[IMG]
-
[IMG][IMG][IMG][IMG][IMG]
[IMG][IMG][IMG][IMG][IMG][IMG]
ﺑﯿﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺧﺎﻧﻪﺍﯼ ﺑﺴﺎﺯﯾﻢ
ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺩﺭﯼ ﺑﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ
ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭﯾﭽﻪﺍﯼ ﮐﺎﻓﯽﺍﺳﺖ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﺑﺨﻨﺪﯾﻢ
ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽﻫﺎﯼ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ
ﺳﻔﯿﺪ ﻭ ﺳﯿﺎﻩ
ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ
ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺷﻌﺮﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻧﺪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎ
ﺍﺯ ﺗﺸﻨﮕﯽ،
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﻭ ﻧﻤﻨﺎﮎ
ﺩﺭﺧﺖ ﭘﯿﺮ ﻭ ﺳﺎﻟﺨﻮﺭﺩﻩ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ
ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ
ﺁﻭﺍﺯ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺩﯾﮕﺮ
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺍﯼ !!!
ﺳﻔﯿﺪ ﻭ ﺳﯿﺎﻩ
ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ
ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﺻﻮﺭﺕ ﺯﺧﻤﯽ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﻗﻔﺲ
ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ؟
ﮔﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ..
ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺁﻭﺍﺯ ﮔﻠﻮﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻫﻤﻬﻤﻪ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ.
ﺳﻔﯿﺪ ﻭ ﺳﯿﺎﻩ
ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ
ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﺭﺅﯾﺎﻫﺎﯼ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﻣﺎﺗﻢ ﺯﺩﻩ
ﻣﯿﺎﻥ ﺻﺪﺍﯼ ﭼﮏ ﭼﮏ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ
ﺭﻭﯼ ﺳﻘﻒ ﺷﯿﺸﻪ ﺍﯼ ﺷﺐ.
ﺳﻔﯿﺪ ﻭ ﺳﯿﺎﻩ
ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ، ﻭﺭﻕ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﺑﺮﮒ ﺑﺮﮒ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﻢ ﺭﺍ.......
ﻣﻦ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻡ ﭼﺮﺍ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ
ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ
ﯾﺎ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ
ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ
ﯾﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ
ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﭘﺎﯼ ﮐﺴﯽ
ﯾﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﺍﺯ ﻣﻦ ﻭ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ
ﺍﺯ ﻣﻦ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ
ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ
ﺭﻭﺩﯼ ﮐﻮﭼﮑﻢ
ﻗﻔﻞ ﺍﺳﮑﻠﻪ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻮﺳﻢ
ﺗﻮﻗﻊ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ.
گاهی باید نباشـــــی ؛
تا بفهمـــــی نبودنت واسه كی مهمـــــــه !
اونوقـــــــته كه میفهمی باید همیشه با كــــی باشی ... !!!
تو ستاره ای هستی در آسمان دلم که هیچگاه خاموش نمیشوی
تو خاطره ای هستی ماندگار در دفتر دلم که فراموش نمیشوی
همیشه تو را در میان قلبم میفشارم تا حس کنی
تپشهای قلبی را که یک نفس عاشقانه برایت میتپد
از وقتی آمدی بی خیال تمام غمهای دنیا شدم
و تو چه عاشقانه شاد کردی خانه قلبم را
از وقتی آمدی گرم نگه داشتی همیشه آغوشم را ،
عطر تنت پیچیده فضای عاشقانه دلم را
همیشه پرتو عشق تو در نگاهم میتابد ، همیشه دلم به داشتن تو می بالد،
دستانم دستان را میخواهد و اینجاست که گلویم ترانه فریاد عشق تو را میخواند
چون همین گونه مرا عاشق خودت کردی ،
همینگونه مرا اسیر عشق و محبتهایت کردی
از وقتی آمدی ،آمدنت برایم یک حادثه شیرین در زندگی ام بود،
نگاهم مال تو هست ، دلم گرفتار تو است ،
من تو را دارم و به هیچکس جز تو نمی اندیشم
مال من هستی و همین است که من زنده هستم ،
در قلبم هستی همین است که همیشه شاد هستم
[IMG]
