من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید / قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید
دل میرود ز دستم صاحبدلان خدارا.......دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا
مشاعرۀ سنّتی
- شروع کننده موضوع Matrix
- تاریخ شروع
دل میرود ز دستم صاحبدلان خدارا.......دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا
تو همون حس غزیبی که همیشه با منی
تو بهونه هر عاشق واسه زنده موندنی
یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا / یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا
heroo
عضو جدید
آنکه بی باده کند جان مرا مست کجاست؟ / وآنکه بیرون کند از جان و دلم دست کجاست؟
همزمان زدیم چون بعد از شما بودم باز می نویسم
تنی آلوده درد و لبریز غم دارم
ز اسباب پریشانی،تورا ای عشق کم دارم
همزمان زدیم چون بعد از شما بودم باز می نویسم
تنی آلوده درد و لبریز غم دارم
ز اسباب پریشانی،تورا ای عشق کم دارم
مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد / قضای آسمان است این و دیگرگون نخواهد شد
در اغاز محبت گر پشیمانی بگو با من
که دل ز مهرت برکنم تا فرصتی دارم
مهربانی را تعبیر نکن
اینجا هر چه مهربان تر باشی
تو را ساده تر میدرند گرگها
در اغاز محبت گر پشیمانی بگو با من
که دل ز مهرت برکنم تا فرصتی دارم
من که در لخت ترین موسم بی چهچه سال
تشنه زمزمه ام؟
بهتر آن است که برخیزیم
رنگ را بردارم
روی تنهایی خود نقشه مرغی بکشم
تو را می خواهم و دانم که هرگز
به کام دل در آغوشت نگیرم
تویی آن آسمان صاف و روشن
من این کنج قفس مرغی اسیرم
ز پشت میله های سرد تیره
نگاه حسرتم حیران به
رویت
mx_2000
عضو جدید
در شگفتم از دلي سرد و تهي
من چرا احساس گرما مي كنم
خانه خالي ، چرا در مي زنم ؟
بي جهت قفل در وا مي كنم
ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده ایم
کز بد حـــادثه اینجـــا به پنــــاه آمده ایم
دلداده را ز تیر ملامت گزند نیست
دیوانه را طریقه‌ی عاقل پسند نیست
از درد ما چه فکر وز احوال ما چه باک
آنرا که دل مقید و پا در کمند نیست
دیوانه را طریقه‌ی عاقل پسند نیست
از درد ما چه فکر وز احوال ما چه باک
آنرا که دل مقید و پا در کمند نیست
یک امروز است ما را نقد ایام
مرا کی صبر فردای تو باشد؟؟
خوش است اندر سر دیوانه سودا
به شرط آن که سودای تو باشد
مرا کی صبر فردای تو باشد؟؟
خوش است اندر سر دیوانه سودا
به شرط آن که سودای تو باشد
دستم را به سراسر شب کشیدم
زمزمه نیایش دربیداری انگشتانم تراوید
خوشه قضا رافشردم
قطرههای ستاره در تاریکی درونم درخشید
و سرانجام در آهنگ مه آلود نیایش ترا گم کردم
زمزمه نیایش دربیداری انگشتانم تراوید
خوشه قضا رافشردم
قطرههای ستاره در تاریکی درونم درخشید
و سرانجام در آهنگ مه آلود نیایش ترا گم کردم
من نیز چو خورشید دلم زنده به عشق است!
راه دل خود را نتوانم که نپویم
هر صبح در ایینه ی جادویی خورشید
چون می نگرم او همه من من همه اویم!
مثل بارون
مثل قطرههای بارون
میخورم به پنجرهها
میخورم به در ودیوارم
اما کسی نیست
تا ببینه
جز یکی که
دوستم داره
جز یکی که همیشه دوستم داشته
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم[/FONT]هر چه دیدیم درین باغ، ندیدن به بود
هر گل تازه که چیدیم، نچیدن به بود
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]این درد نهانسوز، نهفتن نتوانم[/FONT]
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | |
|
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |