یاد سهراب بخیر... چه زیبا گفت...
نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم می گذرد...
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند
لحظه ها عریانند !
به تن لحظه خود،جامه اندوه مپوشان هرگز...