوندا که در بازار عشقت
بجز خون هیچ کالائی ندیدم

باباطاهر

 

[کافر خداپرست]

اين بيت را از خيام داشته باشيد:

اي دوست! بيا تا غم فردا نخوريم
وين يک دم عمر را غنيمت شمريم

فردا که از اين دير کهن در گذريم
با هفت هزارسالگان سر به‌سريم

ترجمه‌ي فيتز جرالد:

Ah; my Beloved, fill the Cup that clears To-day of past Regrets and future Fears Tomorrow? – Why, Tomorrow may be Myself With Yesterday's Sev'n Thousand Years​

غم ديروز و فردا نخوردن، نسخه‌اي است که از روان‌شناسان بزرگ توصيه مي‌شود...
نيز دم را غنيمت شمردن، از شعارهاي مکتب رمانتي‌سيسم است. در فيلم "انجمن شاعران مرده" به وفور و وضوح اين دعوت رامي‌شنويد:

گل غنچه‌هاي سرخ را "کنون" که مي‌تواني، برچين
اما باز زمانِ سال‌خورده در گذر است
و همين گلي که امروز لبخند مي‌زند،
فردا خواهدمرد.

شاعر انگليسي، 1591-1674 Robert Herrick

کاش فرصت و فراغتي مي‌داشتم چيزي براي خيام مي‌نگاشتم...!

 

[ie student]

عشق تو به تار و پود جانم بسته است

بی تو درهای جهانم بسته است

از دست تو خواهم که برآرم فریاد

در پیش نگاه تو،زبانم بسته است

"فریدون مشیری"