ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ
ﺻﺪﺍﯼ ﻧﻔﺴﺖ ﻣﯽﺁﯾﺪ
ﺑﺮﻣﯽﮔﺮﺩﻡ ﺳﻤﺖ ﺗﻮ
«ﺁﺏ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯽ؟»
ﭼﻪ ﺧﯿﺎﻝﻫﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ
ﻣﮕﺮ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺁﺏ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ
ﻣﯽﮔﻮﯾﯽ ﺑﻠﻪ
ﺻﺪﺍﯼ ﻧﻔﺴﺖ ﻣﯽﺁﯾﺪ
ﺑﺮﻣﯽﮔﺮﺩﻡ ﺳﻤﺖ ﺗﻮ
«ﺁﺏ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯽ؟»
ﭼﻪ ﺧﯿﺎﻝﻫﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ
ﻣﮕﺮ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺁﺏ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ
ﻣﯽﮔﻮﯾﯽ ﺑﻠﻪ
-
ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﯽ
ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ
ﻭ ﭘﯿﺶ ﻧﮕﺎﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺳﯿﺎﺭﺍﺕ ﺩﯾﮕﺮ
ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺷﻌﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻡ
ﻗﺪ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺯﯾﺮ ﻗﺪﻡ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﺳﺒﺰﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﺸﻪ
ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﮑﯿﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﻭ ﻧﻪ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻡ
ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭼﺸﻢ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺷﺖ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﺟﻬﺎﻥ
ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻧﮑﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﻤﺶ
ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻤﺶ
ﺟﻬﺎﻥ
ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﺑﻐﺾ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺗﺎ ﻣﻦ
ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮐﺒﻮﺗﺮﺍﻥ ﻣُﺮَﺩَﺩ
ﺿﻤﯿﻤﻪ ﯼ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺷﻮﻡ
ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺍﺕ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﭘﺮﯼ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ
ﻧﭙﺮﺳﯿﺪﻡ
ﻭ ﺳﺮﺍﻍ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﺖ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻏﯿﻮﺭﺕ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ
ﺍﺯ ﺗﮑﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﻗﺎﯾﻘﺖ
ﺗﺎﺑﻮﺕ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺳﺎﺧﺘﻢ
ﺗﺎ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﻣﺮﺍ
- ﮐﻪ ﺑﯽ ﻣﻀﺎﯾﻘﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩ-
ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺑﺴﭙﺎﺭﻡ
ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻧﻢ
ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ
ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻦ
ﺑﺮ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﯼ ﮐﺎﺭﻭﻥ
ﺳﻨﺞ ﻭ ﺩﻣﺎﻡ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ...
همیشه یادمان باشد که زندگی پیمودن راهی برای رسیدن به خداست....و قدم هایمان باید طوری باشد که حتی دانه کشی زیر پایمان له نشود . .
ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ
ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻧﻤﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﯿﺴﺖ
ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺯﺭﻧﮕﺘﺮ
ﺑﻤﺐ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯼ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪﺳﺎﺧﺖ
ﺍﮔﺮ ﻗﻠﺐ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ
ﻭ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ
ﻧﻤﺮﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻏﺬﺍ ﻣﯽ ﺩﻫﯽ
ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻧﺎﻣﻪ ﺍﺕ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻧﻮﺷﺖ
ﺩﺍﻣﻦ ﭼﯿﻦ ﺩﺍﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺵ ﻭ ﺑﭽﺮﺥ
ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺎﺯ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺭﻗﺼﺪ
ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻌﻠﻤﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﻮﺷﺖ
ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﻔﺖ
ﺍﺯ ﻣﺸﻖ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﺖ ﺭﺍ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﺑﯿﺰﺍﺭﻡ
«ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺑﺨﻮﺍﺑﯿﺪ»
- ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎﺯﯼ
-ﺗﻮ ﻫﻢ ؟
ﺗﻮ؟
ﻫﻢ ﺑﺎﺯﯼ ﺩﺍﺭﻭﻏﻪ ﻫﺎ؟
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﯿﺎﯾﺪ
...
ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ
ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻛﻪ ﻧﺘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ
ﺧﻮﺩﻣﺎﻧﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ
ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﺩﺭﺍﻧﯽ
ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﭼﺸﻢ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻧﺪ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﯿﺎﯾﺪ
ﻛﻨﺎﺭ ﺳﻔﺮﻩ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ
ﻭ ﺩﺭ ﺗﺨﺖ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ
ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ
ﻛﻪ ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﯼ ﻣﺮﺩﻫﺎﯼ ﻛﻮﭼﻚ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻛﻨﺪ
ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎﺯﯼ ...
سلام مرسی بابت دوستی
...
بیا با من مدارا کن که من مجنونم و مستم
اگر از عاشقی پرسی بدان دلتنگ هم هستم
بیا با من مدارا کن که دل غمگین و جان خستم
اگر از درد من پرسی بدان لب را فرو بستم
بیا از غم شکایت کن که من همدرد تو هستم
بیا و شکوه از دل کن که من نازک دلی خستم
جدایی را حکایت کن که من زخمی آن هستم
اگر از زخم دل پرسی برایش مرهمی بستم
مجنونم و مستم ، به پای تو نشستم
آخر ز بدیهات ، بیچاره شکسته
برو راه وفا آموز که من بار سفر بستم
دگر اینجا نمی مانم ، رهائی از وفا جستم
برو عشق از خدا آموز که من دل را بر او بستم
نمی خواهم تو را دیگر ، بدان از دام تو رستم
مجنونم و مستم ، به پای تو نشستم
آخر ز بدیهات ، بیچاره شکستم
مجنونم و دل را به چشمان تو بستم
هشیار شدم آخر از دام تو جستم
مجنونم و مستم.....
عاشقمو خستم.....
ﺩﻟﻢ ﺩﻝ ﻧﯿﺴﺖ
ﺩﺭﯾﺎ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﺮﺩﺍﺏ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﻣﻮﺟﯽ ﻫﻢ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﺩ
ﻧﻪ ﻣﯿﻞ ﺯﯾﺴﺘﻦ ﺩﺍﺭﺩ
ﻧﻪ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﺩ...
ﺳﯿﻨﻪ ﮐﻮﭼﮑﻢ ﻗﻔﺲ ﺑﺰﺭﮒ ﻗﻠﺒﻢ ﻧﯿﺴﺖ
ﻗﻠﺐ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺩﮔﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﻗﻔﺲ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﯽ ﺩﺭﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻧﯿﺴﺖ
ﻗﺪﺭﺕ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﯿﻞ ﮔﺮﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ
ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺍﮔﺮ ﺯﺭﺩ ﻭﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ
ﻭﻟﻰ ﺩﻝ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻧﺴﭙﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ
ﭼﻮﮔﻠﺪﺍﻥ ﺧﺎﻟﻰ ﻟﺐ ﭘﻨﺠﺮﻩ
ﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺗﺮﻙ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﯾﻢ
ﺩﻟﻰ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﻯ ﺳﺮﺑﻪ ﺯﯾﺮ
ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﻋﻤﺮﻯ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ
سلام...ممنون بابت درخواست...
[IMG]
[IMG]
سلام دوست خوبم
این چه حرفیه
وظیفه اس و باعث افتخار دوستی با هر عزیزی قدیمی وتازه هم نداره.
ما خودمون یه زمانی تازه بودیم الان کهنه شدیم
موفق باشی عزیزم
سلام دوست عزیزم MA-HO ممنون بابت متن قشنگتون
بسیار زیبا بود ؛ سپاس ...
.
.
.
من خدا رادارم
کوله بارم بردوش
سفری بایدکرد سفری بی همراه
سازکم به من گفت
هرکجارسیدی ازسفرترسیدی
توبگوازته دل من خدارادارم
من وسازم چندیست که فقط با اوییم
خواهش میکنم ؛
تن ِ آدمی شریف است ، به جان ِ آدمیت ...
سلام ؛
ممنونم دوست ِ من ؛
.
.
.
[IMG] -
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
