ثانیه های خاکستری...

[optimistic]

جهان مثل این گوشه انباری ست
و من آن چتر زیر گرد و غبار مانده ام
خواب تو را می بینم......
(رضا چایچی)

 

[zx1]

چقدر تلخند
و هنوز این ثانیه ها ...
نامردند
با من عمر تلف می کنند
و
با تو شادمانند
کاش میدانستم این ثانیه های خاکستری
تا کی منتظر باران میمانند
.
.
.
و باران خواهد آمد
به ثانیه ها بگو منتظر بمانند ...

.

 

[hamedinia_m51]

مثل یک رنگین کمون هفت رنگ
سرگذشت زندگیمون رنگ رنگ
ای صمیمی ای قدیمی ای همقطار
در دل شب شبنم عشقی بکار
شهر شب با مردم چشمک زنش
غصه هامو ریخته توی دامنش
ازدحام کوچه های بی کسی
پر شده از یک بغل دلواپسی
این منم دلواپس بود و نبود
از غم ای کاشها چشمم کبود
تا به کی از آرزوهامون جدا
با تو هستم با تو مستم ای خدا
غنچه عشقم همیشه باز باز
جانمازم تشنه راز و نیاز
هم زبونی ها اگه شیرین تره
هم دلی از هم زبونی بهتره...

 

[amir fadaie]

پس از تو ثانیه را بی قرار می بینم

تمام قافیه ها را شعار می بینم



خدا و مسجد و محراب را نمی خواهم

پس از تو من همه را نقطه دار می بینم



عبور کردی و رفتی شبیه بارانم

وَ پشت پنجره را بی بهار می بینم



هنوز خیسم و از خواب می پرم هرشب

هجوم خاطره ات ، بی سوار می بینم



لبان سرد خودم را به شیشه می کوبم

و میل بوسه زدن بر غبار می بینم



کسی شبیه خودم روبروی من پژمرد

نگاه آینه را غصه دار می بینم



غرور له شده ام را به یاد می آرم

و درس کودکی ام بی انار می بینم



دراین غروب پر از انتظار می میرم

وحس شیطنتت ماندگار می بینم



اسیر یاد توام سرنوشت من این است

که خواب پر زدن از این حصار می بینم

 

[hamedinia_m51]

انتهای جاده کجاست؟
سر آن سوی مسیر ناپیدا
چشم هایم در امتداد راه کش آمده است
پشت آن سراب ، سرابی دیگر است
رسیدن عطشی ست ، کمی ناممکن
هر چه پیش می روم ، جاده درازتر و من ناتوان از این همه آمدن
زندگی این است؛
می روی و پشت سرت خالیست!
طوفان فراموشی جای پایت را محو می کند
رویکردی به مراتب ناخوش از بازگشتن!
می روی و سالهای شکوفا را بیداد خزان در پیش است.
زندگی این است؛
پیوسته در راهی .
بی آنکه بدانی ، بخواهی ، یا بازگردی...
این راه تو بود... ،
هستی رفت و،
نیستی را چشم تماشا نیست!!

 

[h_moraki]

برای تمام نفس های تو در امتداد شب
واژه ها را نغمه می کردم
تا از شیب گردن ات که می گذرم
ترنم طپش های قلب ام را شنیده باشی

می شکنم من را
در شکنج نم ناک موهای ات
که بوی شور اقیانوس می دهند و تاب نمی آرم

گم می شوم میان حصار بلند دستان ات
ماهی می شوم و لیز می خورم
می ترسم از تور سپید و از شعاع نور خورشید
که اغواگرانه آبی کذاب آب را زر اندود می کند

بیدار می شوم از صدای بلند نگاه ات
و دریغ شاه ماهی سیاه من!
که گویی کور بوده ام
که روز را
در تاریکی عمیق موهای تو جستم
و شب را
در روشنائی زر اندود آب
شب و روز در چشم های من بود
ندیده بودم ام شاه ماهی سیاه ام.
حالا ببینم ام !
که چه ساده و چه بی غش در محاق فاصله ها
به دنیا می آیم و از هوشِ دنیا می روم
دورم از تو و از تمامی جهان
شاه ماهی سردم!
بدرود
چشم هایم را در آینه دیدم

