نمیدونم..تو شرایط تو نیستم که بخوام قضاوتی کنم.
ولی حداقل اینو راجع ب خودم مطمئنم که اونی که تهران قبول شده حتما حتما حتی شده چند درصد کوچیک از من بهتر با برنامه تر و دقیق تر خونده یا سر آزمون تسلط بیشتری به خودش داشته.
درسته یه کم زوره این سهمیه ها واسه ماهایی که هیچ پوان مثبتی نداشتیم ولی تا اونجایی که من اطلاع دارم اون افراد مازاد بر دفترچه گرفته میشن و سهمیه ی جداگانه ای دارن
یکی از همکلاسیای من صنعتی شریف و یکی دیگه تهران قبول شدن...
هردوتاشون نمیگم نخبه ولی واقعا پرتلاش بودن...
اونی که تهران قبول شد پسر بود و رفیقمون بود...روزی حداقل 16 ساعت میخوند!!!!8ماه زندگی نکرد...
شاید باورتون نشه ولی جدی میگن زندگی نکرد!!!!
ماها تا ساعت 4 صبح فقط ورق بازی میکردیم اون وقتی که میخواستیم بخوابیم بلند میشد و نماز میخوند و صبحونه میخورد و شروع میکرد!!!
شبم ساعت 9 شام میخورد و تا 12 میخوند و میخوابید!!
اصن برام سخته توضیح بدم!!!
تموم درو دیوار اتاقشو کاغذای خلاصه نویسی میچسبوند و شب که میخواست بخوابه یه دور تو اتاقش میزد و همه رو مرور میکرد!!!!
من به شخصه اصن هدفم ادامه تحصیل نبود و الا اگه میخواستم بخونم باید اینجور میخوندم...اصن آدم یا نباید بخونه یا واسه تهران بخونه...همینطور...