ﻣﻦ : ﺩﻫﮑﺪﻩ ﻫﺎ ﻧﺒﺾ ﺣﻘﺎﯾﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﺍﻭ : ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻩ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﯿﺲ ﺭﻋﺪﯼ ﭘﯿﭽﯿﺪ :
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﺗﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻃﻠﺴﻢ ِ ﺩﺭﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ
ﺩﻝ ، ﺣﺮﻣﺖ ِ ﺁﻩ ِ ﺳﺮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ
ﺩﺭﯾﺎﯼ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﻮﺝ ِ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺧﯿﺰ ﺍﺳﺖ
ﺍﺷﮑﯽ ﮐﻪ ﻏﺮﻭﺭ ِ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ
ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﭼﺸﻤﺎﻥ ِ ﻏﻢ ﺍﺳﺖ
ﺭﺍﻩ ِ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﺮ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺧﻢ ﺍﺳﺖ
ﺍﯼ ﺣﺴﺮﺕ ِ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ
ﺻﺪ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺷﻮﻡ ﺑﺎﺯ ﮐﻢ ﺍﺳﺖ
ﺍﻣﺸﺐ ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺳﺖ
ﻓﺎﻧﻮﺱ ﺑﻪ ﺩﺳﺖِ ﮐﻮﭼﻪ ﯼ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ
ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ُﺗﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ
ﺍﯾﻦ ﭼﺸﻢ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﺁﻥ ﯾﮑﯽ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ
عشق يا دوست داشتن
salam azizam....fadat
ﺍﯼ ﺩﺭﺧﺖ ﺁﺷﻨﺎ
ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ
ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﮐﺠﺎ
ﺟﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ؟
ﯾﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﻓﺮﻭﻍ
ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺎﻏﭽﻪ
ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﮐﺎﺷﺘﯽ؟
ﺍﯾﻦ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﺩ:
ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﺗﻮ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺁﺏ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ
ﺗﻮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺁﺑﺮﻭ ﺑﺪﻩ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺗﻮ ﻗﻮﻝ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ:
ﺭﯾﺸﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﺏ
ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ
ﻣﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺒﺰ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ!
http://www.www.www.iran-eng.ir/showthread.php/379708-عشق-يا-دوست-داشتن؟
ﺑﺨﻨﺪﺍﺯﺩﻝ ﺗﻨﮕﻢ ﻏﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ
ﻭﺩﺭﺩﺍﺯﺗﻦ ﻭﺍﺯﻣﻐﺰﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺑﺮﻭﺩ
ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﻢ ﺑﮑﺸﺎﻥ ﺁﻓﺘﺎﺑﮕﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﻓﺼﻞ ﺳﺮﺩﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺍﺯﻋﻤﻖ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ
ﺑﻬﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﮑﻔﺪ ﺍﺯﻣﯿﺎﻥ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﺕ
ﺑﺨﻨﺪﻟﺮﺯﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺧﺰﺍﻥ ﺑﺮﻭﺩ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﻨﮓ ﻏﺮﻭﺏ ﺍﺯﺍﺗﺎﻗﻤﺎﻥ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ
ﺷﺒﯿﻪ ﺻﺒﺢ ﺷﻮﺍﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ
ﮐﻨﺎﺭﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﺗﻮ ﭼﺎﯼ ﻃﻌﻢ ﺷﯿﺮﯾﻨﯿﺴﺖ
ﺑﺨﻨﺪﺗﻠﺨﯽ ﺍﺯﺍﻋﻤﺎﻕ ﺍﺳﺘﮑﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺳﺎﮐﺖ ﻭﻏﻤﮕﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻮﺍﻥ
ﺑﺨﻨﺪ ﭘﺮ ﺑﮑﺸﺪ ﺳﻤﺖ ﺑﯿﮑﺮﺍﻥ ﺑﺮﻭﺩ
"ﺑﯿﺎﻭﺑﺎﺯﺩﻭ ﺭﮐﻌﺖ ﻏﺰﻝ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺑﺎﻣﻦ"
ﺑﺨﻨﺪﺍﯾﻦ ﻏﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﺫﺍﻥ ﺑﺮﻭﺩ
ﭼﻘﺪﺭﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺖ ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﯿﺴﺖ
ﺑﺨﻨﺪ ﺣﺎﻟﺖ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ...
