نتایح جستجو

دوش از این غصه نخفتم که رفیقی میگفت حافظ ار مستشود جای ملامت باشد

سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند همدم گل نمی‌شود یاد سمن نمی‌کند

تا مرا دیدی زخلق از عشق رویت سوخته سنگ و آهن بودت از دل سنگ بر آهن زدی قامتم چون لام و نون کردی چو موسی در امید پس مرا در گلبن غیرت نوای "لن" زدی سلام خوبین ؟

تا کی به تمنای وصال تو یگانه اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

خدا بهت صبر بده گلم

تنها به تماشای چه ای ؟ بالا گل یک روزه نور پایین تاریکی باد بیهوده مپای شب از شاخه نخواهد ریخت و دریچه خدا روشن نیست از برگ سپهر شبنم ستارگان خواهد پرید تو خواهی ماند و هراس بزرگ ستون نگاه و پیچک غم بیهوده مپای برخیز که وهم گلی زیمن را شب کرد راهی شو که گردش ماهی شیار اندوهی در پی خود نهاد...

دیر گاهی است در این تنهایی رنگ خاموشی در طرح لب است

يادمان باشد اگر خاطرمان تنها شد طلب عشق ز هر بي سر و پايي نکنيم يادمان باشد اگر اين دلمان بي کس شد طلب مهر ز هر چشم خماري نکنيم يادمان باشد که دگر ليلي و مجنوني نيست به چه قيمت دلمان بهر کسي چاک کنيم يادمان باشد که در اين بهر دو رنگي و ريا دگر حتي طلب آب ز دريا نکنيم يادمان باشد اگر از...

من نیستم ار کسی دگر هست از دوست به "یاد دوست"خرسند این جور که می بریم،تا کی؟ وین صبر که می کنیم تا چند؟

نگاهم کن که شب گم شه!نگاهم کن که پیدا شم! نگاهم کن!نگاهم کن!نذار تنهاترین باشم! به تو می بخشم آوازُ چراغُ شبنم ُ نورُ... به تو می بخشم این قلب ِ به تو محتاج مغرورُ تو ابرا رو بگیر از من که چشمام خیس بارونه! بدون دور از تو پروانه نو حبس پیله می مونه! نگاهت رو نثارم کن!گل وحشی تو رامم کن...

ما عاشق و رند و مست و عالم سوزيم با ما منشين و گرنهبدنام شوي

دل بردن مشتاقان از غیرت خود تا چند خون خوردن و خاموشی زین دلشدگان تا کی؟ چون جان و دلم خون شد در درد فراق تو بر بوی وصال تو دل بر سر جان تا کی؟

دل بسی خون به کف آورد ولی دیده بریخت الله الله که تلف کرد و که اندوخته بود

دل به پیغام وفا هرکس که می آرد زیار می دهم تسکین و می دانم که حرف یار نیست سلام دوستان :smile:

سایه زاتشکده ی ماست فروغ مه و مهر وه از این آتش روشن که به جان من و توست

یک شبی مجنون نمازش را شکست بی وضودر کوچه لیلا نشست عشق آن شب مست مستش کردهبود فارغ از جام الستش کرده بود سجده ای زد بر لب درگاه او پر زلیلا شد دلپر آه او گفت یا رب از چه خوارم کردهای بر صلیب عشق دارم کرده ای جام لیلا را به دستم داده ای وندر اینبازی شکستم داده ای نشتر عشقش به جانم میزنی دردم...

میازار موری که دانه کش است که جان دارد و جان شیرین خوش است

در عشق تو از ملامتم ننگی نیست با بی خبران در ین سخن جنگی نیست

تا کی به تمنای وصال تو یگانه اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد باد غیرت به صدش حال پریشان دل کرد طوطیی را به خیال شکری دل خوش بود ناگهش سیل فنا نقش امل باطل کرد