نتایح جستجو

بر سر آتش تو سوختم و دود نکرد آب بر آتش تو ریختم و سود نکرد آزمودم دل خود را به هزاران شیوه هیچ چیزش بجز از وصل تو خشنود نکرد آنچ از عشق کشید این دل من که نکشید و آنچ در آتش کرد این دل من عود نکرد گفتم این بنده نه در عشق گرو کرددلی گفت دلبر که بلی کرد ولی زود نکرد آه دیدی که چه کردست مرا آن...

امشب! چشم دوخته ام به آسمان به این کرانه بیکران ستاره می شمارم به یاد تو تو ای درخشان ترین ستاره در آغوش میگیرم آسمان را_و تو را_ غرق میشوم در اشتیاق هم آغوشی گم میشوم در جاده فراموشی

چای تلخ بود _با قند_ شیرینی نگاهت را که دیدم بی قند چای را سرکشیدم..

نه! هتل چند ستاره نمیخواهم عشق که بیاید _کم کم_ مشتری همین سادگی میشود و قلب های متروکمان شیرینی عشق را _بی قیمتی گزاف_ سالها تجربه میکنند آی مردم... تنها اندکی عشق میخواهم...عشق

می نویسم دی دار تو اگر بی من و دل تنگ منی یک به یک فاصله ها را بردار!!! بزرگ راه های مهندسی ساز ما را به هم نمی رسانند عشق با قوانین بیگانه است از بیراهه ها بیا برای دیدن کسی که عمریست دوستت دارد! به چهارده زبان زنده ی دنیا گفتم که دوستت دارم بی تفاوت گذشتی،مرا از خود راندی به چشم...

باز از یک نگاه گرم تو یافت همه ذرات جان من هیجان، همه تن بودم ای خدا، همه تن همه جان گشتم ای خدا،همه جان

من از تو می مردم من از تو می مردم اما تو زندگانی من بودی تو با من میرفتی تو در من میخواندی وقتی که من خیابانها را بی هیچ مقصدی میپیمودم تو با من میرفتی تو در من میخواندی تو از میان نارون ها گنجشک های عاشق را به صبح پنجره دعوت میکردی وقتی که شب مکرر میشد وقتی که شب تمام نمیشد تو از میان نارون...

بر شانه های تو وقتی که شانه هایم در زیر بار حادثه میخواست بشکند یک لحظه از خیال پریشان من گذشت ((بر شانه های تو...)) .... بر شانه های تو میشد اگر سری بگذارم. وین بغض درد را از تنگنای سینه برآرم به های های آن جان پناه مهر شاید که میتوانست از بار این مصیبت سنگین آسوده ام کند. (فریدون مشیری)

عشق هرجا رو کند آنجا خوش است گر به دریا افکند دریا خوش است گر بسوزاند در آتش دلکش است ای خوشا آن دل که در این آتش است

از گیلاس آبی. نوشته میلاد تهرانی درست یک روز است که یکدیگر را ترک کرده ایم. ولی بی تو ،لحظه ها آنقدر دیر می گذرند که میخواهم فردا... سالگرد جدایی مان را جشن بگیرم!!! © © تو را دوست خواهم داشت آن چنان که خود را حتی اگر... تمام عشاق را دیوانه بخوانی وعشق را قصه ای بی انجام من... تو را...

یک شبی مجنون نمازش را شکست بی وضو در کوچه لیلا نشست عشق آن شب مست مستش کرده بود فارغ از جام الستش کرده بود سجده ای زد بر لب درگاه او پُر ز لیلا شد دل پر آه او گفت یا رب از چه خوارم کرده ای بر صلیب عشق دارم کرده ای جام لیلا را به دستم داده ای وندر این بازی شکستم داده ای نیشتر عشقش به جانم می...

تـمـاشايي تــريـن تـصـويــر دنـيـا مـي شـوي گاهي دلم مي پاشد از هم بس كه زيبا مي شوي گاهي حـضـور گـاهـگـاهـت بـازي خـورشيـــد بـا ابــر اسـت كه پنهان مي شوي گاهي و پيدا مي شوي گاهي به ما تا مي رسي كـج مي كنـي يكـبـاره راهـت را ز ناچاريـست گر هم صحبـت مـا مي شـوي گاهي دلـت پــاك اسـت...

© بازی عشق......... رسم بازی عشق این بود که من بشمارم و تو قایم شوی به همان رسم های قدیمی کودکانه (قایم باشک) هنوز نشمرده بودم که رفتی و چنان ناپیدا که برای همیشه به دنبالت سرگردان و آواره شدم لعنت به این بازی بچه گانه... لعنت

ای صورت پهلو به تبدل زده! ای رنگ من با تو به دل یکدله کردن، تو به نیرنگ گر شور به دریا زدنت نیست از این پس بیهوده نکوبم سر سودازده بر سنگ با من سر پیمانت اگر نیست نیایم چون سایه به دنبال تو فرسنگ به فرسنگ من رستم و سهراب تو! این جنگ چه جنگی است گر زخم زنم حسرت و گر زخم خورم ننگ یک روز دو دلباخته...

هرکه در این بزم مقرب تر است جام بلا بیشترش می دهند

همسر من نه ز من دانش و دین می خواهد نه سلوک خوش و حرف نمکین می خواهد نه خداجویی مردان خدا می طلبد نه فسون کاری شیطان لعین می خواهد نه چو سهراب دلیر و نه چو رستم پرزور بنده را او نه چنان و نه چنین می خواهد اسکناس صدی و پانصدی و پنجاهی صبح تا شب ز من آن ماه جبین می خواهد هی بدین اسم که روز...

فواره وار، سربه هوايي و سربه زير چون تلخي شراب، دل آزار و دلپذير ماهی تویی و آب؛ من و تنگ؛ روزگار من در حصار تُنگ و تو در مشت من اسير

به نسیمی همه راه به هم می ریزد کی دل سنگ تو را آه به هم می ریزد سنگ در برکه می اندازم و می پندارم با همین سنگ زدن ، ماه به هم می ریزد عشق بر شانه هم چیدن چندین سنگ است گاه می ماند و نا گاه به هم می ریزد انچه را عقل به یک عمر به دست آورده است دل به یک لحظه کوتاه به هم می ریزد آه یک روز همین...

اي عشق زگرماي تو تبدار شدم « چون خال رُخت ديدم ، بيمار شدم» شور تو مرا كشانده تا مرز جنون مجنون سر ِ كوچه و بازار شدم

كوه از سخن عشق به تنگ آمده است با تيشه ي عاشقان به جنگ آمده است پيروز در اين نبرد زيبا عشق است صد ناله و فرياد ز سنگ آمده است