نتایح جستجو

بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد باد غیرت به صدش خار پریشان دل کرد طوطی ای را به خیال شکری دل خوش بود ناگهش سیل فنا نقش امل باطل کرد قره العین من آن میوه دل یادش باد که چه آسان بشد و کار مرا مشکل کرد ساروان بار من افتاد خدا را مددی که امید کرمم همره این محمل کرد روی...

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد بختم ار یار شود رختم از این جا ببرد کو حریفی کش سرمست که پیش کرمش عاشق سوخته دل نام تمنا ببرد باغبانا ز خزان بی‌خبرت می‌بینم آه از آن روز که بادت گل رعنا ببرد رهزن دهر نخفته‌ست مشو ایمن از او اگر امروز نبرده‌ست که فردا ببرد در خیال این...

جان بی جمال جانان میل جهان ندارد هر کس که این ندارد حقا که آن ندارد با هیچ کس نشانی زان دلستان ندیدم یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد هر شبنمی در این ره صد بحر آتشین است دردا که این معما شرح و بیان ندارد سرمنزل فراغت نتوان ز دست دادن ای ساروان فروکش کاین ره کران ندارد...

شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد بنده طلعت آن باش که آنی دارد شیوه حور و پری گر چه لطیف است ولی خوبی آن است و لطافت که فلانی دارد چشمه چشم مرا ای گل خندان دریاب که به امید تو خوش آب روانی دارد گوی خوبی که برد از تو که خورشید آن جا نه سواریست که در دست عنانی دارد دل...

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد عالم از ناله عشاق مبادا خالی که خوش آهنگ و فرح بخش هوایی دارد پیر دردی کش ما گر چه ندارد زر و زور خوش عطابخش و خطاپوش خدایی دارد محترم دار دلم کاین مگس قندپرست تا هواخواه تو شد فر همایی دارد از عدالت...

اشک خونین بنمودم به طبیبان گفتند درد عشق است و جگرسوز دوایی دارد

عشق همان به که به زاری بود عزت عشق از در خواری بود

عشق همان به که به زاری بود عزت عشق از در خواری بود دست بگیرد دل درویش را دوست که در مهد و عماری بود هم نکند صید چنان آهویی گر سگ ما شیر شکاری بود از گل و باغش نبود چاره‌ای دیده که چون ابر بهاری بود یار مرا می‌کشد از عشق خود کشتن عشاق چه یاری بود؟ روز که بی‌وصل...

یار مرا می‌کشد از عشق خود کشتن عشاق چه یاری بود؟

تنها غمگين نشسته با ماه در خلوت ساکت شبانگاه اشکي به رخم دويد ناگاه روي تو شکفت در سرشکم ديدم که هنوز عاشقم آه

دوش بی‌روی تو باغ عیش را آبی نبود مرغ و ماهی خواب کردند و مرا خوابی نبود در کتاب طالع شوریده می‌کردم نظر بهتر از خاک درت روی مرا آبی نبود با خیال پرتو رخسار چون خورشید تو چشم دل را حاجب شمعی و مهتابی نبود چشم من توفان همی بارید در پای غمت گر چه از گرمی دلم را در جگر آبی...

گل را، که صبا، مرغ‌صفت بال گشاد گفتی که: منجم ورق فال گشاد چون گربهٔ بید خوانش آراسته دید سر بر زد و بوی برد و چنگال گشاد

يک لحظه نشد خيالم آزاد از تو يک روز نگشت خاطرم شاد از تو داني که ز عشق تو چه شد خاصل من يک جان و هزار گونه فرياد از تو

با هر زبان که من بتوانم شعري به دلفريبي ناز نگاه تو شيرين و دلنشين بسرايم و آن نغز ناب را مثل تيسم تو که شعر نوازش است روزي هزار بار بخوانم آنگاه پيش رخت زبان بگشايم

اي چشم ز گريه سرخ خواب از تو گريخت اي جان به لب آمده از تو گريخت با غم سر کن که شادي از کوي تو رفت با شب بنشين که آفتاب از تو گريخت

می‌گم این مدت که مرخصی اجباری بودی بیکار ننشستیاااا http://www.www.www.iran-eng.ir/showthread.php?t=23507&#post1559883

با برق اشکي در نگاه روشن خويش ما را گذر مي داد در احساس آهو ما را خبر مي داد از بيداد صياد من اين ميان مجذوب شور و حالت او از راز هر نفش با ما سخن گفت و ما زنجيريان برج افسوس در ما نظر مي کرد و ما...

Fragment of an Ode to Maia by John Keats Fragment of an Ode to Maia by John Keats Fragment of an Ode to Maia MOTHER of Hermes! and still youthful Maia! May I sing to thee As thou wast hymned on the shores of Baiae...

آنان که به کویی نگران می‌گردند پیوسته مرا به قصد جان می گردند از رشک نبات می‌دهم جان که چرا گرد سر هم نام فلان می‌گردند

يادش به خير عهد جواني که تا سحر با ماه مي نشستم از خواب بي خبر اکنون که مي دمد سحر از سوي خاوران بينم شبم گذشته ز مهتاب بي خبر اين سان که خواب غفلتم از راه مي برد ترسم که بگذرد ز سرم آب بي خبر