نتایح جستجو

[IMG]

کل من لم یعشق الوجه الحسن قرب الجل الیه و الرسن یعنی: «آن کس را که نبود عشق یار بهر او پالان و افساری بیار»

بیداد رفت لاله‌ی بر باد رفته را یا رب خزان چه بود بهار شکفته را هر لاله‌ای که از دل این خاکدان دمید نو کرد داغ ماتم یاران رفته را جز در صفای اشک دلم وا نمی‌شود باران به دامن است هوای گرفته را وای ای مه دو هفته چه جای محاق بود آخر محاق نیست که ماه دو هفته را برخیز لاله بند گلوبند خود بتاب...

ای کاش ناله‌های چو من بلبلی حزین بیدار کردی آن گل در خاک خفته را

شب ها وقتی نمی توانی بخوابی، به جای اینکه گوسفندها را بشمری، با چوپان گپ بزن!

چند سال دارين ؟ گفت: سی سال دارم. بزرگی به او خرده گرفت که نباید بگویی سی سال دارم باید بگویی سی سال را دیگر ندارم.

نه ملک پادشا را در چشم خوبرویان وقعیست ای برادر نه زهد پارسا را

زین دایره مینا خونین جگرم می ده تا حل کنم این مشکل در ساغر مینایی

دانی خیال روی تو در چشم من چه گفت؟ آیا چه جاست این که همه روزه با نم است

ما را نبود دلی که کار آید ازو جز ناله که هر دمی هزار آید ازو چندان گریم که کوچه‌ها گِل گردد نِی روید و ناله های زار آید ازو

آن دل که تو دیده‌ای ز غم خون شد و رفت وز دیده‌ی خون گرفته بیرون شد و رفت روزی به هوای عشق سیری می کرد لیلی صفتی بدید و مجنون شد و رفت

سرمست درآمد از درم دوست لب خنده زنان چو غنچه در پوست چون دیدمش آن رخ نگارین در خود به غلط شدم که این اوست رضوان در خلد باز کردند کز عطر، مشام روح خوش بوست پیش قدمش به سر دویدم در پای فتادمش که ای دوست یک باره به ترک ما بگفتی زنهار نگویی این نه نیکوست بر من که دلم چو شمع یکتاست پیراهن غم چو شمع...

رعایت کن آن عاشقی را که گفت بیا عاشقی را رعایت کنیم

دست هایم را در باغچه می کارم سبز خواهم شد می دانم، می دانم، می دانم

نفسم را پر پرواز از توست به دماوند تو سوگند که گر بگشایند بندم از بند؛ ببینند که آواز از توست! همه اجزایم با مهر تو آمیخته است همه ذراتم با جان تو آمیخته باد خون پاکم که در آن عشق تو می جوشد و بس تا تو آزاد بمانی به زمین ریخته باد!

پوستینی کهنه دارم من یادگاری ژنده‌پیر از روزگارانی غبار آلود سالخوردی جاودان مانند مانده میراث از نیاکانم مرا، این روزگار آلود جز پدرم آیا کسی را می‌شناسم من کز نیاکانم سخن گفتم؟ نزد آن قومی که ذرات شرف، در خانه‌ی خونشان کرده جا را بهر هر چیز دگر، حتی برای آدمیّت، تنگ خنده دارد از نیاکانی سخن...

هلال عید می‌بینی و من پیوسته ابرویت‌ مبارک باد بر تو عید و بر من دیدن رویت‌

دل هوس سبزه و صحرا ندارد، ندارد، ندارد. میل به گلگشت و تماشا ندارد، ندارد، ندارد. دل سر همراهی با ما ندارد، ندارد، ندارد. خون شود این دل که شکیبا ندارد. جانم ای دل غافل، وصل تو مشکل، نقش تو باطل، خون شوی ای دل دلی دیوانه داریم، ز خود بیگانه داریم، ز کس پروا نداریم. چه فتنه ها که از گردش آسمان...

هنگام که گریه می‌دهد ساز این دود سرشت ابر بر پشت هنگام که نیل چشم دریا از خشم به روی می‌زند مشت *** زآن دیرسفر که رفت از من غمزه‌زن و عشوه ساز داده دارم به بهانه‌های مانوس تصویری از او به بر گشاده *** لیکن چه گریستن چه توفان؟ خاموش شبی است هر چه تنهاست *** مردی در راه می‌زند نی...

خورشیدم و شهاب قبولم نمی کند سیمرغم و عقاب قبولم نمی کند عریان ترم ز شیشه و مطلوب سنگسار این شهر، بی نقاب قبولم نمی کند ای روح بی قرار چه با طالعت گذشت عکسی شدم که قاب قبولم نمی کند این چندمین شب است که بیدار مانده ام آنگونه ام که خواب قبولم نمی کند بیتاب از تو گفتنم آوخ که قرنهاست آن لحظه های...