نتایح جستجو

دوستي برگ گلي نيست كه بر باد رود تشنه را آب محال است كه از ياد رود دوستان از بد گماني وحشت از من ميکنند ور نه من بر دشمن خود مهربان گرديده ام

يک دم مرا به گوشه راحت رها مکن با من تلاش کن که بدانم زنده ام

دلت را خانه ما کن مصفا کردنش با من به من "درد دل" افشا کن مداوا کردنش با من

به لبهايم مزن قفل خموشي كه در دل قصه اي ناگفته دارم ز پايم باز كن بند گران را كزين سودا دلي آشفته دارم

زدستم بر نمي خيزد که بي تو يگدم بنشينم بجز رويت نمي خواهم که روي هيچکس بينم

دل ندارد تاب ديدنِ ، اشك را ، بر ديده اي من چه خوشحالم نشاندم خنده اي برچهره اي

يا بکش يا دانه ده يا از قفس آزاد کن تا به کي جان کندن ما را تماشا مي کني ؟

من پرستوي خزان ديده و خاموش تو ام حسرتي گر به دلم هست همان دوري توست

راه و رسم عاشقي را شاعران دانند و بس آنچه را بر دل نشيند بر زبان رانند و بس

توگر ز حرف من شديد آزرده دل از براي نغز بود، نه حرف دل نه، خيلي هم قشنگه شعراش و هم تكراري نيست

تا بوده چشم عاشق در راه يار بوده بي انکه وعده باشه ، چشم انتظار بوده

اي منتظرغمگين مباش خوش روزگاري مي رسد يا درد وغم کم مي شود ياغمگساري مي رسد اي منتظر غمگين مباش قدري تحمل مي بايدت اين کشتي طوفان زده روزي کناري مي رسد

تو رو سوگند به جام مِي و ساز به دوچشم سيه و عشوه و ناز کمي از شادي و لبخند بگو از شکر از عسل و قند بگو

لعل سيراب به خون تشنه لب يار من است وز پي ديدن او دادن جان کار من است

هر چند ما بديم تو ما را بدان مگير شاهانه، ماجراي گناه گدا بگو

ساقي و مطرب و مي جمله مهياست ولي عيش بي يار مهيا نشود يار کجاست ؟؟؟؟

اگر كه اعتماد تو به دست اين و آن كم است تكيه به شانه ام بده كه مثل صخره محكم است

تو با دلتنگياي من تو با اين جاده همدستي تضاهر کن ازم دوري تضاهر ميکنم هستي

يک نظر بر من فکندي جسم و جانم سوختي يک دو جمله زير لب گفتي ،‌ زبان دوختي

تا تو شدي دلبر من ، صبر برفت از برمن داده به باد،غم تو ، آتش و خاكستر من