تو خوا شوانی که ژ و کیو / شمشاله که ت بگره لیو ( ای چوپان کوهستان ! نی را با لبانت لمس کن )
رو که ین له ده شت و کویستان / بو سه یرانی باغی سیو ( تا که راهی شویم به دشت و کوهستان و سفر در باغ های سیب )
ئه سیری به ندی داوم / په پوله ی بال شکاوم ( اسیر دام عشقم همانند شاپرک پرشکسته )
ناله ی ده م ئیوارانت / فرمیسک دینی له چاوم ( ناله های غروبت اشک را از چشمانم سرازیر میکند )
***
ده سا شوانه چه ن جوانه / له م ده شت و له م کیوانه ( نگاه کن چوپان ! چه زیباست در این کوهستانها )
به سوزی دل بخوینین / ئه م به سته و ئه م دیلانه ( با سوز دل سرود کوهستان را بخوانیم )
***
شه وان له گه ل گه لاویژ / ئه که ومه سه ر وت و ویژ ( شباهنگام تا سحرگاه با کوهستان همراز می شوم )
جیلوه ی جوانی سه د شیعره / بو ئه منی گورانی ویژ ( جلوه زیبایی هایش برای من آواز خوان ، هزاران شعر است )