نتایح جستجو

یکی به سمع رضا گوش دل به سعدی دار که سوز عشق سخن‌های دلنواز آرد

انصاف نباشد که من خسته رنجور پروانه او باشم و او شمع جماعت لیکن چه توان کرد که قوت نتوان کرد با گردش ایام به بازوی شجاعت

خدا را دختر معمار جستارم نگهدار برای پاسخ تالار اشعارم نگهدار

سلام هرچند دیر رسیدم...اما دست گلتون درد نکنه :gol:

در آن قضیه که با ما به صلح باشد دوست اگر جهان همه دشمن شود چه غم دارم به عشق روی تو اقرار می‌کند سعدی همه جهان به درآیند گو به انکارم سپاس از همراهیتان

دعوی درست نیست گر از دست نازنین چون شربت شکر نخوری زهر ناب را

دختران طبع را یعنی سخن با این جمال آبرویی نیست پیش آن آن زیبا پسر

یوسف به بندگیت کمر بسته بر میان بودش یقین که ملک ملاحت از آن توست

ذوق شما اشعار تر افزون کند زهرا خطر را با وتر افزون کند کلا طبع شاعری و سرودن شعر چنین اقتضا می کند اما داشتن جنبه ی صمیمانه خود بحث دیگریست که رعایت خطوط قرمز از الزامات آن است.

مرغ دل در قفس سینه من می نالد بلبل ساز ترا دیده هم آواز امشب

پیران مشاعره با خود نمی کنند یاری کنید این دل سال خورده را :gol::heart:

یارب چها به سینه این خاکدان در است کس نیست واقف اینهمه راز نهفته را راه عدم نرفت کس از رهروان خاک چون رفت خواهی اینهمه راه نرفته را

هوای دلم سرد و بارانی است غریبانه یارم خراسانی است

سپاس از شما با سعدی ادامه می دهیم: گو خلق بدانند که من عاشق و مستم آوازه درستست که من توبه شکستم گر دشمنم ایذا کند و دوست ملامت من فارغم از هر چه بگویند که هستم

من چه گویم که تو را نازکی طبع لطیف تا به حدیست که آهسته دعا نتوان کرد بجز ابروی تو محراب دل حافظ نیست طاعت غیر تو در مذهب ما نتوان کرد

دیریست که سعدی به دل از عشق تو می‌گفت این بت نه عجب باشد اگر من بپرستم بند همه غم‌های جهان بر دل من بود دربند تو افتادم و از جمله برستم

مثال راکب دریاست حال کشته عشق به ترک بار بگفتند و خویشتن رستند

نادر گرفت دامن سودای وصلشان دستی که عاقبت نه به دندان گزیده‌اند بر خاک ره نشستن سعدی عجب مدار مردان چه جای خاک که بر خون طپیده‌اند

برای دختر معمارِ جستار چه دامی بهتر از مسمار و دستار دی.

فکرنمی کنم این بیت از سعدی است... لطفاً آدرس وای ای مه دو هفته چه جای محاق بود آخر محاق نیست که ماه دو هفته را برخیز لاله بند گلوبند خود بتاب آورده ام به دیده گهرهای سفته را سعدی