نتایح جستجو

Hephaestus Hephaestus Hephaestus is usually shown as an animated cripple bent over his anvil. He wears a beard and is normally depicted as being ugly, and in some art forms he walks with the aid of a stick. Homer describes Hephaestus as lame and walking with the aid of a stick. Hepheastus...

Hephaestus Hephaestus Hephaestus, the god of fire, especially the blacksmith's fire, was the patron of all craftsmen, principally those working with metals. He was worshiped predominantly in Athens, but also in other manufacturing centres. He was the god of volcanoes. Later, the fire within...

به ملازمان سلطان که رساند این دعا را که به شکر پادشاهی ز نظر مران گدا را ز رقیب دیوسیرت به خدای خود پناهم مگر آن شهاب ثاقب مددی دهد خدا را مژه سیاهت ار کرد به خون ما اشارت ز فریب او بیندیش و غلط مکن نگارا دل عالمی بسوزی چو عذار برفروزی تو از این چه سود داری که نمی‌کنی...

ای که از کوچه‌ی معشوقه‌ی ما می‌گذری بر حذر باش که سر می‌شکند دیوارش

http://www.parstranslator.net/far/translate.htm

سلام نگینم تولدت مبارک [IMG]

میای یه سر یم؟

چلام حامدی خوبی؟ ولنتاینت مبارک

reside (v): He resides in a part of the city residence (n): His residence is in Queens residential (adj): Queens is a residential area of New York City resident (n): He's a resident of Queens

To be great is to be misunderstood Ralph Waldo Emerson

* ولف ديتريش اشنوره * فرار * ولف ديتريش اشنوره * فرار مرد ريش داشت . کمي پير بود دست کم نسبت به زن خيلي پير بود با آن ها کودکي همراه بود کودکي بسيار خردسال بچه مدام از گرسنگي جيغ مي کشيد زن هم گرسنه بود اما چيزي نمي گفت تنها هنگامي که مرد به او نگاه مي کرد...

اول به وفا می وصالم درداد چون مست شدم جام جفا را سرداد پر آب دو دیده و پر از آتش دل خاک ره او شدم به بادم برداد

و با روح من از روز ازل يارترين کودک شعر مرا مهر تو غمخوارترين گر يکي هست سزاوار پرستش به خدا تو سزاوارتريني تو سزاوارترين عطر نام تو که در پرده جان پيچيده ست سينه را ساخته از ياد تو سرشارترين اي تو روشنگر ايام مه...

تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود

دو خورشيد زرد مي دميد از بلنداي بام بر آن پرده روشن لاجورد چو از بام ايوان مي افراخت قد چو از لاي پيچک مي افروخت چشم به گنجشک ها درميافکند هول ز پروانه ها بر مي انگيخت گرد سبک مخملي بود هنگام مهر گران آتشي...

شب غير هلاک جان بيداران نيست گلبانگ سپيده بر سپيداران نيست در اين همه ابر قطره اي باران نيست از هيچ طرف صدايي از ياران نيست

گلي را که ديروز به ديدار من هديه آوردي اي دوست دور از رخ نازنين تو امروز پژمرد همه لطف و زيبايي اش را که حسرت به روي تو مي خورد و هوش از سر ما به تاراج مي برد گرماي شب برد صفاي تو اما گلي پايدار است بهشتي...

وقتي ستاره نيز سو سوي روزني به رهايي نيست آن چشم شب نخفته چرا پشت پنجره با آن نگاه غمگين ژرقاي آسمان را مي کاويد آنگاه بازميگشت نومید ميگريست

گفته مي شد هر که با ما نيست با مادشمن است گفتم آري اين سخن فرموده اهريمن است اهل معنا اهل دل با دشمنان هم دوستند اي شما با خلق دشمن ؟ قلبهاتان از آهن است؟