نتایح جستجو

پرنده گفت : " چه بويي ، چه آفتابي ، آه بهار آمده است و من به جستجوي جفت خويش خواهم رفت . " پرنده از ايوان پريد ، مثل پيامي پريد و رفت پرنده کوچک بود پرنده فکر نميکرد پرنده روزنامه نميخواند پرنده قرض نداشت پرنده آدمها را نميشناخت پرنده روي هوا و بر فراز...

در سرزمين شعر و گل و بلبل موهبتيست زيستن آنهم وقتی که واقعيت موجود بودن تو پس از سالهای سال پذيرفته ميشود

معشوق من همچون طبيعت مفهوم ناگزير صريحی دارد او با شکست من قانون صادقانه ی قدرت را تائيد ميکند

تلخ ماندم ، تلخ مثل زهری که چکیده از شب ظلمانی شهر مثل اندوه تو مثل گل سرخ که به دست طوفان پرپر شد تلخ ماندم ، تلخ مثل عصری غمگین که تو را بر حاشیه اش پیدا کردم و زمین را توپ گردان پرت کردم به دل ظلمت تلخ ماندم ، تلخ دیوار از پنجره سر بیرون کرد از دهانش بوی خون می آمد گلسرخی

وقتی تنها "حقیقتِ" زیستن، در روزهایِ نابودن در بودن بمیرد "تو به آرامی آغاز به مردن می کنی"

توی قاب خیس این پنجره‌ها عکسی از جمعه‌ی غم‌گین می‌بینم، چه سیاه ئه به تن‌اش رخت عزا! تو چشاش ابرای سنگین می‌بینم. داره از ابر سیا خون می‌چکه! جمعه‌ها خون جای بارون می‌چکه! نفس‌ام در نمی‌آد، جمعه‌ها سر نمی‌آد! کاش می‌بستم چشامو، این ازم بر نمی‌آد! داره از ابر سیا خون می‌چکه! جمعه‌ها خون جای...

من از این دنیا چی میخوام دو تا صندلی چوبی که منو تو رو بشونن واسه گفتن خوبی من از این دنیا چی میخوام یه وجب زمین خالی همونقدر که یک اطاقک بشه خونه خیالی من از این دنیا چی میخوام یه جعبه مداد رنگی بکشم رو تنه دنیا رنگه خوبیو قشنگی آدمهای دستو دلباز از توی قلک طاقچه بردارن بذر محبت واسه...

عاقبت خط جاده پایان یافت من رسیدم ز ره غبار الود تشنه بر چشمه ره نبرد و دریغ شهر من گور ارزو هایم بود

مرا به آغوشت کشيدی به صليبی که سرنوشتم بود مقربین

دور بودیم دور صدای هم را نمی‌شنیدیم نزدیک شدیم تکان خوردنِ لب‌ها را می‌دیدیم صدای هم را نمی‌‌شنیدیم نزدیک‌تر شدیم صدای هم را می‌شنیدیم کلماتِ هم را نمی‌فهمیدیم نزدیک‌تر شدیم کلماتِ هم را می‌فهمیدیم طعمِ کلماتِ هم را نمی‌دانستیم نزدیک‌تر شدیم آن‌قدر که لب‌ها را به هم...

ساحل افتاده گفت: « گر چه بسی زيستم هيچ نه معلوم شد آه كه من كيستم » موج ز خود رفته ای، تيز خراميد و گفت: « هستم اگر می روم گر نروم نيستم » اقبال لاهوري موج ز خود رفته رفت ساحل افتاده ماند. اين تن فرسوده را پای به دامن كشيد و آن سر آسوده را سويی افق ها كشاند . ساحل تنها، به درد در پی او...

در آستانه فصلی سرد در محفل عزای آينه ها و اجتماع سوگوار تجربه های پريده رنگ و اين غروب بارور شده از دانش سکوت چگونه می شود به آن کسی که ميرود اينسان صبور، سنگين، سرگردان. فرمان ايست داد. فروغ

من از زمانی که قلب خود را گم کرده است ميترسم من از تصوير بيهودگی اين همه دست و از تجسم بيگانگی اين همه صورت ميترسم من مثل دانش آموزی که درس هندسه اش را ديوانه وار دوست می دارد تنها هستم و فکر ميکنم... و فکر ميکنم... و فکر ميکنم... و قلب باغچه در زير آفتاب ورم کرده است...

در کوچه ها باد می امد اين ابتدای ويرانيست آن روز هم که د ست های تو ويران شد باد می آمد

نمی توانستم ديگر نمی توانستم صدای پايم از انکار راه بر ميخاست و يأسم از صبوری روحم وسيعتر شده بود و آن بهار، و آن وهم سبز رنگ که بر دريچه گذر داشت، با دلم ميگفت نگاه کن تو هيچگاه پيش نرفتی تو فرو رفتی فروغ

تو چه هستی ای همه هستی ما ازتو ؟ تو چه هستی، جز دو دست گرم در بازی؟ دیگران در کار گل مشغول و تو در گل می دمی تا بنده ی سر گشته ای سازی فروغ

در اتاقی که به اندازه ی یک تنهاییست دل من، که به اندازه ی یک عشقست به بهانه های ساده ی خوشبختی خود مینگرد به زوال زیبای گل ها در گلدان به نهالی که تو در باغچه ی خانه مان کاشتی و به آواز قناری ها که به اندازه ی یک پنجره میخوانند

مرسی ولی منظورم مثه این قسمتهاس!! که در رابطه با رشته ادبیات باشه.. حالا از معرفیش تا تحصیلات تکمیلیش.. کنکور و تحصیلات تکمیلی کنکور و تحصیلات تکمیلی

دريا صبور وسنگين می خواند و می نوشت "من خواب نيستم خاموش اگر نشستم مرداب نيستم روزی كه برخروشم و زنجير بگسلم روشن شود كه آتشم و آب نيستم!" مشیری

نه، آسمان عاطفه ندارد، ولی احتمالن چیزی بالاتر از آسمان وجود دارد که عشق و شفقت است، چیزیکه من مدت هاست از یاد برده ام. تنهایی پر هیایو: هرابال