نتایح جستجو

الا ای پیر فرزانه مکن عیبم ز میخانه که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم

قدم دایم ز بار غصه خم بی چو مو خونین دلی در دهر کم بی ز غم یکدم مو ازادی ندیرم دل بیچاره مو کوه غم بی

من انم به مستی بگردم هلاک به ائین مستان ببریدم بخاک

من بی می ناب زیستن نتوانم بی باده کشیده بار تن نتوانم من بنده ان دمم که ساقی گوید یک جام دگر بگیر و من نتوانم

الا ای پیرفرزانه مکن عیبم زمیخانه که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم

تو نیکی می کن و در دجله اندز که ایزد در بیابانت دهد باز

ز دست کوته خود زیر بارم که از بالا بلندان شرمسارم مگر زنجیر موئی گیردم دست وگر نه سر بشیدائی بر ارم

دلا تا کی در این کاخ مجازی کنی مانند طفلان خاک بازی

تونیکی می کن ودر دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز

شبی دل را بتاریکی ز زلفت باز می جستم رخت می دیدم وجامی هلالی باز می خوردم

می نخوردم ولی باده پرستی میکنم باده عشق در جام هستی میکنم جام باده.عشق و هستی فدای زلف یار یار من گر بت شود بت پرستی میکنم رنگ خدا

شب است و یاد تو مرا پر از ترانه میکند چه کرده ای که دل چنین تو را بهانه میکند

یکی از بزرگان اهل تمیز حکایت کند زابن عبدالعزیز

عشق بی تو معنایش غمست زندگی بی تو برایم ماتمست دل چه خوشنودست بدیدارت ولی لحظه های با تو بودن بس کمست

ای دل تو به ادراک معنا نرسی در نکته زیرکان دانا نرسی امروز ز می و جام بهشتی می ساز کانجا که بهشت است رسی یا نرسی

هان مشو نوامید که واقف نهی از سر غیب باشد اندر پرده بازیهای پنهان غم مخور

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم سرزنشها گر کند خار مغیلان غم مخور

:cool:؟

اصلی ترین سوال من از خودم اینه. ایا من انچنان هستم که باید باشم؟

تو نیکی می کن و در دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز