یلدا دختر سیاه موی بلند بالا
یادگار نام وطن
میوه پاییز ایران
و عروس زمستان در راه است
او را بر سر سفره مهر بنشانیم
بدو که روز کوتاهه ، پاییز آخر راهه ، هندونه رو آوردی؟ جوجه هاتو شمردی ؟
زمستون پس فردا ، مبارک باشه شب یلدا
عمرتون 100 شب یلدا
دلتون قد یه دریا
توی این شب سرما
یادتون همیشه با ما
سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت
آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت
تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت
جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت
سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع
دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت
آشنایی نه غریب است که دلسوز من است
چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت
خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد
خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت
چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست
همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت
ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم
خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت
ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی
که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت