نتایح جستجو

آن که هرگز بر آستانه عشق پای ننهاده بود سر بنهاد روی در خاک رفت و سر نه عجب که رود هم در این هوس بر باد

یک شعر عاقلی و دگر شعر عاشقی است سعدی یکی سخنور و حافظ قلندر است بگذار شهریار به گردون زند سریر کز خاک پای خواجه شیرازش افسر است

لطیفه‌ای به میان آر و خوش بخندانش به نکته‌ای که دلش را بدان رضا باشد

محمد شمع جمع همرهان است سلامی از گلی خوشبو دهان است :gol:

آیینه ای به دست تو دادم که بنگری خود را در این جهان پر از حیرت و هراس پنداشتی مجسمه سنگ و یخ یکی ست؟ کو آفتاب تا بشوی فارغ از قیاس

آن کشته که بردند به يغما کفنش را تير از پي تير آمد و پوشاند تنش را خون از مژه ميريخت به تشييع غريبش آن نيزه که ميبرد سر بي بدنش را پيراهني از نيزه و شمشير به تن کرد با خار عوض کرد گل پيرهنش را زيبا تر از اين چيست که پروانه بسوزد شمعي به طواف آمده پرپر زدنش را آغوش گشايد به...

شکر ایزد که ز تاراج خزان رخنه نیافت بوستان سمن و سرو و گل و شمشادت چشم بد دور کز آن تفرقه‌ات بازآورد طالع نامور و دولت مادرزادت حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح ...:gol:.....:gol:........:gol:........:gol:......:gol:...

در به روی دوست بستن شرط نیست ور ببندی سر به در بر می‌زند سعدیا دیگر قلم پولاد دار کاین سخن آتش به نی در می‌زند

وحیدآقا سلام ؛ خوش گلدی ای گل فرا راهــت بــریزم یـــاس و سنـبـل :w30:

وحیدآقا سلام خوش گلدی ای گل فرا راهت بریزم یاس و سنبل:gol::w30:

یاسمین بویی که سرو قامتش طعنه بر بالای عرعر می‌زند روی و چشمی دارم اندر مهر او کاین گهر می‌ریزد آن زر می‌زند

به دستیار مدیر گویم خوش آمد که با بیتی زِ اشعار تر آمد

امشبی راغم دل با تو نگفتن حیف است اشک در چشم ونخفتن حیف است من وتنهائی وغمهای درون دل خویش در حضور تو و این داغ نهفتن حیف است

آیید و سرایید و تنها نگذارید پیرانه سرم از غم ایّام رهانید

دوست نباشد به حقیقت که او دوست فراموش کند در بلا خستگی اندر طلبت راحتست درد کشیدن به امید دوا

مرگ حق دارد که از ما روی برگردانده است زندگـــی در کـــام ما زهــــر هلاهل ریختـــههر چه دام افکندم آهوها گریزان تر شدند حال، صدها دام دیگـــر در مقـــــابل ریخته

سلام Can I Upload Images for Signature :gol:

مرغان قفس را المی باشد و شوقی کان مرغ نداند که گرفتار نباشد

قدر وقت ار نشناسد دل و کاری نکند بس خجالت که از این حاصل اوقات بریم

کجا پندت دهم من کیلوئی چند؟ خودش پیران بود محتاجِ صد پند! ز اشعار شما دختر معمار بود آرایه ای زیبا در این کار