نتایح جستجو

چون نیستی آنچنان که می‌باید تن در دادم چنانکه می‌آید گفتی که از این بتر کنم خواهی الحق نه که هیچ درنمی‌باید با این همه غم که از تو می‌بینم گر خواب دگر نبینیم شاید با فتنه‌ی روزگار تو عیدست هر فتنه که روزگار می‌زاید گفتم که دلم به بوسه خرسندست گفتی ندهم وگرچه می‌باید...

از لعل تو کام دل و جان نتوان خواست فاشش نتوان گفت و نهان نتوان خواست پرسش کردی به یک زبانم شب دوش و آن عذر کنون به صد زبان نتوان خواست

مکن از برم جدایی، مرو از کنارم امشب که نمی‌شکیبد از تو دل بی‌قرارم امشب ز طرب نماند باقی، که مرا تو هم وثاقی چو لب تو گشت ساقی نکند خمارم امشب چه زنی صلای رفتن؟چو نماند پای رفتن چه کنی هوای رفتن؟ که نمیگذارم امشب به رخم چو بر گشادی در وعدها که دادی نه شگفت اگر به شادی نفسی...

دگر ره شب آمد تا جهاني سيا کند جهاني سياهي با دلم تا چها کند بيامد که باز آن تيره مفرش بگسترد همان گوهر آجين خيمه اش را به پا کند سپي گله اش را بي شباني کند يله در اين دشت ازرق تا بهر سو چرا کند بدان زال فرزندش سفر کرده مي نگر که از...

در آن لحظه که من از پنجره بيرون نگا کردم کلاغي روي بام خانه ي همسايه ي ما بود و بر چيزي ، نميدانم چه ، شايد تکه استخواني دمادم تق و تق منقار مي زد باز و نزديکش کلاغي روي آنتن قار مي زد باز نمي دانم چرا ، شايد براي آنکه اين دنيا بخيل است...

گر دست دهد هزار جانم در پای مبارکت فشانم آخر به سرم گذر کن ای دوست انگار که خاک آستانم هر حکم که بر سرم برانی سهلست ز خویشتن مرانم تو خود سر وصل ما نداری من عادت بخت خویش دانم هیهات که چون تو شاهبازی تشریف دهد به آشیانم گر خانه محقرست و تاریک بر دیده روشنت...

لبهات می ست و می بود اصل طرب چندان ترشی درو نگویی چه سبب تو از نمک آنچنان ترش داری لب گر می ز نمک ترش شود نیست عجب

گر وصل آن نگار میسر شود مرا از عمر باک نیست، که در سر شود مرا تسخیر روی او به دعا می‌کند دلم تا آفتاب و ماه مسخر شود مرا روزی که کاسه‌ی سرم از خاک پر کنند از بوی او دماغ معطر شود مرا آن نور هر دودیده اگر می‌دهد رضا بگذار تا دودیده به خون تر شود مرا هر ساعتم چنان کند...

اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول رسد به دولت وصل تو کار من به اصول قرار برده ز من آن دو نرگس رعنا فراغ برده ز من آن دو جادوی مکحول چو بر در تو من بی‌نوای بی زر و زور به هیچ باب ندارم ره خروج و دخول کجا روم چه کنم چاره از کجا جویم که گشته‌ام ز غم و جور روزگار ملول من...

شهر خالی‌ست ز عشاق بود کز طرفی مردی از خویش برون آید و کاری بکند

سايه شدم و صدا كردم كو مرز پريدن ها ديدن ها ؟ كو اوج نه من دره او ؟ و ندا آمد : لب بسته بپو مرغي رفت تنها بود پر شد جام شگفت و ندا آمد : بر تو گوارا باد تنهايي تنها باد دستم در كوه سحر او مي چيد او مي...

درها به طنين هاي تو واكردم هر تكه را جايي افكندم پر كردم هستي ز نگاه بر لب مردابي پاره لبخند تو بر روي لجن ديدم رفتم به نماز در بن خاري ياد تو پنهان بود برچيدم پاشيدم به جهان بر سيم درختان زدم...

تنها و روي ساحل مردي به راه مي گذرد نزديك پاي او دريا همه صدا شب گيج درتلاطم امواج باد هراس پيكر رو ميكند به ساحل و درچشم هاي مرد نقش خطر را پر رنگ ميكند انگار هي مي زند كه : مرد! كجا ميروي كجا ؟ و مرد مي رود به ره خويش و باد...

حرف ها دارم با تو اي مرغي كه مي خواني نهان از چشم و زمان را با صدايت مي گشايي چه ترا دردي است كز نهان خلوت خود مي زني آوا و نشاط زندگي را از كف من مي ربايي؟ در كجاهستي نهان اي مرغ زير تور سبزه هاي تر يا درون شاخ هاي شوق ؟ مي پري از روي چشم سبز يك...

سلام مرسیٰ شما خوبین؟ از وقتی مدیر شده دیگه حال من ‌و هم نمی‌پرسه رفته دانشگاه

بانوي رنگ ها از ديدار آبي ها چه مي آورد جز لبخندي که برکه ريگ قرمزي است و دنداني که تلالو مرواريدهاي نبسته به آينه تقديم مي کند سبز رفته و گلگون برمي گردد از ميانه گيلاس ها با گونه اي و لکه سرخي جگر چلانده گيلاسي که ستاره را به خسوفي دل انگيز مي آرايد...

در عین گوشه‌گیری بودم چو چشم مستت واکنون شدم به مستان چون ابروی تو مائل

من شکسته‌ی بدحال زندگی یابم در آنزمان که به تیغ غمت شوم مقتول

دل ما را که ز مار سر زلف تو نجست از لب خود به شفاخانه‌ی تریاک انداز

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش ابر ، با آن پوستين سرد نمناکش باغ بي برگي روز و شب تنهاست با سکوت پاک غمناکش ساز او باران ، سرودش باد جامه اش شولاي عرياني ست ور جز اينش جامه اي بايد بافته بس شعله ي زر تا پودش باد گو بريد ، يا نرويد ، هر...