هر کجا لرزیدی، از سفر ترسیدی، تو بگو، از ته دل من خدا را دارم...و کسی می گوید... سر خود بالا کن... به بلندا بنگر... به بلندای عظیم... به افق های پر از نور امید... و خودت خواهی دید... و خودت خواهی یافت... خانه ی دوست کجاست... خانه دوست در آن عرش خداست... خانه ی دوست در آن قلب پر از نور خداست... و فقط دوست ، خداست...
ممنونم.
ببین من عکس اوتارمو میدونم خستست و خیلی ها بهم گفتن سنتو بالا نشون میده
ولی عذر دارم نمیتونم عوضش کنم واسه خاطر یکی که خاطرش خیلی عزیزه هر چند میدونم من واسش عزیز نیستم.