خودتو با یه شعر وصف کن...!

[گلابتون]

دیدی آن یار که بستیم صد امید در او
چون, به خون دل ما دست گشود ای ساقی

منتی نیست اگر روز و شبی بیشم داد
چه ازو کاست و بر من چه فزود ای ساقی

در فروبند که چون سایه در این خلوت غم
با کسم نیست سر گفت و شنود ای ساقی

 

[محـسن ز]

ما لعبتگانیم و فلک لعبت باز
از روی حقیقت و نه از روی مجاز
بازیچه همی کنیم بر نطع وجود
افتیم به صندوق عدم یک یک باز

 

[رنگ خدا]

سرم خوشست و ببانگ بلند میگویم
که من نسیم حیات از پیاله میجویم
عبوس زهد بوجه خمار ننشیند
مرید خرقه دردی کشان خوشخویم
شدم فسانه بسرگشتگی و ابرو دوست
کشیدم در خم چوگان خویش چون گویم

 

[Aseman Etemaad]

دستم نه،
اما دلم به هنگام نوشتن ِ نام ِ تو می لرزد!

نمی دانم چرا
وقتی به عکس ِ سیاه و سفید این قاب ِ طاقچه نشین
نگاه می کنم،
پرده ی لرزانی از باران و نمک
چهره ی تو را هاشور می زند!
همخانه ها می پرسند:
این عکس کوچک ِ کدام کبوتر است،
که در بام تمام ترانه های تو
رد ِ پای پریدنش پیداست؟
من نگاهشان می کنم،
لبخند می زنم
و می بارم!

 

[رنگ خدا]

دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت
بشکست عهد وزغم ما هیچ غم نداشت
یارب مگیرش ار چه دل چون کبوترم
افکند وکشت وعزت صید حرم نداشت

 

[comudf]

سکوت سیاه

ابرو به هم کشیدم و گفتم
چون من در این دیار بسی هست
رو کن به دیگری که دلم را
دیگر نه گرمی هوسی هست
رنجور و خسته گفتی : اگر تو
بینی به گرد خویش بسی را
من نیز دیده ام چه بسا لیک
غیر از تو دل نخواست کسی را
جانم کشید نعره که : ای کاش
این گفته از زبان دلت بود
ای کاش عشق تند حسودم
یک عمر پاسبان دلت بود
اینک در سکوت شبانگاه
در گوش من صدای تو اید
در خلوت نهان خیالم
یادی ز چشم های تو اید
آن چشم ها که شب همه ی شب
عمری به چهره ام نگران بود
چشمی که در سکوت سیاهش
صد ناگشوده راز نهان بود
چشمم ز چشم های تو خواهد
کان گفته را گواه بیارد
دردا که این سیاهی ی مرموز
جز موج راز ، هیچ ندارد

 

[رنگ خدا]

من نه انم که ز جور تو بنالم حاشا
بنده معتقد و چاکر دولت خواهم
ذره خاکم و در کوی توام جای خوشست
ترسم ای دوست که بادی ببرد ناگاهم

 

[گلابتون]

صد ره به رخ تو درگشودم من
بر تو دل خویش را نمودم من

جان مایه آن امید لرزان را
چندان که تو کاستی, فزودم من

میسوختم و مرا نمی دیدی
امروز نگاه کن که دودم من

تا من بودم نیامدی, افسوس!
وانگه که تو آمدی, نبودم من!

 

[رنگ خدا]

عمریست که من در طلب هر روز گامی میزنم
دست شفاعت هر زمان در نیکنامی میزنم
دانم سراید غصه را رنگین برارد قصه را
این اه خون افشان که من هر صبح و شامی میزنم

 

[nimagolpesar]

دل به یار بیوفای خویشتن
دادم و دیدم سزای خویشتن
زخم فرهاد و من از یک تیشه بود
او به سرزد من به پای خویشتن

 

[ed323]

انقدر درد درون را در دل خود ریختم تا که خود با درد هستی سوز خود امیختم برگ زردی بودم و در تند باد حادثات بر تن هر شاخه بی ریشه ای اویختم

 

[پورزکی کلویر]

مرا امید کسان افکنده بود از پای
مدد از بی کسی ها جستم
و
امداد خود کردم
​

 

[canopus]

همچون گلی به دامن سردو سیاه شب!
یاد تو در میان دلم نشسته است...

 

[sepde]

هیچ کس ویرانیم را حس نکرد

وسعت تنهاییم را حس نکرد

 

[ویدا]

نمی گویم فراموشم مکن هرگز.
ولی گاهی به یاد آور
آنکس را
که می دانی نخواهی رفت از یادش!

 

[arghavan.z]

این روزها که می گذرد
شادم
این روزها که می گذرد
شادم
که می گذرد
این روزها
شادم که می گذرد ......

 

[hami_life]

با هر قدمی که میزنی رو. به خیال
میخشکد و می رود دلم رو به زوال

در قلب منی ولی مخالف با توست
عقلم وهمیشه بر سر توست جدال

ما هر دو دوسیب یک درختیم ولی
من کال و تو امروز رسیدی به کمال

یک عمر که رفتی و نبود از تو خبر
این را تو شروع کردی و من هم حال ...

