نتایح جستجو

دنيا خوش است و مال عزيز است و تن شريف ليـــــــكن » رفيق بر همه چيزي، مقدم است

شد شب و بسي شاد شده محفل ما ديگر اندر جمع نيست هيچ غم و غصه ما تيرگي رفت و به جايش پيک اميد آمد گوئيا شاد و بهاريست هواي دل ما سلام به همه ي دوستان اهل شعر و ادب:gol:

من منتظرم كه تو بيايي تا باغ شود پر از گل ياس لبـريز شود تمام دنيــا از عاطفه و صفا و احساس

من به يك احساس خالي دلخـوشم من به گلهاي خيــالي دلخوشم گرچه اهل اين حوالي نيستم با هواي اين حــوالي دلخـوشم

عاشقي را قابليت لازم اســــت طالب حق را حقيقت لازم است عشق ازمعشوق اول ســـــرزند تا به عاشـــــــق جلوه ديگر زند

حوا از آدم پرسید: دوستم داری ؟ آدم گفت: خبر مرگم ، مگه چاره دیگه ای هم دارم ..! و این گونه بود كه عشق آغاز شد

شبي پرسيدمش از بيقراري به غير از من كسي را دوست مي داري دوچشمش بر هم افتاد از خجالت ميان گريه هايش گفت : آري

آن دوست خوش کلام ما از بهر چه مخفي شده کوش عاشق ؟ جان نثاران را چه شد اين روم خالي شد از مهر و محبت ساقيا چند پرسي مي گساران را چه شد

يار شيرين سخنم نظر لطف خدا شامل حالت باشد روزگارت شاد وهمه بر وفق مرادت باشد از محبت خارها گل مي شود خوابم گرفته و گردنم داره شل مي شود:D واقعاً خوابم مياد، شب خوش:gol:

دوستان شوخي بس است من خسته ام بس که پاي نت خود بنشسته ام با اجازه اي رفيقان شب خوش من که ديگر دفترم را بسته ام برم بخوابم كه صبح سر كار چرت نزنم شب خوش دوستان:gol:

راز دل خود با همه مردم نتوان گفت بايد که ز بيگانه نهان کرد و نهان گفت

مرغ در دامم مرا پروانه پرواز نيست درگلويم نغمه هست و رخصت آواز نيست

من نمي گويم که منع نرگس غماز کن بنده ي چشمت شوم تا ميتواني ناز کن

از بزم طرب باده گساران همه رفتند ما با كه نشينيم كه ياران همه رفتند بسلامت متشکرم ازحضور مهربانتان واز سروده هاي زیبايتان

هر سخن بر هر كسي ، نتوان گفت اي بسا كان را ، به دل بايد نهفت گر به وقت و هم به جا ، گويي سخن پس ببيني زان ، كه توفان هم بخفت

دلم آشفته ی مویت به صد بند مرا بند توخوشتر، بزن آسوده لبخند

در ره عشق نشد کس به يقين محرم راز هر کسي بر حسب فکر گماني دارد

تا زماني با توام انگار شاعر نيستم از تو تا دورم دلم انگار شاعر مي ‌شود باز ميپرسي : چه‌طور اين‌گونه شاعر شد دلت؟ تو دلت را جاي من بگذار شاعر مي ‌شود نه بابا خيلي هم رواج داره -شعرات نوبره

تا که هستم اي رفيق، نداني کيستم " ر وزي به سراغ من آيي که ديگر نيستم"

شعر زيبا حاصل درد دل است شاعر بي درد شعرش باطل است