نتایح جستجو

ای ساربان منزل مکن جز در دیار یار من تا یک زمان زاری کنم بر ربع و اطلال و دمن ربع از دلم پرخون کنم،خاک دمن گلگون کنم اطلال را جیحون کنم،از آب چشم خویشتن

سووشون از سیمیین دانشور خانوم نوشته مسعود بهنود دنیای سوفی ازگردر کتاب های مصطفی مستور عشقولانه هم دالان بهشت که چند بار خوندمش

نازتر از ناز باشد يار ما همدم و همراز باشد يار ما دلربا و دلبر و با هر دلي هر زمان همراز باشد يارما نازنينان را نياز ناز اوست جلوه ي هر ناز باشد يار ما

سلام.. ممنون که درخواستم رو پذیرفتید... اطمینان دارم که دوست خوبی خواهید بود.

ممنون میشم نظرتون رو در مورد شعرم بدونم... نقدهای شما واقعا جالب توجه و دقیق هستند.. امیدوارم راهنمایی کنید. سپاس.

سلام دوست خوب... ببخشید اما اسم من محیا هست... با ریشه حی... مهیا که شما گفتی معنا نداره... مرسی.

گر مرد رهی میان خون باید رفت از پای فتاده سرنگون باید رفت

در آغاز تشکر میکنم از اکرام عزیز که این شعر رو خوندند و راهنماییم کردند... دردم از تنهایی ست از غم غربت و این سوز دل و شیداییست از نگاهی که هنوز جای خالی قدم های تو را می کاود از دو دستی که هنوز در هم آغوشی شب های زمستانی وسرد دست های تو وآغوش تو را میخواهد از همه مستی و بی تابی و این شور که...

ای صمیمی ای دوست گاه و بیگاه لب پنجره خاطره ام می آیی ای قدیمی ای یار تو مرا یاد کنی یا نکنی من به یادت هستم

ای که در کوچه معشوقه ما میگذری با خبر باش که سر میشکند دیوارش

شب به گلستان تنها منتظرت بودم باده ناکامی در هجر تو پیمودم منتظرت بودم منتظرت بودم آن شب جان فرسا من بی تو نیاسودم وه که شدم پیر از غم آن شب و فرسودم منتظرت بودم منتظرت بودم بودم همه شب دیده به ره تا به سحرگاه ناگه چو پری خنده زنان آمدی از راه غمها به سرامد زنگ غم دوران از دل به زدودم منتظرت...

تو را از هرکه پرسیدم همه گفتند می آیی همه گفتند جمعه با گل و لبخند می آیی بزرگی و نمیگنجی درون من تو را هر دم نفس تا میزنم در سینه ی من بند می آیی همیشه از خدایت خواستم غایب نباشی تو ولی یکروز می دانم که بی پسوند می آیی تحمل میکنیم این سوز و سرما را به امیدی که بعد از روزهای برفی اسفند می آیی...

بیا تا گل بر افشانیم و می در ساغر اندازیم فلک را سقف بشکافیم وطرحی نو دراندازیم

ااااا... دوستم تشکرای منم تموم شد.. ببخشید... روز خوبی داشته باشی.

نه بابا دوستم . این چه حرفیه. مرسی

گر مرد رهی میان خون باید رفت از پای فتاده سرنگون باید رفت

سیل سیال نگاه سبزت، همه بنیان وجودم را ویرانه کنان می کاود من به چشمان خیال انگیزت معتادم و در این راه تباه عاقبت هستی خود رادادم

ببار اي ابر بهار با دلم به هواي زلف يار ببار اي ابر بهار با دلم به هواي زلف يار داد و بيداد از اين روزگار ماهو دادن به شبهاي تار اي بارون اي بارون، اي بارون ماهو دادن به شبهاي تار اي بارون بر کوه و دشت و هامون ببار اي بارون ببار اي ابر بهار ببار اي بارون ببار با دلم گريه کن خون ببار در شبهاي...

گاهی فقط سکوت چشمت به چشم ما و دلت پیش دیگریست جای گلایه نیست!که این رسم دلبری ست هرکس گذشت از نظرت،دردلت نشست تنها گناه آینه ها زود باوری ست مهرت به خلق بیشترازجور برمن است سهم برابر همگان ،نا برابریست دشنام یا دعای تو در حق من یکی ست ای آفتاب!هرچه کنی ذره پروری ست ساحل جواب سرزنش موج...

از تماشای تو دلم دریا به دریا از تماشای تو می گیرد دلم دریاست امااز تماشای تو می گیرد جهان زیباست امامثل مردابی که بامهتاب جهان رنگ تماشاازتماشای تومی گیرد نسیم ازگیسوانت ردشد وباران تورابوسید طبیعت سهم خود راازتماشای تو می گیرد مگوسیاره هابیهوده برگردتومی گردند که این...