ﺩﻟﻢ ﺷﺒﯿﻪ ﻗﻔﺲ ﺩﺭﺟﻬﺎﻥ ﺧﻮﺩﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ
ﺑﺨﻨﺪﺍﺯﺩﻝ ﺗﻨﮕﻢ ﻏﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ...
ﻗﻨﺎﺭﯼ ﮔﻔﺖ : ﮐﺮﻩ ﯼ ﻣﺎ
ﮐﺮﻩ ﯼ ﻗﻔﺲ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﺭﯾﻦ ﻭ ﭼﯿﻨﻪ ﺩﺍﻥ ﭼﯿﻨﯽ .
ﻣﺎﻫﯽ ﯼ ﺳﺮﺥ ﺳﻔﺮﻩ ﯼ ﻫﻔﺖ ﺳﯿﻦ ﺍﺵ ﺑﻪ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﮐﺮﺩ
ﮐﻪ ﻫﺮ ﺑﻬﺎﺭ
ﻣﺘﺒﻠﻮﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .
ﮐﺮﮐﺲ ﮔﻔﺖ : ﺳﯿﺎﺭﻩ ﯼ ﻣﻦ
ﺳﯿﺎﺭﻩ ﯼ ﺑﯽ ﻫﻤﺘﺎ ﺋﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﻣﺮﮒ
ﻣﺎﺋﺪﻩ ﻣﯽ ﺁﻓﺮﯾﻨﺪ .
ﮐﻮﺳﻪ ﮔﻔﺖ "- ﺯﻣﯿﻦ
ﺳﻔﺮﻩ ﯼ ﺑﺮﮐﺖ ﺧﯿﺰ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﻫﺎ .
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺨﻨﯽ ﻧﮕﻔﺖ
ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺩﺍﺷﺖ
ﻭ ﺁﺳﺘﯿﻦ ﺍﺵ ﺍﺯ ﺍﺷﮏ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ !
ﻫﻮﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮ، ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺕ ﺭﺍ ﻧﻪ!
ﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮ، ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ
ﻫﻮﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮ، ﺍﻣﺎ
ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺕ ﺭﺍ ﻧﻪ.
ﭼﻪ ﻧﺎ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺳﺖ ، ﺟﻨﮓ ِ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ
ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯼ ﻭ ﺗﯿﻎ ﻋﺸﻖ ﺁﻭﺭﺩﯼ
ﺣﺴﺎﺏ ﻧﮑﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ
ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﻮ
ﻫﯿﭻ ﻧﺪﺍﺭﻡ ؟
ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ... ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﺗﻮ ﻫﺴﺖ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ
ﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺭ ِ ﺳﻔﺮ ﺑﺴﺖ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺑﺮﯾﺪﻩ ، ﺗﻮ ﭘﺎ ﻫﻢ ﺑﺒﺮّﯼ ﺍﺵ
ﭼﻮﻥ ﻃﻔﻠﯽ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﺭﻓﺘﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺭﺍﻩ ِ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﮔﺎﻫﯽ ﻣﺴﯿﺮ ﺟﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻨﯽ ، ﮐﻤﺮﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﺑﺎﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻨﺪ ، ﭘﺮﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﭘﯿﺶ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﭘﺲ
ﭘﻞ ﻫﺎﯼ ﺍﻣﻦ ِ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﻫﻢ ﺭﯾﺸﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺍ ﺧﺸﮏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ
ﻫﻢ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﺗﺮﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﺣﺘﯽ ﻣﺮﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻨﺪ
ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﮔﻞ ﻫﺎﯼ ﻗﺎﺻﺪﮎ ﺧﺒﺮﻡ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺑﺮﻧﺪ
ﭘﺎﻫﺎﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯼ ﺳﻔﺮﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻭ ﺩﻫﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻫﺮﺯﻩ ﮔﻮ
ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ِ ﺣﺮﻑ ِ ﻣُﻔﺖ ، ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ
پروردگارا:
من در اثبات خلیفه الهی خویش
گذشتم ازتمام کسانی که بر آنها صاحب حقم... -
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
