«از مکافات عمل غافل مشو گندم از گندم بروید جو ز جو»
یه قانونی داریم که به شخصه دیدم در خیلی از جاها صدق می کنه به نام قانون پژواک عمل!یعنی چی؟
یعنی کارهایی که انسان حالا چ خوب و چ بد در حق دیگران انجام میده و همون کارها به خودش یا نزدیکانش بر می گرده!
بحث پژواک یا مکافات عمل بحث ریشه ایی و پیچیده ایی هست که از دیرباز در شعر ها و حکایت های بزرگان و شاعرانمان مشاهده میشه!
مثال:
آنچه بر ما می‌رسد، آن هم زماست (مولوی)
آنکه کردار بد روا بیند خود ز کردار خود جزا بیند (امیرخسرو دهلوی)
این جهان کوه است و فعل ما ندا باز گردد این نداها را صدا (مولوی)
چقدر به این جمله اعتقاد دارید که دنیا دار مکافاته؟
و آیا درسته همچین حرفی که افعال و اعمال ما روزی به خودما برگرده!
