نتایح جستجو

خواب در عهد تو در چشم من اید؟هیهات عاشقی کار سری نیست که بر بالین است

پركن پياله را كاين آب آتشين ديريست ره به حال خرابم نميبرد

تاآينه رفتم كه بگيرم خبرازخود ديدم كه در آن آينه هم جزتوكسي نيست

لحظه ديدار نزديك است باز من ديوانه ام مستم باز مي لرزد دلم دستم بازگويي درجهان ديگري هستم هاي نخراشي به غفلت گونه ام را تيغ هاي نپريشي صفاي زلفكم را .دست و آبرويم رانريزي دل -اي نخورده مست_ لحظه ديدار نزديك است

عشق اگربا تو بيايد به پرستاري من قصه عشق شود قصه بيماري من

هر ساعت از نو قبله‌ای با بت‌پرستی می‌رود توحيد بر ما عرضه کن تا بشکنيم اصنام را

ازخون جوانان وطن لاله دميده از ماتم سرو قدشان سرو خميده در سايه گل، بلبل ازين غصه خزيده گل نيز چو من در غمشان جامه دريده چه کج رفتاری ای چرخ، چه بدکرداری ای چرخ سر کين داری ای چرخ، نه دين داری، نه آيين داری ای چرخ

زندگی زیباست،زشتی های ان تقصیر ماست در مسیرش هر چه نازیباست ان تدبیر ماست زندگی اب روان است روان می گذرد هر چه تقدیر من و توست همان می گذرد

شما با اين حالتون چرا؟؟؟

شعر گونه بعضی حرفها دل را می‌شکنند، بعضی ديگر، دل شکسته را ترميم می‌کنند٬ بعضی حرفها دل آدم را تنگ می‌کنند، بعضی ديگر، دل تنگ شده را وسعت می‌دهند٬ بعضی حرفها سبب حزن و اندوه دل‌اند٬ بعضی ديگر، شادی و سور را مهمان دل می‌کنند، بعضی حرفها از دل برمی‌خيزند، بعضی حرفها به دل می‌نشينند،...

روزگار بد عهد وبد پيمانه شد هر نفس ديو چموش خانه شد عقلها از هم گسست و ناپديد يار ما هم ياور خصمانه شد

ايرانی به سر کن خواب مستی، بر هم زن بساط خودپرستی که چشم جهانی سوی تو باشد، چه از پا نشستی در اين شب، سپيده نادميده، تير شب به خونش درکشيده اميد چه داری از اين شب که در خون کشيده، سپيده تيغ برکش، آذر فشان، نغمه‌ها را تندری کن در دل شب، رخ برفروز، کار مهر خاوری کن از درون سياهی برون تاز، پرچم...

او می‌رود دامن‌کشان، من زهر تنهايی چشان ديگر مپرس از من نشان، کز دل نشانم می‌رود

آن پريشانی شبهای دراز و غم دل همه در سايه گيسوی نگار آخر شد

عشق است كه از بخيل ،بخشنده و از كم طاقت و نا شكيبا متحمل و شكيبا مي سازد عشق است كه دل را دل ميكند و اگر عشق نباشد دل نيست، اب و گل است عشق قواي خفته را بيدار و نيرو هاي بسته و مهار شده را ازاد ميكند و عشق تصفيه گر مي باشد چرا كه كينه ها و خود خواهيها را از بين ميبرد اي خنك جاني كه بهر...

دوستان من سرچ كردم چيزي پيدا نكردم حال نميدانم تكراري است يا نه به هر حال ارسال كردم

ترا سزاست خدائی نه جسم را و نه جانرا تو را سزد که خودآئی نه جسم را و نه جانرا

................................................ گفته بودم زندگي زيباست زندگي آتشگهي ديرنده پابرجاست گربيفروزيش رقص شعله اش تاهركران پيداست ورنه خاموشست،خاموشي گناه ماست

نگار خوب شکربار چونست چراغ دیده و دیدار چونست عجب آن غمزه غماز چونست عجب آن طره طرار چونست

تو نیز باده به چنگ آر و راه صحرا گیر که مرغ نغمه سرا ساز خوش نوا آورد