اشعار و نوشته هاي عاشقانه
- شروع کننده موضوع PATRIOT
- تاریخ شروع
زیرِ پنجره‌ی اتاقَ‌م
« مرا ببوس » را می‌خواند
آواز خوانِ کوچه‌های شب.
می‌بوسمَ‌ت
و طرحِ لب‌هام می‌ماند
رووی غبارِ سردِ شیشه!
« مرا ببوس » را می‌خواند
آواز خوانِ کوچه‌های شب.
می‌بوسمَ‌ت
و طرحِ لب‌هام می‌ماند
رووی غبارِ سردِ شیشه!
ای آبی دو چشمت هفت آسمان دیگر
خندیده در نگاهت رنگین کمان دیگر
ای در تن تو جاری سیماب کهکشان ها
تا با تو ام چه خواهم از کهکشان دیگر
خندیده در نگاهت رنگین کمان دیگر
ای در تن تو جاری سیماب کهکشان ها
تا با تو ام چه خواهم از کهکشان دیگر
دلَ‌م باران میخواهد
و چتری خراب
و خیابانی که
هیچ‌گاه به خانه‌ی تو نرسد!
و چتری خراب
و خیابانی که
هیچ‌گاه به خانه‌ی تو نرسد!
با هیچ کس نشانی زان دلستان ندیدم
یا من خبر ندارم ، یا او نشان ندارد
هر شبنمی در این ره صد بحر آتشین است
دردا که این معما ، شرح و بیان ندارد
یا من خبر ندارم ، یا او نشان ندارد
هر شبنمی در این ره صد بحر آتشین است
دردا که این معما ، شرح و بیان ندارد
خودت را بی‌خودی شیرین نکن!
اینهمه سنگ که پیشِ پایم انداخته‌ای
فرهاد میخواهد
نه شاعری که منَ‌م
اینهمه سنگ که پیشِ پایم انداخته‌ای
فرهاد میخواهد
نه شاعری که منَ‌م
هر که مرا دید ...
تو رانفرین کرد ...
و من حواس خدا را پرت کردم که مبادا بشنود ...!
تو رانفرین کرد ...
و من حواس خدا را پرت کردم که مبادا بشنود ...!
ازنین آمد و دستی به دل ما زد و رفت
پرده ی خلوت این غمکده بالا زد و رفت
کنج تنهایی… ما را به خیالی خوش کرد
خواب خورشید به چشم شب یلدا زد و رفت
درد بی عشقی ما دید و دریغش آمد
آتش شوق درین جان شکیبا زد و رفت
خرمن سوخته ی ما به چه کارش می خورد
که چو برق آمد و در خشک و تر ما زد و رفت
رفت و از گریه ی توفانی ام اندیشه نکرد
چه دلی داشت خدایا که به دریا زد و رفت
بود آیا که ز دیوانه ی خود یاد کند
آن که زنجیر به پای دل شیدا زد و رفت
سایه آن چشم سیه با تو چه می گفت که دوش
عقل فریاد برآورد و به صحرا زد و رفت
پرده ی خلوت این غمکده بالا زد و رفت
کنج تنهایی… ما را به خیالی خوش کرد
خواب خورشید به چشم شب یلدا زد و رفت
درد بی عشقی ما دید و دریغش آمد
آتش شوق درین جان شکیبا زد و رفت
خرمن سوخته ی ما به چه کارش می خورد
که چو برق آمد و در خشک و تر ما زد و رفت
رفت و از گریه ی توفانی ام اندیشه نکرد
چه دلی داشت خدایا که به دریا زد و رفت
بود آیا که ز دیوانه ی خود یاد کند
آن که زنجیر به پای دل شیدا زد و رفت
سایه آن چشم سیه با تو چه می گفت که دوش
عقل فریاد برآورد و به صحرا زد و رفت
لهی آتش عشقم به جان زن
شرر زان شعله‌ام بر استخوان زن
چو شمعم برفروز از آتش عشق
بر آن آتش دلم پروانه‌سان زن
شرر زان شعله‌ام بر استخوان زن
چو شمعم برفروز از آتش عشق
بر آن آتش دلم پروانه‌سان زن
[h=2][/h]
گیسوی تو قصه ای پر از تعلیق است
جمعی است که حاصلش فقط تفریق است
موهات چلیپایی و ابرو کوفی
خط لب تو چقدر نستعلیق است
جمعی است که حاصلش فقط تفریق است
موهات چلیپایی و ابرو کوفی
خط لب تو چقدر نستعلیق است
نفس می کشم نبودنت رانیستیهوای بوی تنت را کرده اممی دانیپیرهن جدایی ات بدجور به قامتم گشاد استتو نیستیآسمان بی معنیستحتی آسمان پر ستارهو بارانمثل قطره های عذاب روی سرم می ریزدتو نیستیو من چتر می خواهم ...هر چیزی که حس عاشقانه و شاعرانه می دهد در چشمانم لباس سیاه پوشیده...خودم را به هزار راه میزنمبه هزار کوچهبه هزار درنکند یاد آغوشت بیفتم ...
