رباعی و دو بیتی

[باران بهاری]

از واقعه ای تو را خبر خواهم کرد
وان را به دو حرف مختصر خواهم کرد
با عشق تو در خاک،نهان خواهم شد
با مهر تو سر ز خاک برخواهم کرد

"ابو سعید ابوالخیر"

 

[m@ys@m]

رندی دیدم نشسته بر خنگ زمین​

نه کفر و نه اسلام و نه دنیا و نه دین​

نی حق نه حقيقت نه شريعت نه یقین​

اندر دو جهان کرا بود زهره اين​

​

 

[محـسن ز]

گویند که ماه رمضان گشت پدید
من بعد بگرد باده نتوان گردید
در آخر شعبان بخورم چندان می
کاندر رمضان مست بیفتم تا عید
خیام

 

[varam]

بگذار بدانند خوشم می آید

از بوسه و لبخند خوشم می آید

تصمیم گرفته ام لبت را بخورم

من بچه ام از قند خوشم می آید!!!http://www.www.www.iran-eng.ir/images/icons/wink.gif

 

[varam]

گیسوی تو قصه ای پر از تعلیق است

جمعیست که حاصلش تفریق است

موهات چلیپایی و ابرو کوفی

خط لب تو چقدر نستعلیق است !!

 

[varam]

من سر به تنم زیاد بود از اول

شالوده ام از تضاد بود از اول

ابعاد مرا عشق به هم ریخته بود

روحم به تنم گشاد بود از اول !!!

 

[کافر خداپرست]

تقديم به صاحب تاپيک و همراهانش

تقديم به صاحب تاپيک و همراهانش

شبي بود و بهاري، در من آويخت
چه آتش‌ها، چه آتش‌ها برانگيخت

فرو خواندم به گوشش قصه‌‌ي خويش
چو "باران بهاري" اشک مي‌ريخت.

ه‍. الف. سايه

 

[باران بهاری]

می گفتم"یار" و می ندانستم کیست
می گفتم"عشق" و می ندانستم چیست
گر یار این است،چون توان بی او بود؟
گر عشق این است،چون توان بی او زیست؟

"ابو سعید ابوالخیر"

 

[باران بهاری]

عاشق من و دیوانه من و شیدا من
شهره من و افسانه من و رسوا من
کافر من و بت پرست من،ترسا من
این ها من و صد بار بتر زینها من

"ابو سعید ابو الخیر"

 

[باران بهاری]

مشنو که مرا از تو صبوری باشد
یا طاقت دوستی و دوری باشد
لیکن چه کنم گر نکنم صبر و شکیب؟
خرسندی عاشقان ضروری باشد

"سعدی"

 

[canopus]

نه از مهر و نه از کین می نویسم
نه از کفر و نه از دین می نویسم
دلم خون است می دانی برادر
دلم خون است از این می نویسم

(قیصر امین پور)

 

[canopus]

تو مثل کوی بن بستی دل من
تهیدستی ، تهیدستی دل من
اگر یک ذره بو می بردی از عشق
به دنیا دل نمی بستی دل من

(علیرضا قزوه)

 

[محـسن ز]

هر دم زتو اشک من دگر گون آید
گاهی همه آب وگه همه خون آید
در شیوه عشق تو همی غلطد جان
بینیم که تا چگونه بیرون آید
حسن دهلوی(امیر حسن بن علا سجزی دهلوی)وفات:738 هجری 1337 میلادی

 

[gh_engineer]

بر لوح نشان بودنی ها بوده است​

پیوسته قلم ز نيک و بد فرسوده است​

در روز ازل هر آن چه بايست بداد​

غم خوردن و کوشيدن ما بيهوده است​

 

[gh_engineer]

يـاران بموافقت چو دیــدار کـنید​

بـاید کــه ز دوست یـاد بسیار کنید​

چون باده خوشگوار نوشید به هم​

نوبت چو به ما رسد نگون سار کنید​

 

[gh_engineer]

گویند که دوزخی بود عاشق و مست​

قولی است خلاف دل در آن نتوان بست​

گر عاشق و مست دوزخی خواهد بود​

فردا باشد بهشـت همچون کف دست​

 

[gh_engineer]

ساقـی غـم مـن بلند آوازه شده است​

سرمستی مـن برون ز اندازه شده است​

با مـوی سپید سـر خوشم کـز می تو​

پيرانه سرم بهار دل تازه شده است​

 

[باران بهاری]

عشق تو بهار بود و آغازم کرد
آغاز ترانه بود و آوازم کرد
شوق تو دو بال روی دوشم رویاند
تا اوجم برد و عین پروازم کرد

"حسین منزوی"

 

[gh_engineer]

افسوس که نامه جوانی طی شد​

وان تازه بهار زندگانی طی شد​

حالی که ورا نام جوانی گفتند​

معلوم نشد که او کی آمد کی شد​

​

 

[gh_engineer]

با يار چو آرمیده باشی همه عمر​

لذات جهان چشيده باشی همه عمر​

هم آخر کار رحلتت خواهد بود​

خوابی باشد که ديده باشی همه عمر​

 

[محـسن ز]

چون کار جهان ندارد آیین ونظام
وز دور فلک یکیست نا کامی وکام
ای دیده مکن نظر مگر در رخ دوست
وی دل تو مجوی کام جز از لب جام

از روی تو تازه نو بهاری دارم
ازلف تو خوش بنفشه زاری دارم
گرد کمر تو خود از آن می پیچم
کز موی میان تو کناری دارم
رکن صاین وفات765 هجری 1363 میلادی

 

[باران بهاری]

هر چند که گرد من برانگیخته ای
باران بلا بر سر من ریخته ای
چون اشک مرو ز پیش چشمم که هنوز
چون ناله به دامان دل آویخته ای

"ه ا.سایه"

 

[باران بهاری]

من آن ابرم که می خواهد ببارد
دل تنگم هوای گریه دارد
دل ِ تنگم،غریب این در و دشت
نمی دانم کجا سر می گذارد

"ه.ا.سایه"

 

[gh_engineer]

بنـگر ز صـبـا دامن گل چاک شده​

بلبل ز جـمال گــل طـربناک شده​

در سایه گل نشین که بسیار اين گل​

از خاک بر آمده است و در خاک شده​

​

 

[gh_engineer]

بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی​

سر مست بدم چو کردم اين اوباشی​

با من به زبان حال می گفت سبو​

من چو تو بدم تو نيز چون من باشی​

​

 

[mohx]

رباعي از خيام

رباعي از خيام

ای کاش که جای آرمیدن بودی
یا این ره دور را رسیدن بودی
کاش از پی صد هزار سال از دل خاک
چون سبزه امید بر دمیدن بودی

 

[mohx]

رباعي از خيام

رباعي از خيام

برخیز ز خواب تا شرابی بخوریم
زان پیش که از زمانه تابی بخوریم
کاین چرخ ستیزه روی ناگه روزی
چندان ندهد زمان که آبی بخوریم

 

[محـسن ز]

شیرین دهنت که پسته خوانند اورا
جز تنگ دلان قدر ندانند اورا
قدتو که شمشاد ازاو گشت خجل
سرویست که بر دیده نشانند اورا

با مردم نیک بد نمی باید بود
درپایه دیوودد نمی بایدبود
مفتون معاش خود نمی بایدشد
مغرور بعقل خود نمی باید بود
عماد فقیه(عماد الدین فقیه کرمانی)وفات773هجری 1371 میلادی

 

[mohx]

یک رباعی از خودم

یک رباعی از خودم

یک شبی گفتم که ای آن دلبر نیکو سرشت
کیست آنکس قصه ام این سان نوشت
در هوای گرم دوزخ می نشینم با امید
تا نوای صبح وصلت آید از باغ بهشت

خوشدل

 

[mohx]

رباعی از خیام

رباعی از خیام

خاکی که به زیر پای هر نادانیست
کف صنمی و چهره ی جانانیست
هر خشت که بر کنگره ی ایوانیست
انگشت وزیر یا سر سلطانیست

خیام