نتایح جستجو

تا چند "ت" مي دهي در شعـــــــر رحم بنما تو بر چو مني به مهــــــر گمان بري که ما نيز چون شاعران داشته باشيم گنجينه اي ازشعــــــر فاضل هم از دستت شاكي ميشه آخر:redface:

یکی پرسید از آن فرخنده ایام که تو چه دوست داری ؟گفت :دشنام که هر چیز دگر که می دهندم به جز دشنام منت می نهندم

آن نواساز نوآیین چو شود نغمه سرای سرخوش از ناله ی مستانه کند جان مرا

تهمت‌افسردگی بر طینت عاشق خطاست ناله هرجا آینه گردید آزادی‌ نماست بی‌فنا مشکل‌که‌ گردد دل به عبرت آشنا چشم این آیینه را خاکستر خود توتیاست

تو مرا فریاد کن ای هم نفس این منم آواره ی فریاد تو این فضا با بوی تو آغشته است آسمانم پر شده از یاد تو .. سلام ..خوش اومدي

اینک تو رفته ای نمی دانم آیا کدام وسوسه ات شاد می کند؟ آیا کدام عاشق دلخسته نام تو را در کوچه های شب زده فریاد می کند

تورا گم ميکنم هر روز و پيدا ميکنم هر شب بدين سان خواب ها را با تو زيبا ميکنم هر شب

محبـت چشمه ايست از جنس نـور هـم ارادت هـم سـلام از راه دور مرحبا بر شعر تو اي دوست عزيز مرحبا برحس واين شوق وغريز سلام به همگي دوستان

دل به دلداران سپردن کارهر دلدار نيست من به تو جان مي سپارم دل که قابل دار نيست

من در هوای عاشقی ،غمگین و دلگیرم صدها غزل بر لب ، ولی ، دلشوره می گیرم ..

ای خوش آن روز که پرواز کنم تا بر دوست به هوای سر کویش پر و بالی بزنم مولوی

تو نوشين لب ، ميان جمع خاموشي ولي چشـمم ز ِ هـــــر مـوج نگاه دلكِشـت پيغــام مي گيـــرد

بي خبر از حال همديگر وخوابيدن چه سود بر مزار مُردگان خويش ناليدن چه سود

نيم عمرت رفته بر باد، فكري به حال خويش كن همچو من شعرت ندارد وزني ، دانشت را بيش كن اينم بداهه اي ازمن به شما

من اگر تنهاي تنهايم ، اگر ديوانه ام از براي عشق زیبا چهرگان ويرانه ام

تو چو رفتي خيالت مانده بر دل چنان كز كاروان ، آتش به منزل

الا اي همنشين دل كه يارانت برفت از ياد مرا روزي مباد آندم که بي ياد تو بنشينم

تا دور گشتي اي گل خندان ز پيش من ابر آمد و گريست به حال پريش من اي گل بهار آمد و بلبل ترانه ساخت ديگر بيا كه جاي تو خالي ست پيش من

از سوز دنيا جانم به لب رسيده دير آمدي كه ، صبح به شب رسيده درد دل به كه گويم ،كه نسوزم دير است، داغ بدن به تب رسيده

مي روي و گريه مي آيد مرا ساعتي بنشين که باران بگذرد خدا نگهدار ممنون از همراهيت:gol: