نتایح جستجو

پس معمولی معمولی هستی مثل همه وقتی از بالا ببینیشون انگار نیستن انگار نیستیم آدم باش حتی تو حوا !

یه آدم گرد با لبخند دماغتم عمل نکن ... بدک نیست با خودت خوشی زیاد آهنگ گوش میدی از جایی که هستی راضی نیستی الانم دیر وقته !

زیاد دوست دورت هست ولی تنهایی فکر نمیکنی زیبا هستی با خودت روراستی ولی ترجیح میدادی این روراستی به نفعت تموم میشد

شبها میان خیسی یک عشق .... بسترم فردا ... صدای خوردن رگها به خنجرم !

من یک مترسکم ... و تو بر شانه های من چشمان من همیشه به سوی پریدن است

منم که دار و ندارم در این زمین گم شد گلی که کاشته بودم نسیب مردم شد

بزرگ ترین دل خوشیم مرگ بزرگ ترین خوشیم زندگی

تنها نشسته در غم امشب نبودنت مردی که عادتش شده هر شب نبودنت

در هر صورت سگ نجسه و قطع نخاع بودن هم این کثافت کاریارو توجیه نمیکنه

شعر خون بار من ای باد بدان یار رسان که ز مژگان سیه بر رگ جان زد نیشم

نه من و آن بید مجنون ساده مردیم چو مردان راحت و استاده مردیم بگو با باده نوشان ما دریغا به پای خم ز داغ باده مردیم

یکی دوتا پک و ... بعد هم برو تو جات بتمرگ ! زنت تو من من حرفاش.... " آخه جدا "... بتمرگ "تو که دوسش نداری...... عاشقش شدی ؟ .... نشدی" دوباره پاشده عقلم .... تو رو خدا بتمرگ با عرض پوزش !

تو موی بور داری و .... منم سیاه و سبزه ام به بچه مان که آمده ... سیاه و بور اگر نبود !

لطفا به دستها ی زنی مرده فکر کن لطفا به من ... من که زمین خورده فکر کن

شعر عجیب ! رسید بین دوتا کوه و قامتش پیچید میان پیچش آغوش دره ها گم شد

منی که مونس رنج دقایقت بودم سکوت کردم و ماندم که عاشقت بودم

آقا رسید .... سر صحبت که وا نشد خانم زبان گرفت.... بهانه نداشت هیچ ! یه صد آفرین حرومم کن ! اینقدر دندون گرد نباش

هین کژ و راست میروی باز چه خورده ای بگو !

تنم به سوی نگاهت ... اگرچه از سر میل شبیه رفتن ماهی به تور می آید و زیر نامه نوشتم "خدا به قربانت چقدر سایه ی نعشت به گور می آمد " خودم امشب با شعرای خودم در خدمتم

مرا به جرم صداقت ... دوباره باز شکستی و من که هیچ نگفتم ... چه اشتباه بزرگی " فرزانه سلیمانی "