با سلام به همه دوستان

با توجه به تجربه خودم می گم که خدایی از یه شهر دیگه بودن زیاد مهم نیست...ما600 کیلومتر فاصله داریم!!و تو نامزدی که همسرم نزدیکتر بود(150)هفته ای یه بار یا دوهفته یه بار همو می دیدیم....درسته پسرا از چشم و دخترا از گوش عاشق می شن اما اینطوریا نیست که آدم بخواد شریک زندگیشو از یاد ببره که!!!الانم اینهمه امکانات برای ارتباط هست...از شنوایی تا بینایی!!!حتی اینترنت نداشته باشی mms هم هست!!!الان زمانه ایه که راحت دونفر یکی از آلمان با یه نفر از استرالیا ازدواج می کنه!!!مهم شناخته!!!نگید اونا الن و بلن که اصلا اینطوریا نیست و برای اونا هم یه چیزایی مهم هست...
مهم ترین چیز فرهنگهاست...که حرف همو بفهمن...اگه هر دوخانواده شرایط حتی50% شبیه همو داشته باشن فرقی نداره خونه خودتی یا خونه همسرت...جدی می گم...بعضی چیزا هم که مرتبط با فرهنگ یا نظرات شخصیه...یه سری چیزا رسمه...ولی تو کل کشور هنجارها یکیه دیگه...مهم به رسمیت شناختن همدیگه اس...طرفین توهین نکنن و همدیگه رو برتر ندونن که خیلی مضره واقعا!!!و اگه آدم اولش چشاشو باز کنه و بعدشم یکم دست به عصا باشه واقعا مشکلی پیش نمیاد...الان من پدر و مادر همسرمو واقعا خیلی زیاد دوست دارم حتی به اندازه پدر و مادر خودم و شاید هم بیشتر که تونستن آدمی با این معیارها تربیت کنن که زندگیم باهاش کامل باشه...
بهرحال اگه آدم یه سری مهارتها رو نداشته باشه با پسرعمو یا دخترعموشم ازدواج کنه(کنایه از نزدیک بودن!)خیلی راحت به مشکل برمی خوره!!!ولی اگه بتونه حرف بزنه و طرفشو شناخته باشه(تو بحث کردن...تو زندگی...تو دیدگاه ها و خیلی چیزای دیگه)مشکلی پیش نمیاد...راستی هوش هیجانی هم مهمه...و هوشهای دیگه

الان من و همسرم با اشاره چشم حرف همو می خونیم...جدی می گم...حالا شاید من یکمم دیرتر بگیرم...ولی چون لم رفتارها دستمونه زیاد ناراحت نمی شیم...و اگر هم چیزی آدمو اذیت می کنه آدم با همسرش درمیون بذاره شاید تغییری ایجاد شه...
یه نکته دیگه هم اینکه آدم خودشم باید بسنجه دیگه!!!ببین طاقت استقلال داری؟؟می تونی از خودت دفاع و محافظت کنی؟اگه مریض شی باید بابات بیاد جمعت کنه یا نه با همسرت رتق و فتق می کنید امور رو؟دعوا بشه باید جممع کنی بری خونه بابات یا نه می مونی و زندگیتو می سازی؟؟به نظرم خیلی از کسایی که می گن مشکله و نمی شه هنوز شخصیت خودشونو نشناختن و به استقلال نرسیدن...چون اگه درک باشه مشکلی پیش نمیاد...اینکه به دیگران هم حق زندگی بدیم...الان من و همسرم حتی تو زمینه مسائل اعتقادی و جامعه و...در دوسوی طیفیم!!!اما جز چندتابحث کوچیک تا حالا مشکلی پیش نیومده جز اینکه 8 فروردین امسال همسرم قرارداد یه طرفه بست که با من از این بحثا نکنه

ولی بازم حرف داریم برای زدن..
امیدوارم دوستان از حرفام ناراحت نشده باشن ...