 

[hamedinia_m51]

صدای دهل می یاد
صدای دهل می یاد
از تو سینه کش کوههای بلند
از جاده هایی که به ده می رسن

این صدا از دهل مردی که
غم عشقی تو دلش زندونیه
سوخته با هر آتیش تازه ای که
روبروش افروخته و ارزونیه

صدای دهل می یاد
صدای دهل می یاد

حالا وقتی که هوا ابری می شه
قلب عاشقش دوباره می تپه
می یاد انگار یه دست پنهون و
پرده سیاه رو قلبش می کشه
اونوقته که با صدای دهلش
می کشه فریاد دل از تو سینه
می گه عاشقم می سوزم تا ابد
اگه راه و رسم عاشقی اینه

صدای دهل می یاد
صدای دهل می یاد

 

[آیاتای]

تو نیستی
این باران بیهوده می بارد
ما خیس نخواهیم شد
بیهوده این رودخانه ی بزرگ
موج برمیدارد و می درخشد
ما بر ساحل آن نخواهیم نشست
جاده ها که امتداد می یابند
بیهوده خود را خسته می کنند
ما با هم در آن ها راه نخواهیم رفت
دل تنگی ها، غریبی ها هم بیهوده است
ما از هم خیلی فاصله داریم
نخواهیم گریست
بیهوده تو را دوست دارم
بیهوده زندگی می کنم
این زندگی را قسمت نخواهیم کرد

 

[محـسن ز]

یاد من باشد که فــردا دم صبح
به نسیم از سر مهــر سلامی بدهم
و به انگشــت نخی خواهم بست
که فراموش نگردد فــــــردا
با همه تلخی و نـــاکامی ها
زنـــدگی شیرین است!
و به شکرانه دیدار نسیم هر صبح
زنــدگی باید کرد ...

 

[salvador]

شادي را علت باش، نه شريك
و غم را شريك باش، نه دليل...

 

[گلابتون]

گفتی که :
فریادکن ،اندوه پاره های دل تو شنیدنیست
گفتم :
سکوت می کنم که سکوت من دیدنیست...

زین بعد ..."

 

[hamedinia_m51]

با توام اي سهراب

اي به پاکي چون آب

يادته گفتي بهم

تا شقايق زندست زندگي بايد کرد؟

نيستي سهراب ببيني که شقايق هم مرد

ديگه با چي کسي رو دلخوش کرد

يادته گفتي بهم اومدي سراغ من

نرم و آهسته بيا

که مبادا ترکي برداره

چيني نازک تنهايي تو

اومدم آهسته

نرم تر از يک پر قو

خسته از دوري راه

خسته و چشم براه

يادته گفتي بهم

عاشقي يعني دچار

فکر کنم شدم دچار

تو خودت گفتي چه تنهاست ماهي اگه دچار دريا باشه

آره تنها باشه

يار غمها باشه

يادته ميگفتي گاهگاهي قفسي ميسازم

ميفروشم به شما

تا به آواز شقايق که در آن زندانيست

دل تنهاييتان تازه شود

ديگه حتي اون شقايق که اسيره قفس سهراب

ساحر يک نفسه

نيست که تازگي بده اين دل تنهاييمان

پس کجاست اون قفس شقايقت؟

منو با خودت ببر به قايقت

راست ميگفتي کاش مردم دانه هاي دلشان پيدا بود

آره...کاشکي دلشون شيدا بود

من به دنبال يه چيزه بهترينم سهراب

تو خودت گفتي بهم

بهترين چيز رسيدن به نگاهيست
که از حادثهء عشق تر است...

