معناى حديث صحيح
حديث صحيح حديثى است كه سندش توسط اشخاص عادل ضبط و متصل باشد، و مخالف راويان حديث قويتر از خودشان نباشد و همچنين حديث داراى عيب نباشد.
بنابراين براى اينكه حديثى صحيح باشد بايد پنج نقطه رعايت شود كه عبارتند از:
1- اتصال و به هم پيوستگى سند: بدين معنا كه هر يك از راويان حديث بايد مستقيماً از نفر قبلى شنیده باشد، بنابراين اگر غير مستقيم شنيده باشد حديث متصل نيست و از صحت خارج است.
2- عدالت راويان حديث: هر يك از راويان حديث بايد عادل باشد، بدين معنى كه اهل تقوى و پرهيزگارى باشد و از گناه دورى كند مخصوصا از دروغ گفتن، بنابراين حديثى كه از اشخاص گناهكار و فاسق و دروغگو نقل ميشود معتبر نيست.
3-ثبت و ضبط: هر يك از راويان حديث بايد حديث را از حفظ داشته باشد و يا اينكه در جايى آنرا ثبت و ضبط كرده باشد، بنابراين اگر كسى حديث را در جايى ثبت و ضبط نكرده باشد و يا حافظه اش ضعيف باشد حديثش صحيح نيست.
4-حديث نبايد شاذ باشد، و شاذ عبارت است از حديثى كه مخالف راويان حديث قويتر از خودش باشد، بنابراين اگر كسى روايتى نقل كند ولى كسى ديگر كه در عدالت و ثبت و ضبط و تقوايش از او بيشتر باشد حديثى مخالف او نقل كند، روايت نفر اول شاذ محسوب ميشود.
5- حديث نبايد معلّل باشد، بدين معنى كه نبايد داراى عيب باشد، بعنوان مثال، اگر حديثى داراى خطاى دستور زبان عربى باشد امكان ندارد كه صحيح باشد، زيرا پيامبر صلى الله عليه و سلم دستور زبان عربى را كاملا مراعات ميكردند زيرا وحى خداوند متعال را نقل ميكردند که عارى از هر نوع خطا و اشتباه است.
