نتایح جستجو

مرصی. مسافرت بودم.

مرصی. مسافرت بودم.

سلام حالتون خوبه؟ چه خبر؟

روزی كه آمد تا روزی كه رفت،انگار در یك خلاء،یك رویا و یك آرزو گذشت، آرزویی كه به نتیجه نرسید و هدفی كه به نشانه نزد.او رفت و برای ابد یك نقطه خالی با یك سبد گل رز لیمویی به یادگار گذاشت.او رفت و من آرزو كردم كه هیچ‌گاه رفتنی بی برگشت تكرار نشه

یاریست در خاطرم... شوریست در سرم آتشین سهبا ایست در ساغرم ولی در خاطرش نیست یادم شاید خیال او همان ستاره ایست که زاده شده از کمند راه شیری وجودم؛ یا تلاقی دو صور است در امتداد آسمان زندگیم... یاریست در خاطرم... سکوت است شلوغی و گرمی بازارم؛ آه است نوازنده ی تار و تنبور شب نشینی های دل تنهایم؛...

دوباره واژه سفر را در قاب تنهایی اتاق خاطراتم میخکوب میکنم سرزمین خشک خاطره یخ زده و فرسوده شده زندگیم بوی غربت و بی قراری گرفته رفاقتها پوچ وتو خالیست وحال کوچ تبلور زندگیست باید رفت و به اندازه تمام تنهایی ها فریاد را...

من نشانی از تو ندارم،اما نشانی‌ام را برای تو می‌نویسم: در عصرهای انتظار،به حوالی بی كسی قدم بگذار! خیابان غربت را پیدا كن،وارد كوچه پس كوچه‌های تنهایی شو! كلبه‌ی غریبی‌ام را پیدا كن، كنار بید مجنون خزان زده و كنار مرداب آرزوهای رنگی‌‌ام، در كلبه را باز كن و به سراغ بغض خیس پنجره...

بدترین درد این نیست كه عشقت بمیره بدترین درد این نیست كه به اونی كه دوستش داری نرسی بدترین درد این نیست كه عشقت بهت نارو بزنه بدترین درد اینم نیست كه عاشق یكی باشی و اون ندونه بدترین درد این است یكی بمیره . بعد از مرگش بفهمی كه دوستت داشته......!!!

چشمانم هرچه سوسو میزنند تورا نمیبینند پاهایم هرچه میدوند به تو نمیرسند این دیوارها چه پرویند!!!!!!! که تا نزدیکی خورشید پیشروی کرده اند

من دوست دارم استاد دانشگاه باشه اونم عمران یا معماری.

گاهی دلت بهانه هايی می گيرد که خودت انگشت به دهان می مانی ... گاهی دلتنگی هايی داری که فقط بايد فريادشان بزنی اما سکوت می کنی ... گاهی پشيمانی ... پشيمان از چه ؟ نميدانی

کسی باشد، که او برایم ساز دهنی بخرد. لبخندهایم را بسازد و بعد بشمرد. نگاهش دیدنی باشد. بغضش مثل من نباشد، طولانی. دوست داشتنش بوی باران بدهد. صدایش مثل زندگی باشد...

ترسو نیستم... ترس را با نبودنت یادم نده... بخدا سخت نیست.. همه ی بودنم برای لحظه های تو... ... میمیرم برای تو... میدانم جایم خالی نخواهد شد .. فقطــــــــــــــــــــ فقط بگذار هوایمان با...

باران كه می بارد تمام كوچه های شهر پر است از فریاد من كه می گویم من تنها نیستم تنها.....منتظرم

از ياد رفته ياد بگذشته به دل ماند و دريغ نيست ياري كه مرا ياد كند ديده ام خيره به ره ماند و نداد نامه اي تا دل من شاد كند خود ندانم چه خطايي كردم...

روی سایه ایــکه به جا مانده از تو چشــــم می کشم و دهانی که بخندد به این همه تنهایی و انتـــظار ... این خانه بی تو فقـــــط دیوار استـــــ و تکه ذغالی که خطــــ می کشد نیامدنتـــــــــ را ...

گاه سقف چشمانم که چکه میکند کاسه دستانم تا بند آمدنشان با من هم پیمانه می شوند من از تو خالی می شوم دستانم از تو پر بیچاره تر دلم به جنون نزدیکتر می شود از "بود نبودت"

کاش هرگز در محبت شک نبود تک سوار مهربانی تک نبود کاش بر لوحی که بر جان دل است واژه تلخ خیانت حک نبود.

آخرین شعر مرا قاب کن و پشت نگاهت بگذار تا که تنهاییت از دیدن آن جا بخورد و بداند که دل من با توست در همین یه قدمی

تمامم را ببر با خود، منم از زندگی خسته ببار ای ابر بارانی ولی آهسته آهسته به دنبال کسی هستم که تا خالی کنم دل را عطش ها خستگی ها را که می آیند پیوسته