از پیش تو می روم فقط یک دو سه روز
یک ماه دو ماه نه...که شاید دو سه سال

با این همه لیای اساطیری من
دل کندن من از تو محال است محال​

 

[russell]

تا به كي شكوه كنم از اندوه خويش

و قلبم با اندوه تباهي كند؟

تا به كي بگريم

و دهانم پر لبخند؟

تا به كي تمناي دوست كنم

دوستي كه در كنار من است

 

[Aseman Etemaad]

پیاده آمده ام
بی چارپا و چراغ
بی آب و آینه
بی نان و نوازشی حتی
تنها کوله یی کهنه و کتابی کال
و دلی که سوختن شمع نمی داند
کوله بارم
پر از گریه های فروغ است
پر از دشتهای بی آهو
پر از صدای سرایدار همسایه
که سرفه های سرخ سل
از گلوگاه هر ثانیه اش بالا می روند
پر از نگاه کودکانی
که شمردن تمام ستارگان ناتمام آسمان هم
آنها را به خانه ی خواب نمی رساند
می دانم
کوله ام سنگین و دلم غمگین است
اما تو دلواپس نباش !
نیامدم که بمانم
تنها به اندازه ی نمباره یی کنارم باش
تمام جاده های جهان را
پیاده !!!
باور نمی کنی ؟
پس این تو و این پینه های پای پیاده ی من
حالا بگو
در این تراکم تنهایی
مهمان بی چراغ نمی خواهی ؟​

 

[comudf]

خوش خیال

وجدانهای خفته
اشک های سرازیر
دستهای ناتوان
دلهای غمین
هیچ کدام را دوست ندارم
ولی با آنها زندگی می کنم
چه بر سرمان می اید
چه پیش می اید
چی عوض می شود
چی جابجا می شود
نمی دانم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
تنها چیزی را که می دانم زندگی است
باید زندگی کرد،زندگی
و باز همان حرفهای قشنگ ......
........... دلها را جمع کنید
و سامان را بخرید
با عشق
با دوستی
با صفا
با صمیمیت
ساز مهربانی را در کوچه ها بزنید
نترسید
نلرزید...
آآآآآه
من کمکان در رویا ها غوطه ورم
کاش .........

 

[nimagolpesar]

مرا مهر سیه چشمان زسر بیرون نخواهد شد
قضای آسمان است این و دیگر گون نخواهد شد

 

[eeee_mohandes]

من اگر خوبم اگر بد توبرو خود را باش!!!!

 

[Aseman Etemaad]

اگه دل رو به رویای تو بستم
اگه از بغض پاییزت شکستم
نمی دونی تو این شبگریه ی تلخ
هنوز مدیون چشمای تو هستم...
*
تو معصومی مث اندوه بارون
مث تنهایی یک معبد دور
نشد قسمت کنیم تنهاییمونو
تو این فصل حریق آینه و نور
*
تو این دنیای دلگیر و مه آلود
کسی جز تو به فکر بغض من نیست
من از چشمای معصوم تو خوندم
که شب اینجا شب عاشق شدن نیست!

 

[russell]

شناختم همه را ، همه را ،

شبها و صبحها و غروب دمان را شناخته ام،

زندگیم را با قاشق های چای خوری پیموده ام ;

صداهایی را می شناسم که به خاموشی می روند

پابه پای خزانی رو در مرگ

در زیر ساز و سرود اتاقی دوردست

پس اکنون چه کنم ؟؟؟

 

[يامين]

آسمان راز به من گفت و به كس باز نگفت

يامين! اين همه زان راز مگو ميدانم





​

 

[کالیگولا]

مپرسيد،اي سبكباران،مپرسيد
كه اين ديوانه از خود بدر كيست؟
چه گويم؟از كه گويم؟با كه گويم؟
كه اين ديوانه را از خود خبر نيست.

 

[canopus]

به ياد کدامين خاطره اينگونه دست و پا می زنم
و به عشق کدامين ياد اينگونه لبريز از اشکم ؟
گذشته را به ياد دارم ... کودکی ام را ... نو جوانی ام را .
اينک جوانم....
با شوق جوانی . با عشق جوانی .
امروز در شور لحظه لحظه های جوانی ام بهار را با تمام وجود می پيمايم ...

 

[Aseman Etemaad]

در این شب هایی که بی ستاره می آیند​

من​

کنار تنهایی دراز می شم!​

و برای آرزو های یتیمم​

– تا سحر- ​

لالایی می خوانم!​

و سحر​

هنگامی که فرشته ها​

-همان فرشته هایی که خورشید از مغرب گیسوان طلاییشان طلوع می کند-​

به نماز می ایستند​

به آغوش خدا پناه می برم​

و آنقدر برایش از تو و غصه ی نبودنت می گویم​

که شانه هایش می لرزد از اینهمه غم!

 

[nimagolpesar]

آنقدر درد درون را در دل خود ریختم
تا که خود با درد هستی سوز خود آمیختم
تا جدا ماند من در من زهر بیگانه ای
از تو هم ای عشق بیفرجام من بگریختم
برگ زردی بودم و در تندباد حادثات
برتن هر ساقه بی ریشه ای آویختم

 

[yamaha R6]

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید

قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید
​