دلم یک شب تنهایی میخواهد
با یه عالمه تو
و تمام گوشه کنارهای آغوشت
...
تو کیستی که سفر کردن
از
هوایت
را
نمیتوانم...
حتی با بالهای
خیال...!!!؟
از
هوایت
را
نمیتوانم...
حتی با بالهای
خیال...!!!؟
اشکامو هدیه میکنم
به جاده ی جدایمون
به التماس اخرم
2واژه ی نرو بمون
اشکامو هدیه میکنم
به رفتنت بدون من
به تلخی این واقعه
حادثه ی جدا شدن
اشکامو هدیه میکنم
به قاب عکس روبروم
قطره به قطره میچکم
تا بشکنه بغض تو گلوم
حس میکنم بی اختیار
این همه عکس ویادگار
حریف رفتنت نشن
میری به رسم روزگار
اشکامو هدیه میکنم
به این ترانه این صدا
به اینکه تو اول راه
قصه رسید به انتها
حس میکنم بی اختیار
اینهمه عکس ویادگار
حریف رفتنت نشن
میری به رسم روزگار
پیله‌ی تنهایی‌اَم
شکفته نشد هیچ‌وقت.
اما چه باک!
ابریشمِ پیراهن‌َت شده‌ام حالا!
شکفته نشد هیچ‌وقت.
اما چه باک!
ابریشمِ پیراهن‌َت شده‌ام حالا!
از تو شراب انداخته این شعر
نمی توانم بنویسمت
بس که
مرا
گرفته ای ...
نمی توانم بنویسمت
بس که
مرا
گرفته ای ...
از تو ای عشق در این دل چه شررها دارم
یادگار از تو چه شبها، چه سحرها دارم
با تو ای راهزن دل چه سفرها دارم
گرچه از خود خبرم نیست خبرها دارم
یادگار از تو چه شبها، چه سحرها دارم
با تو ای راهزن دل چه سفرها دارم
گرچه از خود خبرم نیست خبرها دارم
هرگز انتظار ندارم مرا همانقدر دوست داشته باشی که دوستت دارم ... این توقعی است غیر ِ منصفانه !
من باید عاشق ِ تو باشم - در حدّ ِ ممکن ِ عشق ...
و آرزومند ِ آن باشم که مرا بخواهی - هر قدر که می خواهی ...
من باید عاشق ِ تو باشم - در حدّ ِ ممکن ِ عشق ...
و آرزومند ِ آن باشم که مرا بخواهی - هر قدر که می خواهی ...
هر وقت به پیراهن‌ت می‌افتد باد
نفسَ‌م تنگ می‌شود.
چه خوب که خودت نیستی!
نفسَ‌م تنگ می‌شود.
چه خوب که خودت نیستی!
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
جشن نامه (اشعار و نوشته هاي سرور و شادماني جهت عروسي ) | اشعار و صنايع شعری | 3 | |
|
اشعار سعید پلیمر | اشعار و صنايع شعری | 4 | |
|
دفتر تالار اشعار و صنایع شعری | اشعار و صنايع شعری | 49 | |
|
مناظره(گفتگو با اشعار) | اشعار و صنايع شعری | 639 | |
|
اشعار دفاع مقدس | اشعار و صنايع شعری | 27 |
Similar threads
-
جشن نامه (اشعار و نوشته هاي سرور و شادماني جهت عروسي )
- شروع شده توسط arashlolos
- پاسخ ها: 3
-
-
-
-