نتایح جستجو

اینجا هوا ابری‌ست آنجا را نمی‌دانم اینجا هوا سرد است آنجا را نمی‌دانم اینجا دلی تنگ است آنجا را نمی‌دانم

[IMG]

من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم

باغ ما در طرف سايه دانايي بود . باغ ما جاي گره خوردن احساس و گياه ، باغ ما نقطه برخورد نگاه و قفس آينه بود . باغ ما شايد ، قوسي از دايره سبز سعادت بود . ميوه كال خدا را آن روز ، مي جويم در خواب . آب بي فلسفه مي خوردم . توت بي دانش مي چيدم . تا اناري تركي بر مي داشت . دست فواره خواهش مي شد . تا...

در آن شب تاريك وآن گرداب هول انگيز، حافظ را تشويش توفان بود و « بيم موج » دريا بود ! ما، اينك از اعماق آن گرداب، از ژرفاي آن غرقاب، چنگال توفان بر گلو، هر دم نهنگي روبرو، هر لحظه در چاهي فرو، تن پاره پاره، نيمه جان، در موج ها آويخته، در چنبر اين هشت پايان دغل، خون از سراپا ريخته، *** صد كوه موج...

this won't hurt this relationship go on dear bmd boys are too stingy

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد ابری که در بیابان بر تشنه‌ای ببارد

شرح دشت دلگشای عشق را از ما مپرس می‌شوی دیوانه، از دامان آن صحرا مپرس نقش حیران را خبر از حالت نقاش نیست معنی پوشیده را از صورت دیبا مپرس عاشقان دورگرد آیینه‌دار حیرتند شبنم افتاده را از عالم بالا مپرس حلقهٔ بیرون در از خانه باشد بی‌خبر حال جان خسته را از چشم خونپالا مپرس...

دیدن روی تو ظلم است و ندیدن مشکل است چیدن این گل گناه است و نچیدن مشکل است هر چه جز معشوق باشد پردهٔ بیگانگی است بوی یوسف را ز پیراهن شنیدن مشکل است غنچه را باد صبا از پوست می‌آرد برون بی‌نسیم شوق، پیراهن دریدن مشکل است ماتم فرهاد کوه بیستون را سرمه داد بی هم‌آوازی نفس از...

شمه‌ای از داستان عشق شورانگیز ماست این حکایتها که از فرهاد و شیرین کرده‌اند هیچ مژگان دراز و عشوهٔ جادو نکرد آنچه آن زلف دراز و خال مشکین کرده‌اند ساقیا می ده که با حکم ازل تدبیر نیست قابل تغییر نبود آنچه تعیین کرده‌اند در سفالین کاسهٔ رندان به خواری منگرید کاین حریفان...

می‌دهم جان در بهای حسن تا در پرده است من گل این باغ را در غنچگی بو می‌کنم

روزیست خوش و هوا نه گرم است و نه سرد ابر از رخ گلزار همی شوید گرد بلبل به زبان پهلوی با گل زرد فریاد همی کند که می باید خورد

no dear ostad be sure I am grateful to who teach me sth

it's a beetle:hate: this?

تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری وفای عهد من از خاطرت بدر نرود

نی‌نی ما که نمی‌ذاره کسی بهش دست بزنه همه‌ش می‌گه کبش یعنی خودم راه برم

داداش من‌و دعوا؟:cry: من که میام سک سک می‌کنم می‌رم:redface:

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود دل که از ناوک مژگان تو در خون می‌گشت باز مشتاق کمانخانه ابروی تو بود هم عفاالله صبا کز تو پیامی می‌داد ور نه در کس نرسیدیم که از کوی تو بود عالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت فتنه انگیز جهان غمزه جادوی تو بود...

خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود گر تو بیداد کنی شرط مروت نبود ما جفا از تو ندیدیم و تو خود نپسندی آن چه در مذهب ارباب طریقت نبود خیره آن دیده که آبش نبرد گریه عشق تیره آن دل که در او شمع محبت نبود دولت از مرغ همایون طلب و سایه او زان که با زاغ و زغن شهپر دولت نبود گر...