نتایح جستجو

نگارم! دلم تنگ است ... به وسعت هفت دریا و بی نهایتی آسمان باران های بی‌اجازه‌... پاهايم را روي ردپاي تو مي گذارم... چشمان نمناکم را به باران می سپارم... نقطه چین پاهایت ناگهانی تر از سایه قامت زیبایت محو می شوند... و من ناباورانه تورا کم می آورم... غریب است اما...دلم نبودنت را...

رویایی جاودانه بدن سردم را در آغوش تو پنهان کرده ام... هق هق گریه هایم بی امان است... اشک هایم با زبان بی زبانی می خواهند... زجر دوري ات (مسافت بینمان) را به رخ گونه هایم بکشند... اما من, این لحظات را دوست دارم... این لحظه ها به رویاي شیرین نمی ماند... بازوان قدرمند تو که مردانه مرا...

نگارم من سعی دارم تورا با تمام واژه هاي عاشقانه اي که از کودکی تا به حال آموخته ام بسرایم! گرچه خود به خوبی می دانم که می خواهم کار عبث و بیهوده ای را به غایت برسانم! تو آنقدر پاك, زلال, صادقی که در هیچ واژه اي نمی گنجی... و من آنقدر دلداده و مشتاق که ترجیح می دهم به جاي اینکه با کلمات...

نگارم... کنار دریا که می نشینم تو را به کام دل می بینم... در پی عیشی مدام، جرعه ای از محبت را نفس می کشم... ساحل مرا در آغوش می گیرد... نسیمی از جنس نوازش، اندیشه ها ی مواج را بی تاب می کند... قاصدک های متلاطم، خاطراتم را از چشمانم می خوانند... و من به سِحر عشق، به...

نگارم... کنار دریا که می نشینم تو را به کام دل می بینم... در پی عیشی مدام، جرعه ای از محبت را نفس می کشم... ساحل مرا در آغوش می گیرد... نسیمی از جنس نوازش، اندیشه ها ی مواج را بی تاب می کند... قاصدک های متلاطم، خاطراتم را از چشمانم می خوانند... و من به سِحر عشق، به...

نگارم سکوت مخملی ام را به پای نداشتن حرفی برای گفتن مگذار در این سکوت مخملی من دنیای زیبایی را ساخته ام که تو برایم شرح داده ای...

نگارم! حقیقت دارد که من می توانم با تک تک نت های احساس بی آلایشم نسبت به تو... ماندگار ترین ملودی را, برای ترانه شور انگیز باران بسازم و در اعجاز عشق اسطوره شوم:gol: نازنین فاطمه جمشیدی

نگارم! حقیقت دارد که من می توانم با تک تک نت های احساس بی آلایشم نسبت به تو... ماندگار ترین موسیقی را برای ترانه شور اتگیز باران بسازم و اسطوره شوم:gol: نازنین فاطمه جمشیدی [IMG]

:redface:

نگارم تو از هر پاییزي عاشق تري... آن هنگام که برگ برگ احساست را در سرزمین قلب من رها می کنی... مرا در آغوش بارانی ات جاي می دهی... دستان پرسخاوتت را به دور پیکر آفت زده من می پیچی... هواي ابري چشمانم را با جان و دل به تماشا می نشینی... شبنم هاي زلال گلبرگ هاي نگاهم را می زدایی...

باز هم قلمم در مقابل حس لطیف عاشقانه ام سر تعظیم فرو می آورد.. تک تک واژه را به اسارت می گیرد, تا ترانه اي صادقانه در وصف چشمانت بسراید... اما مجنون نازنین خودت بگو! قلم من، چطور می تواند در حالی که دریا در مقابل سخاوت چشمانت... ساحل در مقابل مهربانی نگاهت کم می آورد... از تو بنویسد؟...

ماه من ماه من دلواپس چی هستی براي چی منتظر نشستی؟ توي آسمونت یه تک ستاره س چرا چشماي قشنگتو بستی؟ :gol: چشماتو باز کن تا دیر نشده تاستاره از دیدنت سیر نشده بذار آسمونم وصال تو ببینه تا از غم و غصه تو پیر نشده :gol: نذار تا آخر عمر تنها بمونی... تو یه عاشق خوب و مهربونی توکه داري...

نگارم شب مامن عاشقان است! و من مستانه نگاهم را به آسمان سپرده ام... تو را در صورت زبیای ماه می کاوم... تا زخم دلم را مرحمی باشم! دلتنگم و لحظات بی تو بودن را برنمی تابم... تو کجایی شاهزاده من؟ من تورا با عمق احساسم... با تمام وجودم این گونه می خوانم... دوستت دارم و هرشب عاشقانه...

نگارم! مرا با آغوشت که می پوشانی حديث كهنه‌ي غم به شادی تفسیر می شود... در این روایت راز آلود عطر نفس هایت بر تار و پود وجودم می نشیند...فاصله را از سکه می اندازد... و قلم سبز واژهایم سکوت را می بوسد... حال که هستی ام را به باهایت ذبح کرده ام...تلاطم قاصدک های عشق را پذیرا باش...

نگارم! کافی است به من بنگري! آنگاه خواهی دید چشمان پاك و زلالت صادق تر از آنند که به خدمت دلت در نیایند و راز قلبت را فاش نکنند! من حس زیباي عاشقانه را در آینه نگاهت دیدم... و براي این حس لطیف و صادقانه, جانم را در مسلخ جدایی امانت گذاشتم... تا اگر روزي سرنوشت بخواهد تو را از من...

آسمان مرا به یاد آور ... این منم... آواره ی همان دنیایی که به اسارت گرفته است انسان را... قلبم رهن عشق است... اما دلم میعادگاهی از آغوشهای سرد و یخ زده یار... بنگر که چه ساده شب رسوایی ام به پایان می رسد... دیگر لمس معشوقه بی معناست... احساسم را به منطق سپردند...

برای نگارم در جاده های باران زده عشق... درختان در هم می پیچند... پرندگان شورمندانه می خوانند... زمین جای پای عشاق را می بوسد... ابرآلاچیقی از آرامش... از نوازش می سازد.. و من درمیان جشن باشکوه باران...در میان اعجازی از آسمان... هم پای تو می شوم... به آغوش تو تکیه می زنم...

نگارم به من بنگر مستانه چشمانت را می ستایم... چشمان تو صادق ترین رویاست...پاک و بی آلایش..... اعجازی از دنیاست... می خواهم زین پس عاشقانه هایم را در وصف چشمانت سرایم... چشمانی که از جنس نوازش و آرامش است... ومرا به اوج نیکبختی می رساند... من از تبلور نور عشقی که در...

دل دیوونم از تو تنها نشونم از تو یه عکس یادگاری که خودتم نداری شده رفیق شبهام وقتی که خیلی تنهام میگیرمش روبروم بازم میشی آرزوم وقتی تورو ندارم وقتی که بی قرارم چشامو باز میبندم شاید بیای کنارم ♫♫♫ داره بارون میباره اما چه فایده داره وقتی تورو ندارم که بشینی کنارم چشامو...

نگارم! من از میان تمامی شب ها...شب های با تو بودن را می ستایم... شب هایی که هیچ کس بد آسمان را نمی گوید... ماه فانوس لحظه هایمان می شود ... ابرها با هم بودنمان را جشن می گیرند و ستاره باران می شویم... این شب ها مقدس اند... نگاه ها... بوسه ها...سکوت ها لبریز از معصومیت اند... و من...