نتایح جستجو

قلبم نمی تپد، تپانچه ات کجاست؟...

گریه نکرده ام، از وقتی نیستی هی گرد و خاک می رود توی چشمم..

تو شمس می خوانی مثل «شمع»، گریه کنان! شب جنونزده «عین القضات» خواهد شد کسی که آمده تا شعر بشنود از تو دوباره عاشق آن چشم هات خواهد شد...

من" مرا که میشناسی؟! خودمم... کسی شبیه هیچکس! کمی که لابه لای نوشته هایم بگردی پیدایم میکنی... شبیه شعرهایم هستم، شاد، گاهی غمگین، مهربان، صبور، کمی هم بهانه گیر اگر نوشته هایم را بیابی منم همان حوالی ام... شبیه باران پاییزی؛ از فاصله ها دور و به عشق نزدیک...! معصوم وهابی

نشسته اند ملخ های شك به برگ یقینم ببین چه زرد مرا می جوند- سبز ترینم ببین چگونه مرا ابر كرد – خاطره هایی – كه در یكایك ِشان می شد آفتاب ببینم شكستنی شده ام اعتراف می كنم اما - ز جنس شیشه ی عمرِ توام مزن به زمینم برای پر زدن از تو خوشا مرام ِ عقابان كبوترانه چرا باید از تو دانه بچینم؟...

با تو از خویش نخواندم – که مجابت نکنم خواستم تشنه ی این کهنه شرابت نکنم گوش کن از من و بر همچو منی گوش مکن تا که ناخواسته مشتاق عذابت نکنم دستی از دور به هُرم غزلم داشته باش که در این کوره ی احساس مذابت نکنم گاه باران همه ی دغدغه اش باغچه نیست سیل بی گاهم و ناگاه خرابت نکنم فصلها حوصله...

با همه ی بی سر و سامانی ام باز به دنبال پریشانی ام دلخوش گرمای کسی نیستم آمده ام تا تو بسوزانی ام آمده ام با عطش سالها تا تو کمی عشق بنوشانی ام آمده ام بلکه نگاهم کنی عاشق آن لحظه ی توفانی ام ماهی برگشته ز دریا شدم تا تو بگیری و بمیرانی ام حرف بزن ابر مرا باز کن دیر زمانی ست که بارانی...

ممنون بهترین دعارو برام کردیدخودمهم همیشه همین دعا رو تکرار می کنم امید است که جاودانه بمانید...........

نيا باران زمين جاي قشنگي نيست من از جنس زمینم خوب میدانم که اینجا جمعه بازار است و دیدم عشق را، در بسته های زرد و کوچک نسیه میدادند در اینجا قدر نشناسند مردم شعر حافظ را به فال کولیان اندازه میگیرند نیا باران زمین جای قشنگی نیست... من از جنس زمينم خوب ميدانم كه بلبل را به جرم خوش...

امیدوارم اگر صلاح برسی................ خدای من تو خود می دانی انچه را که .................

دَمَش گرم... باران را میگویَم به شانه ام زد وگفت : خسته شُدی.. امروز را تو استراحت کن من به جایت میبارَم...!!!!!! .

من ندانم به نگاه تو چه رازي است , نهان؟

شده ام یک معادله ی چند مجهولی! این روزها هیچ کس از هیچ راهی مرا نمی فهمد

بـآرآטּ مـي بارد... نمـي دآنم چرا هر وقت مـטּ مـي خواهم خشک و بـي چتر بمانم آسماטּ برآي دلـم آستین بالا مـي زنـد!!

من اینجا دلم سخت معجزه می خواهد و تو انگار معجزه هایت را گذاشته ای برای روز مبادا!!! پل الوار

و خدا خواست که یعقوب نبیند یک عمر… شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد…??? .

دنیا پر از حكایت دیوهاست و ما به قدر دن كیشوت بودن مان قهرمانیم!

چه تلخ است علاقه ای که عادت شود عادتی که باور شود باوری که خاطره شود و خاطره ای که درد شود..........

در آنسوی... در آنسوی دنیا زاده شده بودی دور بودی مثل تمام آرزوها و ریل ها در مه زنگ زده بودند هیچ قطاری حاضر نبود مرا به تو برساند من به تو نرسیدم من به حرفی تازه در عشق نرسیدم و در ادامه خواب های من هرگز خورشیدی طلوع نکرد...

بدهکار هیچ کس نیستم جز همین ماه که از پشت میله ها می گذرد که می توانست از اینجا نگذرد و جایی دیگر مثلآ در وسط دریایی خیال انگیز بچسبد به شیشه کابین یک تاجر پول دار بدهکار هیچ کس نیستم جز همین ماه که تو را به یادم می آورد.