نتایح جستجو

" همانند سازهای قدیمی دوست داشتنی که این هست راز ما دم از , باز هم آبی میزد که به سان های و هوی بچگیم آبی دلم بهتر از همه میزد بر ردای وجودم حتی قرمز رو هم آبی میشکم تا نقاشی های دلم پر بشه از یک رنگی نگاه آدمایی که نگاهشون میزند بر بام آسمون بی ابر که آبی هست صدای سکوت رنگم..." دلخوشم...

تنهایی لزجی دارم این روزها برای چشمانم نگرانم دوست دارم هنوز دنیا را ببینم آن قدر رنگ هست که مرا به زندگی امیدوار کند می ترسم از روزی که چشم نداشته باشم دنیای من این روزها چقدر ترسناک شده هر روز چشم هایم را در آینه می بینم و غصه می خورم کاش دنیا باز هم به من مجال دیدن دهد

ایستاده‌ ام کنار بندری مَه ‌آلود به دور شدن آخرین کشتی نگاه می‌کنم تنهایی، یعنی همین! کاظمی

نگاه کن که غم درون ديده ام چگونه قطره قطره آب می شود چگونه سايه ی سياه سرکشم اسير دست آفتاب می شود نگاه کن تمام هستيم خراب می شود شراره ای مرا به کام می کشد مرا به اوج می برد مرا به دام می کشد...

آن روزها رفتند آن روزهای برفی خاموش کز پشت شيشهی در اتاق گرمی هر دم به بيرون خيره ميگشتم پاکيزه برف منی چو کرکی نرم آرام ميباريد

تو گونه هايت را ميچسباندی به اضطراب پستان هايم وقتی که من ديگر چيزی نداشتم که بگويم تو گونه هايت را ميچسباندی به اضطراب پستان هايم و گوش ميدادی به خون من که ناله کنان ميرفت و عشق من که گريه کنان ميمرد تو گوش ميدادی اما مرا نميديدی

من از تو ميمردم اما تو زندگانی من بودی تو با من ميرفتی تو در من ميخواندی وقتی که من خيابانها را بی هيچ مقصدی ميپيمودم تو با من ميرفتی تو در من ميخواندی

نوشدارویی و بعداز مرگ سهراب آمدی سنگدل این زودتر میخواستی حالا چرا؟ شهریار

دنبال یک کلمه می‌گردم یک کلمه خاموش مانند یک بوسه که جمع کند همهٔ کلمات را روی لب‌های تو. شهاب مقربین سوت زدن در تاریکی

پدرم میگفت: پدربزرگت دوستت دارم را یک بار هم به زبان نیاورد مادربزرگت_اما یک قرن با او عاشقی کرد بهمنی

لای لای ای پسر كوچک من ديده بربندی كه شب آمده است ديده بربند كه اين ديو سياه خون به كف خنده به لب آمده است

در حباب کوچک خود روشنایی خود را می فرسود ناگهان پنجره پر شد از شب شب سرشار از انبوه صداهای تهی شب مسموم از هرم زهرآلود تنفس ها...

در سرزمین قد کوتاهان معیارهای سنجش همیشه بر مدار صفر سفر کرده است چرا توقف کنم؟ من از عناصر چهارگانه اطاعت میکنم و کار تدوین نظامنامه قلبم کار حکومت محلی کوران نیست

چرا توقف کنم؟ من خوشه های نارس گندم را به زير پستان ميگيرم و شير می دهم صدا ، صدا ، تنها صدا صدای خواهش شفاف آب به جاری شدن صدای ريزش نور ستاره بر جدار مادگی خاک صدای انعقاد نطفه ی معني و بسط ذهن مشترک عشق صدا ، صدا ، صدا ، تنها صداست که ميماند فروغ فرخ زاد

يک پنجره برای ديدن يک پنجره برای شنيدن يک پنجره که مثل حلقه ی چاهی در انتهای خود به قلب زمين ميرسد و باز می شود بسوی و سعت اين مهربانی مکرر آبی رنگ ... يک پنجره برای من کافيست يک پنجره به لحظه ی آگاهی و نگاه و سکوت ...

آن روزها رفتند آن روزهای خوب آن روزهاي سالم سرشار آن آسمان ها پر از پولک آن شاخساران پر از گيلاس

نه نغمه ی مهربانی تشکر کردم عزیزم با لحنی مهربان! (رسیدن و خیر)

ديدگان تو در قاب اندوه سرد و خاموش خفته بودند زودتر از تو ناگفته ها را با زبان نگه گفته بودند از من و هرچه در من نهان بود می رهيدی می رميدی...

"رسیدنت بخیر"... واقعا ممنون!

تا به كی باید رفت از دیاری به دیار دیگر نتوانم نتوانم جستن هر زمان عشقی و یاری دیگر كاش ما آن دو پرستو بودیم كه همه عمر سفر می كردیم از بهاری به بهاری دیگر...