نتایح جستجو

اینطور که دوستان میگن ظاهرا همینطوره . ولی بازم اگه کسی دقیقا اطلاع داره لطف کنه ما رو هم در جریان بذاره . اصلا از کجا میشه فهمید بالاخره سازمان سنجش باید ی جائی گفته باشه

با سلام خدمت دوستان عزیز . من شنیدم ضرایبی برای دانشجویانی که کارشناسی دانشگاه ازاد خوندن و در کنکور ارشد دانشگاه سراسری شرکت میکنن در نظر میگیرن که درصداشونو کاهش میده مثلا ضریب 0.8 واقعا اینجوریه؟

دلم قلمرو جغرافیای ویرانی است هوای ناحیه ی ما همیشه بارانی است مهار عقده ی آتشفشان خاموشم گدازه های دلم دردهای پنهانی است صفات بغض مرا فرصت بروز دهید درون سینه ی من انفجار زندانی است

افتاد آنسان که برگ - آن اتفاق زرد - می افتد افتاد آنسان که مرگ - آن اتفاق سرد - می افتد اما او سبز بود و گرم که افتاد

آخرین برگ سفرنامه ی باران این است که زمین چرکین است

دریغا دیده ی دل ها به خوابست نداند کس که غم ها بی حسابست دمی اندیشه کن کاین زندگانی عذاب اندر عذاب اندر عذاب است

یک قصه بیش نیست غم عشق و این عجب کز هر زبان که می شنوم نامکرر است

تمام مزرعه از خوشه های گندم پر و هیچ دست تمنا دریغ سنبله ها را درو نخواهد کرد دروگران همه پیش از درو درو شده اند

اي دل مباش يكدم خالي ز عشق و مستي و آنگه برو كه رستي از نيستي و هستي گر جان به تن ببيني مشغول كار او شو هر قبله اي كه بيني بهتر ز خودپرستي

هر چند که از آينه بی رنگتراست ازخاطر غنچه هادلم تنگتراست بشکن دل بينوای مارا ای عشق! اين ساز شکسته اش خوشآهنگتراست!

در شهر يکي کس را هشيار نمي بينم هر يک بتر از ديگر شوريده و ديوانه هر گوشه يکي مستي دستي زده بر دستي وان ساقي سرمستي با ساغر شاهانه

شعاع درد مرا ضرب در عذاب کنید مگر مساحت رنج مرا حساب کنید محیط تنگ دلم را شکسته رسم کنید خطوط منحنی خنده را خراب کنید

دنــیـا را به زانــوی گام های آمـــدنـت مـی کـشـانم اگــــر، بــه کـوچــکـتـریـن مــعنای بـودن هــــم پـای مـن بـاشــــی چـــه مــی شـــود مــگر،آســـمــان زمـیــن شـو د گـاهــــی مـن زمـین باشـم،تو قد قطره ای باران آســمـان من باشــی

در چشم اندازت پرنده ای است در گلویش آوازی و در آوازش آرزوهایی است برای تو در دستت سنگی ست در سنگ دشنامی و در دشنام دشنه ای و در من پرنده ای که جان می کند

دلم قلمرو جغرافیای ویرانی است هوای ناحیه ی ما همیشه بارانی است دلم میان دو دریای سرخ مانده سیاه همیشه برزخ دل تنگه ی پریشانی است

در دايره قسمت ما نقطه ي تسليميم لطف آنچه تو انديشي حكم آنچه تو فرمايي

درد های من جامه نیستند تا ز تن درآورم " چامه و چکامه " نیستند تا به " رشته ی سخن " در آورم نعره نیستند تا ز " نای جان " برآورم دردهای من نگفتنی دردهای من نهفتنی است دردهای پوستی کجا ؟ درد دوستی کجا ؟ این سماجت عجیب پافشاری شگفت دردهاست اولین قلم حرف حرف درد را در دلم نوشته است...

یک قصه بیش نیست غم عشق و این عجب کز هر زبان که می شنوم نامکرر است