نتایح جستجو

تك و تنها تو خيابون ...... به زير نم نم بارون ...... باز به ياد تو مي افتم ...... حرفهايي كه با تو گفتم ...... گفتم عشق من يه كوهه ...... تو ببين چه با شكوه ...... عشق تو مثل سرابه ...... عمر كوتاه حبابه ...... عشق من شعر و شرابه ...... عشق تو نقش بر آبه ...... عشق تويه گل زرده ...... دستهايي كه...

آسمان تعطیل است بادها بیکارند ابرها خشک و خسیس هق هق گریه ی خود را خوردند من دلم می خواهد دستمالی خیس روی پیشانی تب دار بیابان بکشم دستمالم را اما افسوس نان ماشینی در تصرف دارد ...... ...... ...... آبروی ده ما را بردند!

زمستون تن عريون باغچه چون بيابون درختا با پاهای برهنه زير بارون نميدونی تو که عاشق نبودی چه سخته مرگ گل برای گلدون گل و گلدون چه شبها نشستن بی بهانه واسه هم قصه گفتن عاشقانه چه تلخه ، چه تلخه که بايد تنها بمونه قلب گلدون مثل من که بی تو نشستم زير بارون زمستون...

شاخه های لاله را در دشتها خواهم نشاند اشک شوقم را چو باران هر کران خواهم فشاند حرفهای ساده را از چشمها خواهم نوشت شعرها را جاودان در سینه ها خواهم سرشت کینه را از دل به شوق دیدنت خواهم زدود واژه های پاک چشمان تو را خواهم سرود شیشه های مات را با شعرها خواهم شکست در کنار لاله ها از شوق تو خواهم...

ای آرزوی اولین گام ِ رسیدن بر جاده‌های بی‌سرانجام ِ رسیدن كار جهان جز بر مدار آرزو نیست با این همه دل‌های ناكام ِ رسیدن كی می‌شود روشن به رویت چشم من، كی؟ وقتِ گل نی بود هنگام ِ رسیدن؟ دل در خیال رفتن و من فكر ماندن او پخته‌ی راه است و من خام ِ رسیدن بر خامی‌ام نام ِ تمامی می‌گذارم بر رخوت...

نگفتمت مگر! هزار شب شعر نوشتم و شاعر نشدم اما نشان ردِپاي ِ سبزت در كوچه باغ ِ بلوغ ِ رؤيا هزار شب شاعرم كرد ! نگفتمت ...

خانمانـسوز بود آتـش آهـی گاهـی ناله‌ای میشکند پشت سپاهی گاهی گر مقـدّر بشود سـلک سـلاطین پویـد سالک بی خـبر خفـته براهــی گاهی قصه یوسف و آن قوم چه خوش پنـدی بود به عزیزی رسد افتـاده به چاهی گاهی هستی‌ام سوختی از یک نظر ای اختر عشق آتـش افروز شود برق نگـاهی گاهی روشنی بخش از آنم که...

خانمانـ سوز بود آتـش آهـی گاهـی ناله‌ای میشکند پشت سپاهی گاهی گر مقـدّر بشود سـلک سـلاطین پویـد سالک بی خـبر خفـته براهــی گاهی قصه یوسف و آن قوم چه خوش پنـدی بود به عزیزی رسد افتـاده به چاهی گاهی هستی‌ام سوختی از یک نظر ای اختر عشق آتـش افروز شود برق نگـاهی گاهی روشنی بخش از آنم که...

دفتری بود که گاهی من و تو می نوشتیم در آن از غم و شادی و رویاهامان از گلایه هایی که ز دنیا داشتیم من نوشتم از تو: که اگر با تو قرارم باشد تا ابد خواب به چشم من بی خواب نخواهد آمد که اگر دل به دلم بسپاری و اگر همسفر من گردی من تو را خواهم برد تا فراسوی خیال تا بدانجا که تو باشی و من و عشق و...

دفترهایم را ورق می زنم کتاب می خوانم می روم و می آیم نام تو را می نویسم و می خوانم، تکرار می کنم، از بر می شوم راستی روزها را می شمرم تا دیدار... هر چند کوتاه من بر این راه می مانم شاید تنها اراده الهی بتواند مرا ازادامه راه بازدارد به هر حال تا آن روز من می مانم...

این روزها دیگر خوابم را هم نمی بینی میدانم که درها را به یادم بسته ای و تمام خاطرات کوتاهمان را در چمدان دیروز جا داده ای از فنجان بودنم حتی جرعه ای هم نمی نوشی! گاهی فکر می کنم تصویر خوشبختی آن روز ها را از حافظه ات با ناخن کنده ای! و اتفاق عاشقانه تری روی چین های ملحفه ات خواب می بیند !

ما بی صدا مطالعه می کردیم اما کتاب را که ورق میزدیم تنها گاهی به هم نگاهی... ناگاه انگشتهای "هیس!" ما را از هرطرف نشانه گرفتند انگار غوغای چشمهای من و تو سکوت را در آن کتابخانه رعایت نکرده بود. (قیصر امین پور)

من به اين مهر سكوت من به اين تاريكي من به ما من به فرسودگي ذهن خودم ، معترضم كه چرا ...شوق آغاز مرا و مني چون من را ز خودم دزديدند! به كجا برگردم ؟ حق برگشتن را ز تنم دزديدند ... سفر آينه هم رنگي نيست خواب رنگين مرا دزديدند...

من چه در وهم وجودم ، چه عدم ، دل تنگ ام از عدم تا به وجود آمده ام ، دل تنگ ام روح از افلاک و تن از خاک ، در این ساغر پاک از درآمیختن شادی و غم دل تنگ ام... خوشه ای از ملکوت تو مرا دور انداخت من هنوز از سفر باغ اِرم دل تنگ ام ای نبخشوده گناه پدرم ، آدم ، را! به گناهان نبخشوده قسم ، دل تنگ ام...

می گویند دریا از آسمان فرود آمده است و آسمان از دریا بالا رفته است می گویند ماهی از آسمان افتاده است و بذر درختان را دستی آسمانی پراکنده است پرندگان از آسمان آمده اند و این درختان را جسته اند و در آنها آشیان یافته اند میگویند که من از بهشت گریخته ام تا در این خانه های اجاره ای خود را...

پشت این نگاه که گاهی کم سو خیره می ماند به راه .... و گاه گاهی می نشیند به اشک ..... و اینروز ها نگاه بر می گیرد از هر چیز ....شاید هنوز انتظاری کهنه نفس می کشد......

من امشب تا سحر خوابم نخواهد برد همه اندیشه ام اندیشهء فرداست وجودم از تمنای تو سرشارست زمان در بستر شب خواب و بیدارست سیاهی تار میبندد چراغ ماه لرزان از نسیم سرد پاییزست دل بیتاب و بی ارام من از شوق لبریزست..

دیوانه نمی گوید دوستت دارم دیوانه می رود تمام دوست داشتن را به هر جان کندنی جمع می کند از هر دری می زند زیر بغل می ریزد پای کسی که قرار نیست بفهمد دوستش دارد

سلام دوست خوبم ، منم مجید هستم واز آشنائیتون خوشبختم ودوست دارم بیشتر باهاتون آشنا بشم .

ببخشید ، کاتالپا یا همون جوالدوز نیست ؟