 

[tools]

بر او ببخشایید
بر او که گاه گاه
پیوند دردناک وجودش را
با آب های راکد
و حفره های خالی از یاد می برد
و ابلهانه می پندارد
که حق زیستن دارد

 

[kajal4]

کسی با سکوتش ،
مرا تا بیابان بی انتهای جنون برد
کسی با نگاهش ،
مرا تا درندشت دریای خون برد.
مرا باز گردان
مرا ای به پایان رسانیده
آغاز گردان...

 

[Ak!a]

ای کاش آب بودم...

ای کاش آب بودم...

شعر روز، ای کاش آب بودم...، مدایح بی صله​

http://www.iran-paya.net/join/​

​

ای کاش آب بودم
گر می‌شد آن باشی که خود می‌خواهی. ــ

آدمی بودن
حسرتا!
مشکلی‌ست در مرزِ ناممکن. نمی‌بینی؟


ای کاش آب بودم ــ به خود می‌گویم ــ
نهالی نازک به درختی گَشن رساندن را
(ــ تا به زخمِ تبر بر خاک‌اش افکنند
در آتش سوختن را؟)
یا نشای سستِ کاجی را سرسبزی‌ جاودانه بخشیدن
(ــ از آن پیش‌تر که صلیبی‌ش آلوده کنند
به لخته‌لخته‌ی خونی بی‌حاصل؟)
یا به سیراب کردنِ لب‌تشنه‌یی
رضایتِ خاطری احساس کردن
(ــ حتا اگرش به زانو نشانده‌اند
در میدانی جوشان از آفتاب و عربده
تا به شمشیری گردنش بزنند؟
حیرت‌ات را بر نمی‌انگیزد
قابیلِ برادرِ خود شدن
یا جلادِ دیگراندیشان؟
یا درختی بالیده‌نابالیده را
حتا
هیمه‌یی انگاشتن بی‌جان؟)


می‌دانم می‌دانم می‌دانم
با اینهمه کاش ای‌کاش آب می‌بودم
گر توانستمی آن باشم که دلخواهِ من است.

آه
کاش هنوز
به بی‌خبری
قطره‌یی بودم پاک
از نَم‌باری
به کوهپایه‌یی
نه در این اقیانوسِ کشاکشِ بی‌داد
سرگشته‌موجِ بی‌مایه‌یی.​

 

[MaFia]

و ما...
شبيه بادبادکی که
نخ‌اش
بی‌هوا کنده‌شده‌باشد
دقيقاً خودمانيم..

 

[MaFia]

حــ‌الا بيــــ‌آ

دروون قفـــ‌س

هيـــ‌چ هـ‌م نتـرس

من يك پلنگ "اهلــي"‌ام

آهــــــ‌ــ‌و اگـــ‌ر تـــــــــويي !

 

[Mitra_Galaxy]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]امروز ...امروز است[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]و فردا ...امروزی دیگر ![/FONT]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]چه فرقی دارد [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]روزها [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]برایم[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]وقتی[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] تو [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]را ندارم ...[/FONT]​

 

[گلابتون]

در سکوت مبهم بادها ماندم
آنجا که نسیم مرا می خواند
تا نگاهم را
به دستان پنجره ای گره زند
که انتظارش را می کشد
تا شاید
آغوش
به روی طلوعی بگشاید
که غروبي ندارد
تا جنازه ی خاطراتی را که
در گوشه ی دلمان
بو گرفته
در احساسمان
قبر کند
اما افسوس
نگاه پنجره
در میان دستهای گره خورده از سنگ
ترک خورد
وسیراب ثانیه هایی شد
که در غروبي ابدی
جا ماند ...

 

[لاوي]

شايد اين جام تهي از آن تو باشد
شايد اين سرو سهي مثل تو باشد
شايد اين ستاره ها چشم تو باشد
شايد اين نوازشت خشم تو باشد
شايد اين...
آخرين ياد تو باشد...

 

[لاوي]

خسته ازين اسارتم
دنبال اون ستاره هام
ستاره هاي مهربون

 

[nazila65]

کمی بعد ِ آن روزها

کمی بعد ِ آن روزها

کمی بعد ِ آن روزها
همیشه وقتی این بعدتر ها می آیند آدم خیلی چیزها را بهتر می فهمد
یعنی راحت تر بهانه ها را جا می گذارد ..
همیشه خیلی دلم می خواسته که فقط چند لحظه زودتر این بعدتر ها را معنا دهم..
اما نشد ..
دیگر ..
حالا ماند و یک حوض تنهایی
..
زندگی است دیگر ..
نمی شود کاریش کرد گاهی ..
باید بمانی تا این "بعدتر" ها بیاید و کمی از رنج دردهایت را مرهم بنهد ..
همین!
به همین سادگی ..

 

[گلابتون]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]آنکه ویران شده از یار ٬ مرا میفهمد ! [/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]آنکه تنها شده بسیار ٬ مرا میفهمد ![/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]چه بگویم ٬ که چنان از تو فرو ریخته ام ...[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]که فقط ٬ ریزش آوار مرا میفهمد ![/FONT]​

 

[minaye baba]

با چشم های زرد
پاییز در ایوان خانه نشسته بود
و من به پرندگانی پیر فکر میکردم
که دیگر هیچ کوچی
از مرگ دورشان نخواهد کرد
به اینکه
تنها چند پله ایم
در فاصله ی دو پاگرد
و نبض دست هایم
تیک تاک بمبی ست
که زمان انفجارش را پنهان کرده اند
...
پاییز در ایوان خانه نشسته است
و من به دست های خاک فکر میکنم
که حتی اگر تمام جنازه ها را بپوشاند
موهای تو چون گندم زاری
از لای انگشت هایش بیرون میزند
گروس عبدالملکیان ،سطر ها در تاریکی جا عوض میکنند

 

[Sinai]

هیچ کس تنها تر از چشمان تو در انتهای کوچه ی بن بست نبود


احمد رضا احمدی

 

[Reyhana.A]

[FONT=&quot]اینجا مرا به جای جهنم عذاب کن[/FONT]
[FONT=&quot]این آخرین دعای مرا مستجاب کن[/FONT]
[FONT=&quot]کی می تواند از تو بگیرد دل صبور[/FONT]
[FONT=&quot]خورشید خانقاه منی آفتاب کن[/FONT]
[FONT=&quot]چون خاطرات پشت سرم دردناک بود[/FONT]
[FONT=&quot]پل های رو به روی مرا هم خراب کن[/FONT]
[FONT=&quot]اندوه منجمد شده ی سینه ی مرا[/FONT]
[FONT=&quot]در هرم آفتاب نگاهت مذاب کن[/FONT]
[FONT=&quot]یخ بسته پشت پنجره لبخند آفتاب[/FONT]
[FONT=&quot]خورشید پشت پنجره را بازتاب کن[/FONT]
[FONT=&quot]زنگار بسته بر زبر برگ فصل زرد[/FONT]
[FONT=&quot]ای نوبهار آینه ها انقلاب کن[/FONT]
[FONT=&quot]شایسته ی تو نیست به ما مهرورزی ات[/FONT]
[FONT=&quot]ما را "رفیق کوچک غمگین" خطاب کن[/FONT]

 

[Sinai]

هميشه مي‌گفت: «من اونقدرها هم كه به نظر ميام خوب نيستم» و هيچوقت شك نكردم كه تنها حرف راستي كه به من مي‌زد همين بود!

 

[sweetest]

کاش در سینه مرا این دل دیوانه نبود
یا اگر بود اسیر غم جانانه نبود
رخ گل مایه سودا و گرفتاری شد
ورنه مرغ دل ما را هوس دانه نبود ​

 

[Sinai]

نمیدانم برای چشم های گربه ای ِ معشوق ام
کدام دیوار را خط خطی کنم
اینجا را دود گرفته
اینجا بوی تعفن میدهد
من چنگ می اندازم به زمین و زمان
و هنوز معشوقم
منتظر چند خط ِ من
روی این دیوار صاحب مرده است...

 

[گلابتون]

دستانم را

به نشانه تسلیم بالای سر می برم !

من می بازم ...

به تمام بازی های بی منطق این روزگار ...!