دوستش می دارم
چرا كه می شناسمش،
به دو ستی و یگانگی.
- شهر
همه بیگانگی و عداوت است.-
هنگامی كه دستان مهربانش را به دست می گیرم
تنهائی غم انگیزش را در می یابم.
اندوهش غروبی دلگیر است
در غربت و تنهایی.
همچنان كه شادیش
طلوع همه آفتاب هاست
جانا به غریبستان چندین به چه میمانی
بازآ تو از این غربت تا چند پریشانی
صد نامه فرستادم صد راه نشان دادم
یا راه نمیدانی یا نامه نمیخوانی
گر نامه نمیخوانی خود نامه تو را خواند
ور راه نمیدانی در پنجه ره دانی
بازآ که در آن محبس قدر تو نداند کس
با سنگ دلان منشین چون گوهر این کانی
ای از دل و...
بی مرغ آشیانه چه خالیست
خالی تر آشیانه مرغی
کز جفت خود جداست
آه ... ای كبوتران سپید شكسته بال
اینك به آشیانه دیرین خوش آمدید
اما دلم به غارت رفته ست
با آن كبوتران كه پریدند
با آن كبوتران كه دریغا
هرگز به خانه بازنگشتند
یگانه دارایی ارزشمند شیفتگان خدا، عشق است
و برترین خواسته خداوند از ما آن است که
نسبت به مخلوقات او عشق بورزیم.
همان عشقی که او نثار تمام آفرینش میکند.