خب من خودم موندم یکی دستمو بگیره، راه و از چاه سوا کنه...دی
پس هر وقت لطف کردین، من منتظرم تا ببینم اون عکس و که باید دیدنی باشه.
بله دنیای بچگی تکه ای از بهشته، حیف هیشکی نگفت قدرش و بدونیم.
البته من به بچه های فامیل میگم!
ممنون.
برای کلاس اول بود، اون بغضه عکس برا این بود که آبجی کوچیکه از آقای عکاس ترسیده بود و داشت گریه میکرد!
منم که داداش مهربون - از همون اول - خب ناراحت شده بودم!
این شکلی نشون دادم.
: )