روز 12 اردیبهشت رو به عنوان آغاز هفته بزرگداشت مقام معلم در ایران نامگذاری کردده اند. اونای که سنشون بالاتره یادشونه که دهه شست و اوایل هفتاد این روز چقدر برای دولت و مردم مهمه بود. حال وهوای مدارس خیابانهای منتهی به مدارس و صدا و سیما و رسانه ها عوض میشد و معلمان خسته از تلاش چند ماهه در پایان سال تحصیلی جان دیگری برای خدمت میگرفتند.
ولی امروز چه؟ آیا امروز هم معلمین همانهای که پایه دانش ما از آنهاست چه میکنند؟ اصلا برای چه کسی دیگر مهم است.

.در این باشگاه که باشگاه مهندسان وتحصیل کرده گان است به جای بیان مطلب جهت ارج نهادن به مقام معلم تاپیک خاطرات مسخره کردنش را داغ میکنند چه برسد به مردم عادی و عامی. متاسفم .متاسف.
علت این همه بی مهری را در چه میدانید؟ آیا اخلاقیات در جامعه از بین رفته؟
داداش گلم! شما صبر نکردی تا اون تاپیک به نتیجه برسه. قصد من از اون تاپیک با عنوان بلاهایی که سر معلمها آوردیم چند تا دلیل بود.
اول اینکه برای خودمون یادآوری کنیم که تو دوران مدرسه چه کارهایی کردیم که باعث شد معلمها از دستمون حرص بخورن.
دوم اینکه آیا وقتی این خاطرات رو مرور می کنیم ذره ای ناراحتی داریم یا نه که تا اینجا اکثر بچه ها با کلی خوشحالی از خاطراتشون تعریف کردن!
سوم هم قصدم درن هایت مطرح کردن این بود که معلم ها چرا باید اینطور باشند؟ چرا ما معمولاً خاطرات اینجوریمون درباره معلمهاییه که به تمام معنی می شه گفت معلم نبودن.
در ضمن خداییش نمی شه گذشت ازینکه سیستم آموزشی مشکل دار ما به این امر دامن می زنه.
در نهایت هم به خاطر اینکه فکر نکنی قصد من تمسخر اساتید بود چند تا از اعتقاداتام که به زبان ائمه جاری شده رو بیان می کنم:
حضرت امام جعفر صادق (ع) در رابطه با مقام ومنزلت معلم می فرمایند:
«هنگامی که روز قیامت شود، خداوند تمام انسان ها را جمع می کند و چون ترازوی اعمال نهاده شد و خون شهیدان را با مرکب قلم عالمان و معلمان بسنجند، ارزش مرکب آنان بر خون شهیدان فزونی خواهد داشت ». این ارزش بدان جهت است که شهیدان در سایة علم و تربیت معلمان و تعلیم شایستة آنان به خدا راه یافته و لیاقت شهادت نصیبشان شده است.
امام على عليهالسلام :
هر كه عالمی را احترام نهد خدا را احترام كرده است .
غرر الحكم : 8704 منتخب ميزان الحكمة : 402